Στις 19 Νοεμβρίου – πριν από 108 χρόνια, πέθανε η πρεσβυτέρα Αλεξάνδρα Σουρμίνσκαγια /1857 – 19/11/1915/, μια δίκαιη γυναίκα, μια προσευχή, μια διορατική, που ήταν γνωστή στον κόσμο με το όνομα «Σάσα η διορατικός».

 Στις 19 Νοεμβρίου – πριν από 108 χρόνια, πέθανε η πρεσβυτέρα Αλεξάνδρα Σουρμίνσκαγια /1857 – 19/11/1915/, μια δίκαιη γυναίκα, μια προσευχή, μια διορατική, που ήταν γνωστή στον κόσμο με το όνομα «Σάσα η διορατικός».

Η φήμη της ήταν πολύ μεγάλη. Ήταν γνωστή όχι μόνο στην πατρίδα της Βιάτκα επαρχία, αλλά ήταν γνωστό στις επαρχίες Καζάν, Περμ, Ούφα, Όρενμπουργκ, γνωστό στο Αρχάγγελσκ και στο Αστραχάν και γνωστό στη μακρινή Σιβηρία.

Διέθετε ένα αναμφισβήτητο χάρισμα διόρασης· μέσω των προσευχών της γίνονταν θεραπείες και υπήρχαν απελευθερώσεις από προβλήματα και κακοτυχίες. Οι συμβουλές της εκτιμήθηκαν και ακολούθησαν πολλοί. Και «ό,τι λέει ο Σασένκα» θεωρήθηκε νόμος.

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, αν όχι περισσότεροι, την επισκέφτηκαν, μερικές φορές περπατώντας εκατοντάδες μίλια. Πήγαν για συμβουλή, πήγαν να ζητήσουν τις προσευχές της, πήγαν να πουν τη θλίψη τους και τους πόθους της ψυχής τους. Ειδικά το καλοκαίρι, ουρές προσκυνητών με σακίδια στους ώμους έβλεπαν πάντα κοντά στη Σούρμα. Πήγαιναν στη Σάσα.

Το πιο εκπληκτικό είναι ότι δεν θεωρούσε καθόλου τον εαυτό της κάποιο είδος εξέχοντος ή δίκαιου ανθρώπου, αλλά συνήθως συμβούλευε όσους την πλησίαζαν να υπηρετήσουν μια υπηρεσία προσευχής, μερικές φορές ονόμασε κάποιον άγιο και, σύμφωνα με αυτήν, θεού θέλοντος , όλα θα πάνε καλά. Και συνέβη ένα θαυμάσιο πράγμα: στο κάτω-κάτω, πριν κάποιοι είχαν προσευχηθεί, προσευχήθηκαν, αλλά μάταια, αλλά εδώ κατόπιν συμβουλής του Σασένκα, προσευχήθηκε και... το πρόβλημα πέρασε.

Η ευλογημένη Σασένκα γεννήθηκε στην οικογένεια του αγρότη Ιβάν Ελιζάροφ στο χωριό Σούρμα, κοντά στην πόλη Ουρζούμ στην περιοχή Κίροφ.

Το χαρούμενο κορίτσι χαζογελούσε με τους συνομηλίκους της μέχρι τα έντεκα της χρόνια και στα έντεκά της αρρώστησε βαριά - πρώτα το πόδι της παρέλυσε, μετά το χέρι της και δύο χρόνια αργότερα μπορούσε να ξαπλώσει μόνο στη δεξιά πλευρά ή πάνω της πίσω. Μέχρι την ηλικία των 13, είχε ήδη παραλύσει εντελώς και έμεινε εκεί για 45 χρόνια.

