Ένας ηλικιωμένος και η γυναίκα του ήρθαν στην εκκλησία για να προσευχηθούν και στη Λειτουργία ο ιερέας έκανε κήρυγμα για το πώς αμάρτησαν ο Αδάμ και η Εύα.

Ένας ηλικιωμένος και η γυναίκα του ήρθαν στην εκκλησία για να προσευχηθούν και στη Λειτουργία ο ιερέας έκανε κήρυγμα για το πώς αμάρτησαν ο Αδάμ και η Εύα. Στο τέλος του κηρύγματος, βγήκαν έξω και μίλησαν για αυτό στο δρόμο. Ο σύζυγος λέει: «Δεν θα υπήρχε τόση αμαρτία στον κόσμο αν η Εύα δεν άκουγε τον διάβολο και δεν είχε αναγκάσει τον άντρα της να φάει τον απαγορευμένο καρπό».

Η σύζυγος συμφωνεί: "Ναι, γιατί όλοι υποφέρουν για ένα πράγμα. Αν ήμουν η Εύα, δεν θα άγγιζα τον απαγορευμένο καρπό. Ο Θεός να είναι μαζί του!" Ο σύζυγος πρόσθεσε: «Αν ήμουν ο Αδάμ, αν με άγγιζες και αποφάσισες να με αποπλανήσεις, θα σου έδερνα τόσο πολύ που θα ξεχνούσες πώς να αποπλανήσεις τον άντρα σου». Η σύζυγος λέει: «Έτσι είναι, η Εύα ενήργησε άσχημα, παραβιάζοντας την εντολή του Θεού, και το ίδιο έκανε ο Αδάμ...» Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο περπάτησαν, σκέφτηκαν και καταδίκασαν τον Αδάμ και την Εύα.

Εκείνη την ώρα περνούσαν από τον κήπο ενός κυρίου, όπου καθόταν ένας ευγενικός, ευσεβής κύριος. Άκουσε τη συζήτηση και αποφάσισε να τους καλέσει στο σπίτι του για φαγητό και να πιούν. Έμειναν έκπληκτοι με αυτή την απρόσμενη πρόταση και υπάκουσαν. Τους οδήγησαν στην έπαυλη του κυρίου και μετά από λίγο τους πήγαν στην τραπεζαρία,

Ο κύριος μπαίνει μέσα, τους βάζει να καθίσουν και τους λέει: «Φάε τα πάντα με υγεία, αλλά μην αγγίζεις αυτό το πιάτο, καλυμμένο με καπάκι, δεν είναι για σένα». Και πήγε αμέσως στο δωμάτιό του.

Κάθισαν και άρχισαν να τρώνε νόστιμο φαγητό, πλένοντάς το με κρασί, και στο τέλος του δείπνου η σύζυγος γύρισε στον άντρα της και είπε: «Τι είναι σε αυτό το πιάτο; Ίσως κάποιο ασυνήθιστο πιάτο από τον κύριο. Ας πάρουμε μια ματιά, άνοιξε λίγο το καπάκι και "Θα δούμε. Κανείς δεν θα δει, κανείς δεν θα μάθει." Ο σύζυγος αντιτίθεται: «Γιατί, είναι αδύνατο». «Μα γιατί», συνεχίζει η σύζυγος, «αυτό είναι ένα εξαιρετικό πιάτο!» Ο σύζυγος λέει: «Δεν μπορείς, γιατί απαγορεύεται». Και παρεμπιπτόντως, λέγοντας αυτά τα λόγια, ο ίδιος πυροδοτείται από μια μεγάλη επιθυμία να δει τι είδους φαγητό υπάρχει εκεί.

Η σύζυγος το παρατήρησε και έβαλε το χέρι της στο πιάτο, το κοίταξε τόσο προσεκτικά και είπε: «Λοιπόν, άσε με να το ανοίξω λίγο». Ο σύζυγος συμφώνησε τελικά. Άνοιξε λίγο το καπάκι και είπε: «Δεν υπάρχει τίποτα, είναι άδειο». Ο σύζυγος ρωτά: «Τότε άνοιξέ το ακόμα περισσότερο».

Όταν άνοιξε ξανά το καπάκι, εκείνη την ώρα ένα ποντίκι πήδηξε από κάτω και έτρεξε στο υπόγειο. Οι καλεσμένοι στην αρχή δεν κατάλαβαν τι σήμαινε αυτό. Αλλά τότε ο κύριος μπαίνει κοντά τους και τους ρωτάει: «Λοιπόν, είστε χορτάτοι και ικανοποιημένοι;» «Ναι, σε ευχαριστούμε ταπεινά για το έλεός σου», ήταν η απάντηση.

Σήκωσε το καπάκι και είπε: "Μα δεν υπάρχει ποντίκι! Γιατί σου έλειψε η ανθρώπινη τροφή, γιατί ζήλεψες την τροφή για γάτες;" Και οι έντρομοι καλεσμένοι δεν μπορούσαν να του απαντήσουν λέξη. Τότε τους λέει: «Θυμηθείτε, ανόητοι, πώς, όταν περπατούσατε, καταδικάσατε τον Αδάμ και την Εύα, ξεχνώντας τα λόγια της Γραφής: μην κρίνετε, για να μην κριθείτε. Τώρα πηγαίνετε ενώπιον του Θεού και στο μέλλον μην κρίνετε τον πλησίον σας, καλύτερα αυστηρά.» φροντίστε τον εαυτό σας και μην βασίζεστε στις δικές σας δυνάμεις».

Και άφησαν τον κύριο δακρυσμένο.