Είναι εύκολο να πιστεύεις στον Θεό όταν είσαι γεμάτος και υγιής, όταν είσαι γεμάτος δύναμη και ενέργεια.Αρχιερέας Πέτρος Γκουριάνοφ.

 Είναι εύκολο να πιστεύεις στον Θεό όταν είσαι γεμάτος και υγιής, όταν είσαι γεμάτος δύναμη και ενέργεια.

Ως ιερέας του νοσοκομείου, πρέπει να αντιμετωπίζω αφόρητο πόνο και θάνατο κάθε εβδομάδα. Να επισκεφτώ αυτούς που πεθαίνουν πολύ και. οδυνηρά, τίποτα δεν τους βοηθά. Εδώ είναι ο πόνος, εδώ είναι ο πόνος, ο θάνατος βρίσκεται κοντά. Κατά τη διάρκεια της μικρής ιερατικής μου λειτουργίας, έπρεπε να κάνω κηδείες για πολλά παιδιά, μεταξύ των οποίων και μωρά.

Θεός? Πού είναι? Γιατί είναι σιωπηλός;

Μήπως ο Θεός τα κανόνισε όλα αυτά για τη φώτισή μας; Αλλά αν ο Θεός, για να συνέλθουμε, έπρεπε να σκοτώσει τη Ντανίλκα, τη Ντάσα, τη Βάνια, τη Σάσα κ.λπ., μου είναι δύσκολο να πιστέψω σε έναν τέτοιο Θεό.

Ξέρετε τι μιλούν τα παιδιά ή οι έφηβοι μπροστά στο θάνατο; Και ξερω. Στα μάτια τους, διαπεραστικός πόνος, τρυπώντας την απελπισία. Και τα λόγια ότι όλα θα πάνε καλά, και σύντομα θα σταθείς στα πόδια σου δεν γίνονται δεκτά. Η Βάνια είχε ένα όνειρο να πάει πεζοπορία και ψάρεμα, η Ντάσα έπιασε μια ανθοδέσμη σε έναν γάμο και ονειρευόταν να παντρευτεί σύντομα, αλλά η τρομερή ογκολογία είναι ανελέητη, όταν μπήκα στο δωμάτιό της, με συνάντησε ένα χαρούμενο και ήρεμο χαμόγελο στο πρόσωπό της. Μιλήσαμε μαζί της, γελάσαμε, βγάλαμε μια γενική φωτογραφία και όταν έφυγα, ακριβώς 17 λεπτά αργότερα η μητέρα της φώναξε: «Πάτερ Πέτρο, η Ντάσα πέθανε», γύρισε στο πλάι και αποκοιμήθηκε για πάντα.

Και η Ντανίλκα ήταν γενικά τριών εβδομάδων, ένα νεκροταφείο, ένα μικρό φέρετρο, ένα παγωμένο πρωινό του Ιανουαρίου, ήταν η πρώτη μου κηδεία, μερικές μέρες αφότου έγινα ιερέας.

Η Κάτια εξακολουθεί να παλεύει με όγκο στον εγκέφαλο. Πιστεύω και ελπίζω ότι θα κερδίσει και θα ζήσει.

Και μόλις πρόσφατα η Σάσα ήταν στο ορφανοτροφείο, ορφανή. Έχει όγκο στον λεμφαδένα στον λαιμό του. Και αυτός ο όγκος έχει ήδη βγει. Χαρούμενος τύπος, γέλασε τόσο πολύ όταν ήρθα κοντά του, μου έδωσε τσάι και γλυκά να πιω. Συγκεντρωθήκαμε, εξομολογηθήκαμε και μεταλάβαμε τα Ιερά Μυστήρια του Χριστού. Ήμουν σίγουρος ότι θα τα κατάφερνε. Εκανα ένα λάθος. Η Σάσα πέθανε δύο ώρες αργότερα.

Και δυστυχώς έχω πολλές τέτοιες θλιβερές ιστορίες... Έχετε  Δει ποτέ νεκροτομείο για παιδιά!;

Πόνο, μελαγχολία, απόγνωση, κούραση και πάλι πόνο νιώθω κάθε φορά στο φέρετρο ενός παιδιού...

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, εσύ ο ίδιος υπέφερες ενώ κρέμεσαι στον Σταυρό. Εσύ, όπως κι εμείς, αναφωνείς πεθαίνοντας στον σταυρό σου: «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με άφησες;» Εσείς, όπως η Vanya, η Dasha, η Danilka, η Sasha και άλλοι, κάνατε στον Θεό Πατέρα την τρομερή ερώτηση "γιατί με άφησες"; Και εξέπνευσε...

Ποιος φταίει για τον πόνο αυτών των παιδιών και των γονιών τους, δεν ξέρω, αλλά ξέρω σίγουρα, ο Χριστός είναι μαζί τους.

Η συμβουλή μου σε εσάς. Ξεκινήστε κάθε νέα μέρα με ευγνωμοσύνη. Αν ξυπνήσεις το πρωί και διαπιστώσεις ότι μπορείς να δεις, να περπατήσεις, απλά να έχεις την ευκαιρία να πας να πλυθείς, να γνωρίσεις φίλους, να κάνεις αυτό που αγαπάς και απλά να απολαύσεις τα μικρά πράγματα, είσαι ένας υπέροχος πλούσιος άνθρωπος! Μην ξεχνάτε να είστε ευγνώμονες για αυτό. Υπάρχει όμως ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων που δεν τα έχουν όλα αυτά, στερούνται αυτή τη μεγάλη χαρά εξαιτίας μιας φοβερής ασθένειας! Μαθαίνοντας να εκτιμάς αυτό που έχεις, θα αποκτήσεις όλα όσα ονειρευόσουν.

Για τι είναι όλο αυτό; Δεν ξέρω. Ήθελα απλώς να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις εδώ και πολύ καιρό.

☦Αρχιερέας Πέτρος Γκουριάνοφ