"Όξω ρε"!

"Όξω ρε"!

Είναι τρομακτικό, διότι δεν μπορώ να ανιχνεύσω κίνητρα. Δεν μπορώ να το δικαιολογήσω και η σκέψη μου μουδιάζει: "Όξω ρε"!

Και μετά γύρισαν με στωική νηφαλιότητα την πλάτη και συνέχισαν τη δουλειά τους! Ίσως αυτό να είναι ο μηδενισμός: να αφαιρείς μία ζωή χωρίς απώτερο κέρδος, γιατί απλά βιάζεσαι, γιατί ούτε που ξέρω. Να μην κοστίζει τίποτα ο άνθρωπος, τίποτα, ούτε καν ως μέσον για τους σκοπούς σου. Τι κέρδισαν; Ποιο το όφελος; Μία δολοφονία χωρίς νοηματικό περιεχόμενο. Χωρίς να μπορείς να μιλήσεις γι' αυτήν. Απλά να την καταγράψεις σαν περιστατικό, σαν γεγονός. Γεγονός γυμνό από κάθε νόημα, από κάθε λόγο. Ο φόνος του ανθρώπου και ο φόνος του λόγου.  Τι σκοτώσαμε πρώτα; Τον λόγο ή τον άνθρωπο; Πείσαμε τους εαυτούς μας ότι ο άνθρωπος δεν έχει νόημα, ότι είναι ένα σκέτο γεγονός. Ε, λοιπόν και αυτός ο φόνος είναι ένα σκέτο γεγονός. Τώρα σιωπή, μηδέν!

Ανδρέας Αλεξόπουλος.