Η λειτουργία είναι νωρίς, ασυνήθιστη για μένα. Κάποια στιγμή στη λειτουργία ένιωσα ότι με πήρε ο ύπνος... και ουσιαστικά κόντεψα να πέσω, μόλις «έπιασα» τον εαυτό μου να πέφτει στο πάτωμα. Και τότε κάποιος φάνηκε να πετάει με τις λέξεις "Έλα, ας κάνουμε μια βουτιά στην πηγή!" Και όρμησε πίσω μου. Πίσω ήταν ο πατέρας Ηλιόδωρος, φυσικά. Ήταν πάλι αυτός.
Ο πατέρας με οδήγησε στην πηγή μέσα από ένα μικρό δάσος. Είχε λιακάδα και κάπως... χαρούμενα. Θυμήθηκα ότι την προηγούμενη μέρα που έκανα μια βουτιά το βράδυ, λόγω του κρύου, κάποια στιγμή ξέχασα τι και πώς να κάνω. Και ρώτησε αν το νερό ήταν κρύο. Μάλλον τρεις ή τέσσερις βαθμούς, όχι περισσότερο;
- Το νερό είναι απλά υπέροχο. Και το κρύο δεν είναι καθόλου τρομακτικό», απάντησε ο πατέρας Ηλιοντόρ. «Μια μέρα το χειμώνα είχε παγωνιά, δεν ξέρω καν, ίσως τριάντα βαθμούς μείον». Στην αρχή, ο αδερφός μου και εγώ πήγαμε με τόλμη στην πηγή για να κάνουμε μια βουτιά, αλλά ήμασταν άναυδοι: έκανε κρύο τριγύρω. Η αμηχανία μας κυρίευσε. Αποφασίσαμε μάλιστα: όχι, δεν θα κάνουμε μια βουτιά, απλώς θα πλυθούμε λίγο και μετά θα επιστρέψουμε. Όταν ξαφνικά μια ηλικιωμένη γυναίκα ήρθε προς το μέρος μου. Μετά πήγε στην πηγή. Όλα μου τα μαλλιά είναι παγωμένα, παγάκια γκρίζα. Περπατά βιαστικά, μας κοίταξε και γέλασε. «Λοιπόν, πατέρες, φοβάστε τον παγετό;» Λοιπόν, ντρεπόμασταν μπροστά της, εκτεθήκαμε και οι δύο - και στην πηγή, εντελώς. Αποδείχθηκε τόσο υπέροχο! Πόσο ζεστοί και καλοί ήμασταν... Δόξα τω Θεώ!
Ακούγοντας αυτήν την ιστορία, φτάσαμε στη πηγη, κάναμε μια βουτιά και δεν ένιωσα καθόλου το κρύο. «Έχει ζέστη, καλά... Δόξα τω Θεώ! Ξύπνησα και το σθένος μου επέστρεψε.
Συγγραφέας : Vladimir GURBOLIKOV
Ο πατέρας με οδήγησε στην πηγή μέσα από ένα μικρό δάσος. Είχε λιακάδα και κάπως... χαρούμενα. Θυμήθηκα ότι την προηγούμενη μέρα που έκανα μια βουτιά το βράδυ, λόγω του κρύου, κάποια στιγμή ξέχασα τι και πώς να κάνω. Και ρώτησε αν το νερό ήταν κρύο. Μάλλον τρεις ή τέσσερις βαθμούς, όχι περισσότερο;
- Το νερό είναι απλά υπέροχο. Και το κρύο δεν είναι καθόλου τρομακτικό», απάντησε ο πατέρας Ηλιοντόρ. «Μια μέρα το χειμώνα είχε παγωνιά, δεν ξέρω καν, ίσως τριάντα βαθμούς μείον». Στην αρχή, ο αδερφός μου και εγώ πήγαμε με τόλμη στην πηγή για να κάνουμε μια βουτιά, αλλά ήμασταν άναυδοι: έκανε κρύο τριγύρω. Η αμηχανία μας κυρίευσε. Αποφασίσαμε μάλιστα: όχι, δεν θα κάνουμε μια βουτιά, απλώς θα πλυθούμε λίγο και μετά θα επιστρέψουμε. Όταν ξαφνικά μια ηλικιωμένη γυναίκα ήρθε προς το μέρος μου. Μετά πήγε στην πηγή. Όλα μου τα μαλλιά είναι παγωμένα, παγάκια γκρίζα. Περπατά βιαστικά, μας κοίταξε και γέλασε. «Λοιπόν, πατέρες, φοβάστε τον παγετό;» Λοιπόν, ντρεπόμασταν μπροστά της, εκτεθήκαμε και οι δύο - και στην πηγή, εντελώς. Αποδείχθηκε τόσο υπέροχο! Πόσο ζεστοί και καλοί ήμασταν... Δόξα τω Θεώ!
Ακούγοντας αυτήν την ιστορία, φτάσαμε στη πηγη, κάναμε μια βουτιά και δεν ένιωσα καθόλου το κρύο. «Έχει ζέστη, καλά... Δόξα τω Θεώ! Ξύπνησα και το σθένος μου επέστρεψε.
Συγγραφέας : Vladimir GURBOLIKOV
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.