11 Νοεμβρίου – Πριν από 52 χρόνια, ο Αρχιμανδρίτης Boris (Kholchev) εκοιμήθη εν Κυρίω /06/07/1895–11/10/1971/

 11 Νοεμβρίου – Πριν από 52 χρόνια, ο Αρχιμανδρίτης Boris (Kholchev) εκοιμήθη εν Κυρίω /06/07/1895–11/10/1971/ 

  Ο πατέρας επαναλάμβανε συχνά ότι ήταν εξομολόγος και όχι πρεσβύτερος. Αλλά το είπε αυτό, φυσικά, από ταπεινοφροσύνη του, γιατί ήταν αληθινός γέρος. Στο δικό τουΤο πρόσωπο της μητρόπολης δέχτηκε τη συνέχεια της πρεσβείας της Όπτινα.

Από τις διηγήσεις των πνευματικών του τέκνων είναι γνωστές πολλές περιπτώσεις διορατικότητας, τις οποίες επιμελώς προσπάθησε να κρύψει ο π. Μπόρις...

Ο μελλοντικός ασκητής της πίστεως γεννήθηκε στην πόλη Ορέλ, σε ευσεβή οικογένεια.

Στη Μόσχα, ο άγιος δίκαιος Αρχιερέας Alexey (Mechev) /+1923/ έγινε πνευματικός του πατέρας. Με τον γιο του πατέρα Αλεξέι, Ιερομάρτυρα Σέργιο (Μέχεφ) /+1942/, ο πατέρας Μπόρις είχε μια βαθιά πνευματική φιλία που κράτησε πολλά χρόνια.

Το 1915 επισκέφτηκε το Ησυχαστήριο Optina, όπου ασκήτευαν τότε οι σεβασμιότατος πρεσβύτεροι π. Ανατόλιος /+1922/ και π. Νεκτάριος /+1928/.
Η ψυχή του νεαρού τράβηξε το τελευταίο.

Ο πατέρας Μπόρις είπε αργότερα ότι ο καθένας κουβαλά τον δικό του σταυρό στη ζωή του, έχει τον δικό του Γολγοθά και ο καθένας έχει τη δική του χάρη για παρηγοριά - εμπειρίες παρόμοιες με τη χαρούμενη κατάσταση των αποστόλων στο Όρος της Μεταμόρφωσης: «Η επικοινωνία με τον Γέροντα Νεκτάριο ήταν δική μου Εύνοια."

Κατά τη διάρκεια της επανάστασης, επέστρεψε στο Oryol, όπου συμμετείχε στην πνευματική ζωή της πόλης, ως γραμματέας του εκκλησιαστικού συμβουλίου της Εκκλησίας της Ανάστασης.

Στις αρχές του 1922, σε εκστρατεία κατάσχεσης εκκλησιαστικών τιμαλφών, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Αργότερα αφέθηκε ελεύθερος λόγω έλλειψης στοιχείων.

Μετακόμισε στη Μόσχα, όπου ασχολήθηκε με επιστημονικές δραστηριότητες, εκπονώντας τη διδακτορική του διατριβή και την ήδη προγραμματισμένη ημέρα της άμυνας πήγε στον Γέροντα Νεκτάριο στην Optina Pustyn για ευλογία.

Αλλά ο σεβασμιότατος γέροντας, που προηγουμένως είχε εγκρίνει πολύ και μάλιστα ενθάρρυνε την επιστημονική του δραστηριότητα, ξαφνικά, εντελώς απροσδόκητα, του είπε: «Τώρα άφησέ τα όλα αυτά και χειροτονήσου διάκονος της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στο Κλεννίκι στη Μόσχα».

Οι γονείς καλωσόρισαν τα νέα της μελλοντικής ιεροσύνης του γιου τους και τον ευλόγησαν με μια εικόνα του Σωτήρος.

Όταν μετέφερε τα λόγια του Γέροντα Νεκταρίου στον πρύτανη του ναού, τον π. Σέργιο Μέτσεφ, ξαφνιάστηκε: «Πώς να σε χειροτονήσουμε, πώς να ζητήσουμε από τον επίσκοπο χειροτονία όταν δεν είσαι παντρεμένος; Πήγαινε πάλι στον γέρο». Και αυτή τη φορά η απάντηση του Γέροντα Νεκταρίου ήταν: «Πες του του, Επισκόπου δεν μπορεί να παντρευτεί».

