ΑΝΑΦΈΡΕΙ ΘΕΟΛΌΓΟΣ

Πόσους από τους γνωστούς σας έχουν γίνει μοναχοί ή μοναχές; Ίσως κανένας ή ένας/μία το πολύ. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι ο μοναχισμός είναι η εξαίρεση, δεν το λέω με αξιολογική διάθεση. Λέω ότι αριθμητικά είναι εξαίρεση. Η χριστιανική ζωή στον κόσμο είναι ο κανόνας.

Τώρα: πόσους έγγαμους ή χριστιανούς που έζησαν μέσα στον κόσμο ξέρετε ως αγίους; Πάλι, κανέναν. 

Η εξαίρεση δηλονότι έγινε ο κανόνας της αγιότητας.

Οι χριστιανοί που ζουν στον κόσμο ονειρεύονται συχνά να φτάσουν στα μέτρα της ζωής των μοναχών. Γιατί άραγε; Χρειάζεται κάτι τέτοιο; Δεν αρκούν τα δικά μας πνευματικά μέτρα; Αίφνης, ένας μοναχός δεν γεννά παιδιά και δεν μεγαλώνει παιδιά. Υστερεί σε αυτό λοιπόν. Πρέπει να νιώθει ελλειμματικός; Όχι. Γιατί λοιπόν να νιώθει έλλειμμα ο έγγαμος που δεν κάνει ό,τι κάνει ένας μοναχός; Και όσο αφύσικο θα ήταν ένας μοναχός να μιμείται τη ζωή ενός έγγαμου άλλο τόσο αφύσικο και προβληματικό είναι και το αντίστροφο.

Έκαστος στο είδος του.