Γιατί ζούμε σε ένα όνειρο; Δεν ξέρουμε ότι πεθαίνουν άνθρωποι;

Πολλοί από εμάς, όταν πεθάνουμε, θα απογοητευτούμε πολύ, γιατί ο καθένας θεωρεί τον εαυτό του πιστό. Αλλά δεν σώζει κάθε πίστη από αμαρτίες, αλλά μόνο τέτοιες, όταν ο άνθρωπος αφιερώνει τη ζωή του στον Θεό. Είναι καλό που προσευχόμαστε για τους συγγενείς μας, αυτό δείχνει ότι είμαστε καλοί άνθρωποι, ότι έχουμε συνείδηση. Όλα αυτά είναι καλές κλίσεις, αλλά χρειάζονται ακόμα. για να αναπτυχθούμε περαιτέρω, πρέπει να προσβλέπουμε στον Θεό, πρέπει να εκπληρώνουμε τις εντολές του Θεού.

Είναι καλό που αγαπάμε τους συγγενείς;  Αλλά είναι απαραίτητο να αγαπάμε και τον Θεό, γιατί δεν έχουμε τίποτα να ελπίζουμε: δεν υπάρχει κανένας απολύτως να προσευχηθεί για εμάς, φαίνεται ότι είμαστε η τελευταία εκκλησιαστική γενιά. Ας έρθουν όλοι σπίτι και ας σκεφτούν: ποιος θα προσευχηθεί για μένα όταν πεθάνω; Για να έρθετε, να μνημονεύσετε, να τραγουδήσετε μια κηδεία ερήμην, ώστε ο θείος κάποιου άλλου να προσευχηθεί στο βωμό - αυτό, ίσως, θα γίνει για κάποιον άλλο. Και να πάω στην εκκλησία, να ρωτήσω: Κύριε, καθάρισε τον από τις αμαρτίες, συγχώρεσέ του όλα όσα έκανε. Έτσι να προσεύχεσαι με αγάπη, ώστε και αυτός που προσεύχεται να είναι ευάρεστος στον Θεό, για να φτάσει και η προσευχή του στον Θεό - έχουμε τέτοιους ανθρώπους; Οχι. Το ερώτημα είναι, γιατί χάνουμε χρόνο τότε, γιατί δεν πηγαίνουμε στην εκκλησία κάθε μέρα, γιατί δεν έχουμε ακόμη αποστηθίσει τις Αγίες Γραφές, εντολές του Θεού; Γιατί δεν αρχίσαμε ακόμα να νηστεύουμε; Γιατί ζούμε σε ένα όνειρο; Δεν ξέρουμε ότι πεθαίνουν άνθρωποι; Ξέρουμε. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε καμία δικαιολογία, γιατί παραβιάζουμε την κύρια εντολή του Θεού.

Πατήρ Δημήτρης Σμιρνόφ