Μετά τη χειροτονία του, ήταν ο στενότερος συνεργάτης του πατέρα Sergius Mechev στη φροντίδα των ενοριτών της εκκλησίας στη Maroseyka.

Το 1931 συνελήφθη. Ενεπλάκη σε μια ομαδική υπόθεση εναντίον μιας «αντισοβιετικής οργάνωσης που αποτελείται από μέλη μιας θρησκευτικής λατρείας». Κρατήθηκε στις φυλακές Μπουτύρκα. Καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια στα στρατόπεδα.

Μια από τις πνευματικές κόρες του πατέρα Μπόρις θυμάται: «Δύο από εμάς ήμασταν σε υπηρεσία κάθε μέρα στο βόρειο σταθμό· μετά οι περισσότεροι εξοριστήκαμε στο βορρά. Είδαμε ήδη στην εξέδρα μια ομάδα συλληφθέντων που συνοδευόταν. Ο πατέρας Μπόρις, βλέποντάς μας, σήκωσε το χέρι του για να μας ευλογήσει, αλλά ο φρουρός τον χτύπησε τόσο δυνατά με το κοντάκι του τουφεκιού που έπεσε στο ένα γόνατο».

Υπηρέτησε χρόνο σε ένα από τα βόρεια στρατόπεδα στην περιοχή Kemerovo (πόλη Yurga), όπου υπέμεινε πλήρως τη φρίκη της ζωής του στρατοπέδου. Η σκηνή ήταν ιδιαίτερα τρομακτική. Όσοι έπεσαν δεν αναστήθηκαν πια· πέθαναν ακριβώς στο δρόμο.

Για «δουλειά σοκ», η θητεία του στρατοπέδου μειώθηκε κατά ένα χρόνο και το 1935 ο πατέρας Μπόρις απελευθερώθηκε - σοβαρά άρρωστος και εξαιρετικά σωματικά εξασθενημένος.

Αργότερα, είπε στα πνευματικά του παιδιά ότι ακόμα και στα στρατόπεδα πρέπει να ζει κανείς πνευματικά, «δεν μπορείς να το αναβάλεις μέχρι να απελευθερωθείς, και εκεί, με τους εγκληματίες».

Ο πατέρας Μπόρις έλαβε αναπηρία και, αόρατος στον κόσμο, περνούσε τις μέρες και τις νύχτες του στην προσευχή. Λειτουργούσε μυστικά. Κυρίως υπηρετούσε μόνος του, περιστασιακά η μητέρα του, η αδελφή του και τα πνευματικά του παιδιά έρχονταν στη λειτουργία για να τον επισκεφτούν.

Το 1948, ο πατέρας Μπόρις κατέστη δυνατό να υπηρετήσει ανοιχτά· ήρθε στην Κεντρική Ασία για να επισκεφτεί τον Επίσκοπο Γκούρι (Εγκόροφ) της Τασκένδης /+1965/, ο οποίος ήθελε να τον στείλει στο Ασγκαμπάτ, αλλά συνέβη ο σεισμός στο Ασγκαμπάτ (10/05/ 1948) και ο πατέρας Μπόρις ανατέθηκε στη Φεργκάνα.

Ο πατέρας Μπόρις ζούσε σε εξαιρετικά περιορισμένες συνθήκες διαβίωσης: ένα μικρό δωμάτιο στο οποίο η σόμπα δεν ήταν αναμμένη. Επιπλέον, η αδερφή του και δύο ηλικιωμένες γιατροί, εξαντλημένες από τον αποκλεισμό, ήρθαν να τον δουν από το Λένινγκραντ. Όλοι έμεναν στο ίδιο δωμάτιο.

Στη Φεργκάνα διορίστηκε ολοχρόνιος ιερέας της εκκλησίας του Αγίου Σεργίου του Ραντόνεζ. Σχεδόν αμέσως έγινε κοσμήτορας της περιφέρειας Φεργκάνα.