Ξάπλωσε εκεί χωρίς να σηκωθεί, χωρίς να αναποδογυρίσει παρά μόνο ανάσκελα, γιατί όταν γύρισε από την άλλη πλευρά έπαθε έμφραγμα. Ήδη από τα πρώτα χρόνια της ασθένειάς της, οι τοπικοί γιατροί την καταδίκασαν σε αναπόφευκτο θάνατο, αλλά αυτοί οι γιατροί, ο ένας μετά τον άλλον, άφησαν τον κόσμο και έχουν πεθάνει εδώ και πολύ καιρό, αλλά ο Σασένκα έζησε και έζησε.

Στην αρχή, η Sashenka προσευχήθηκε θερμά για θεραπεία, αλλά με την πάροδο του χρόνου παραιτήθηκε και βρήκε την ψυχική ηρεμία. Βρίσκοντας παρηγοριά στην προσευχή, η νεαρή ασκητρια αναπτύχθηκε πνευματικά.

Η ταλαιπωρία της ήταν επώδυνη και το ίδιο και το σκληρό κρεβάτι πάνω στο οποίο η πάσχων ξάπλωνε ακίνητη για πολλά χρόνια. Ήταν μια απλή ξύλινη σανίδα, που συνήθως δεν καλύπτονταν με κανένα μαλακό πανί. Και σε ένα τέτοιο κρεβάτι, μια απλή αγρότισσα, αδύναμη αλλά δυνατή στο πνεύμα, οικειοθελώς, για χάρη του Χριστού, υπέμεινε τη μεγάλη αρετή της υπομονής.

Η Σασένκα έφερε υπομονετικά το σταυρό της ασθένειας και δεν προσβλήθηκε από τους συγγενείς της που της έδιναν ελάχιστη προσοχή. Λυπήθηκε για όλους, προσευχήθηκε για όλους όσους χρειάζονταν βοήθεια. Ο Κύριος αποκάλυψε πολλά στη Σασένκα, αυτή με τη σειρά της προειδοποίησε τους γείτονές της για ορισμένα γεγονότα, οι προβλέψεις έγιναν πραγματικότητα.

Σύντομα οι γείτονές της άρχισαν να παρατηρούν ότι, μέσω των προσευχών της, τα πράγματα βελτιώνονταν και ο εξουθενωτικός πόνος υποχωρούσε. Ο κόσμος άρχισε να ακούει τις συμβουλές της. Οι συγχωριανοί άρχισαν να έρχονται συχνά στο σπίτι των Ελιζάροφ, ζητώντας από τη Σασένκα να προσευχηθεί για τους άρρωστους, για βοήθεια στις καθημερινές υποθέσεις. Η Σασένκα τους κάλεσε σε μετάνοια, έδωσε οδηγίες σε ποιον άγιο σε ποια περίπτωση θα έπρεπε να τελεστεί προσευχή και προσευχήθηκε η ίδια.

Σύντομα, τα προβλήματα και οι ασθένειες υποχώρησαν, οι πιστοί ήρθαν να ευχαριστήσουν την πάσχοντα και έφεραν δώρα. Σύντομα ολόκληρη η περιοχή έμαθε ότι ο Κύριος είχε δώσει στην περιοχή ένα βιβλίο προσευχής. Η οικογένεια άρχισε να αντιμετωπίζει τη Σάσα με μεγάλη προσοχή και φροντίδα.
Όχι μόνο αγρότες από τα γύρω χωριά, αλλά και έμποροι και διανοούμενοι ήρθαν στη Σασένκα για πνευματικές συμβουλές. Ήρθαν μοναχοί και ιερείς.

Στη συνέχεια, με αυξανόμενο πόνο, μείωσε τη σοβαρότητα του άθλου της: αντάλλαξε τη γυμνή σανίδα με ένα πιο άνετο και απαλό κρεβάτι, όπου συνέχισε να ξαπλώνει μέρα και νύχτα στη δεξιά της πλευρά σε λυγισμένη θέση.

Οι ευγνώμονες πιστοί έχτισαν ένα μικρό σπίτι για τη Σασένκα, στο οποίο έζησε μέχρι το θάνατό της, και έφτιαξαν ειδικά ένα κρεβάτι με ρόδες. Δύο κορίτσια άρχισαν να προσέχουν τη Σάσα. Οι γιατροί  παρατήρησαν ότι δεν υπήρχαν πληγές στο σώμα της Sashenka, κάτι που συνήθως επηρεάζει τους κλινήρης ασθενείς.