Σύντομα ο κόσμος ένιωσε τον πατέρα Μπόρις και υπήρχαν περισσότεροι που προσεύχονταν στην εκκλησία. Φιλοξένησε πολλούς στο σπίτι του. Επισκέφτηκε επίσης Βαπτιστές, με τον κύριο ηγέτη των οποίων ο πατέρας Μπόρις είχε μια μακρά συνομιλία κατ' ιδίαν. Αντιμετώπιζε αυστηρά τα μαστίγια που έρχονταν στο ναό και δεν τους επέτρεπε να λάβουν ευλογία.

Του ήταν τρομερά δύσκολο εδώ. Ο ψαλμωδός, κατά την κρίση του, συντόμευσε πολύ τη λειτουργία. Όταν ο πατέρας Μπόρις προσπάθησε να βελτιώσει τη λατρεία και την εμφάνιση του ναού, καταγγελίες και συκοφαντίες έπεσαν βροχή πάνω του. Η Vladyka Gury έστειλε τα πάντα στον ίδιο τον πατέρα Boris για αποσυναρμολόγηση, χωρίς να εμβαθύνει στο θέμα.

Επί διακονίας του ανανεώθηκε πλήρως το τέμπλο, το οποίο άρχισε να μοιάζει με τον Καθεδρικό Ναό της Τριάδας της Λαύρας Τριάδας-Σεργίου.

Ο πατέρας Μπόρις υπηρέτησε στη Φεργκάνα μέχρι το 1953. Την εποχή αυτή, ο Αρχιεπίσκοπος Ermogen (Golubev) /+1978/, ο οποίος γνώριζε καλά τον πατέρα Boris στο παρελθόν, έγινε ο κυβερνών επίσκοπος της επισκοπής της Τασκένδης. Τον μετέφερε στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Τασκένδη. Το ποίμνιο της Φεργκάνας απομάκρυνε τον πνευματικό τους μέντορα με δάκρυα.

Στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Τασκένδης, στον πατέρα Μπόρις ανατέθηκε η βάπτιση ενηλίκων. Στο προαύλιο του καθεδρικού ναού υπήρχε μια αίθουσα βαπτίσματος. Εκεί ο ιερέας μίλησε με όσους επιθυμούσαν να βαπτιστούν και να εξομολογηθούν.

Θεωρούσε αδύνατο να βαφτίζει ενήλικες χωρίς προκαταρκτική συνομιλία και εξομολόγηση. Είχε βαθιά κατανόηση των ανθρώπων, ευαισθησία και ήξερε πώς να πλησιάζει ακριβώς όπως απαιτούσε η ψυχή του ατόμου.

Στην εκκλησία, σχεδόν σε κάθε Λειτουργία, ακόμη και τις καθημερινές, ο πατέρας Μπόρις έλεγε τουλάχιστον μια μικρή λέξη. Τις Κυριακές μετά τις απογευματινές ακολουθίες έκανε συνομιλίες.

Συνήθως συγκέντρωναν ένα πλήρες συμβούλιο ανθρώπων. Ο κόσμος στεκόταν με τετράδια και έγραφε. Ο πατέρας Μπόρις είχε εξαιρετική λεκτική και βλέποντας ότι ο κόσμος κρατούσε σημειώσεις, προσπάθησε να μιλήσει ιδιαίτερα καθαρά.

Εκείνη την εποχή, ακόμη και μουσουλμάνοι Ουζμπέκοι ήρθαν στον καθεδρικό ναό, αποκαλώντας τον πατέρα Μπόρις «τον μεγάλο Ρώσο μουλά».

Οι συζητήσεις του πατέρα Μπόρις δεν μπορούσαν να κρατήσουν πολύ. Άρχισαν οι συκοφαντίες και οι καταγγελίες. Ο πατέρας Μπόρις είχε απαγορευθεί να μιλήσει μόνος με τους ανθρώπους στο βαπτιστικό παρεκκλήσι. Απαγορεύτηκε επίσης η υποδοχή στο σπίτι. Τους επιτρεπόταν μόνο να εξομολογούνται και να μιλάνε στην εκκλησία μαζί με άλλους ιερείς.

Δεν αναγνώριζε καθόλου γενική ομολογία και δεν τη χρησιμοποίησε ποτέ. Είπε ότι η γενική ομολογία μπορούσε να γίνει από τον πατέρα Ιωάννη της Κρονστάνδης, ο οποίος είδε άμεσα την ψυχή ενός ατόμου και δεν επέτρεπε στους αμετανόητους στο Ιερό Ποτήριο. Αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Κατά τη γενική εξομολόγηση, το αμάρτημα παραμένει στο άτομο.

Σύμφωνα με τον πατέρα Μπόρις, είναι επιτακτική ανάγκη να εξομολογηθεί κανείς μια αμαρτία σε έναν ιερέα, γιατί η εξομολόγηση είναι ντροπή του εαυτού του, τα βάσανα του μετανοούντος και η συμπόνια του ιερέα για αυτόν.

Το 1955 εκάρη μοναχός από τον Επίσκοπο Ερμογένη.

«Για σένα», είπε ο επίσκοπος, γυρίζοντας στον πατέρα Μπόρις, «αφήσαμε το προηγούμενο όνομά σου. Και γι' αυτόν τον λόγο: όταν αποθαρρύνουμε έναν νέο, ή έναν άνδρα σε ώριμα χρόνια, ή έναν χήρο κληρικό, για τον οποίο μια νέα εν Χριστώ ζωή αρχίζει με την υπεξαίρεση, του αλλάζουμε το όνομά του.

Σου αφήσαμε το προηγούμενο όνομά σου, γιατί σήμερα δεν σηματοδοτεί την αρχή της νέας σου ζωής, δεν κάνει σημαντικές αλλαγές στη ζωή σου αφιερωμένη στον Κύριο από τη νεότητά σου, αλλά είναι μόνο μια συνέχεια της υπηρεσίας σου στον Θεό, που επιδεινώνεται τώρα από μοναστηριακές πράξεις».

Ο επίσκοπος Ερμόγκεν (Γκολούμπεφ) πρότεινε τον πατέρα Μπόρις για την επισκοπή και τον πήγε στη Μόσχα, βέβαιος για την επιτυχία και λαμβάνοντας άμφια για τον αγιασμό, αλλά οι πολιτικές αρχές δεν τον άφησαν να περάσει.

Όταν ο πατέρας Μπόρις ήρθε στον επίτροπο για τις εκκλησιαστικές υποθέσεις, τον αναγνώρισε ως τον ίδιο τον ανακριτή που ήταν υπεύθυνος για την υπόθεσή του τη δεκαετία του '30 και ο επίτροπος θυμήθηκε τον πατέρα Μπόρις. Η χειροτονία έγινε αδύνατη.

Ο πατέρας Μπόρις θυμήθηκε τα λόγια του πρεσβύτερου Optina Νεκτάριου για την επερχόμενη επισκοπική λειτουργία του και είπε στον πνευματικό του γιο ότι φοβόταν πολύ να γίνει επίσκοπος σε μια τέτοια δύσκολη στιγμή και ζήτησε από τον Κύριο να τον ελευθερώσει από αυτόν τον βαρύ σταυρό.

Σύντομα ο πατέρας Μπόρις ήταν σχεδόν εντελώς τυφλός - πλήρης καταρράκτης και στα δύο μάτια. Απαλλάχθηκε από τα καθήκοντα του πρύτανη και του κοσμήτορα και διορίστηκε εξομολόγος της επισκοπής. Αυτή την υπακοή την μετέφερε μέχρι τον ευλογημένο θάνατό του.

Πέθανε στις 11 Νοεμβρίου, τάφηκε στο νεκροταφείο στην Τασκένδη, κοντά στο παρεκκλήσι προς τιμήν της εικόνας της Μητέρας του Θεού «Χαρά όλων όσοι θλίβονται».

Τη μνήμη του πατέρα Μπόρις τιμούν με ευλάβεια τόσο οι άνθρωποι που τον γνώρισαν όσο ζούσε όσο και όσοι τον έμαθαν μετά τον μακάριο θάνατό του. Ο πατέρας Μπόρις προσεγγίζεται με προσευχή και αυτός, τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του όσο και τώρα, ανταποκρίνεται σε αιτήματα που του απευθύνονται.

#Αρχιμανδρίτης_Boris_Kholchev