Αυτό το κρεβάτι-κρεβάτι ήταν σε ρόδες, έτσι ώστε το καλοκαίρι μερικές φορές οι υπάλληλοι του κελιού που βοηθούσαν τη Σασένκα την πήγαιναν στο ναό ή σε κάποιους από τους θαυμαστές της. Μια κουρτίνα με θόλο κρεμόταν πάνω από την κούνια από όλες τις πλευρές, και υπήρχε κάτι πολύ περίεργο όταν το πράο και φιλικό πρόσωπο του πάσχοντος κοίταξε μυστηριωδώς πίσω από την κουρτίνα.

Καθώς αυξανόταν ο αριθμός των θαυμαστών της Sashenka, αυξήθηκε και η εισροή δωρεών της. Αλλά δώρισε όλα τα χρήματα για να στολίσει τους ναούς του Θεού, ή παρείχε στέγη για ορφανά ή βοήθησε τους μειονεκτούντες γενικά.

Το φαγητό της Σασένκα ήταν εξαιρετικά πενιχρό, ακόμα και αυτό που δεν έπαιρνε κάθε μέρα. Και είναι εκπληκτικό πώς αυτή, μια άρρωστη γυναίκα που σπάνια επέτρεπε σε άλλους να την αγγίξουν, για να μην εντείνει τον πόνο της με ένα απρόσεκτο άγγιγμα, έζησε σε μια τέτοια μισοπεθαμένη ζωή μέχρι τα 60 της σχεδόν χρόνια και ήταν πάντα ήρεμη, χαρούμενη και στοργική.

Η δίκαιη γυναίκα προέβλεψε επίσης τον θάνατό της (το 1914): «Τώρα γιορτάζω την ονομαστική μου εορτή, αλλά του χρόνου είναι απίθανο να συμβεί». Η προφητεία της επαληθεύτηκε πλήρως: στις 19 Νοεμβρίου 1915, ημέρα της ουράνιας προστάτιδας της, της μάρτυρα Αλεξάνδρας, η ασκητής αναχώρησε στον Κύριο. Πριν από το θάνατό της, της δόθηκε άρωμα, τιμήθηκε να λάβει τα Ιερά Μυστήρια του Χριστού... Λίγα λεπτά πριν από το θάνατό της, ήρθε ένας εξομολογητής με σταυρό, ενώπιον του οποίου η Σασένκα παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή της στον Θεό.

Η ασκητής κηδεύτηκε, με την άδεια του επισκόπου, στην περίφραξη του τοπικού Ναού της Γεννήσεως του Χριστού. Την νεκρώσιμη ακολουθία τέλεσαν δεκατέσσερις ιερείς και δύο διάκονοι με λευκά άμφια.

Κατά τη διάρκεια της ζωής της, η Σασένκα δεν ήθελε να ταφεί στον φράχτη της εκκλησίας, λέγοντας: «Θα ποτίσουν τα λείψανά μου με λάσπη». Η εκπλήρωση αυτών των λέξεων φαινόταν αδύνατη έως ότου οι Μπολσεβίκοι έστησαν μια ταβέρνα στο ναό με το βλάσφημο όνομα "Κάτω από το Kumpol", και μετά από λίγο βρισκόταν εδώ ένα ζαχαροπλαστείο.

Οι πιστοί δεν ξέχασαν ποτέ τη Σασένκα και την κούνια της· την κράτησαν ως μεγάλο ιερό. Το εικονίδιο του κελιού και οι λάμπες ήταν κρυμμένα σε ειδική κρυψώνα σε ένα από τα σπίτια.

Και σήμερα η μνήμη του λαού τιμά τη γριά Σούρμα Σασένκα την οξυδερκή.