21 Οκτωβρίου – Πριν από 47 χρόνια, ο Αρχιεπίσκοπος Καζάν και Μαρί Μιχαήλ εκοιμήθη εν Κυρίω /27/12/1897 – 21/10/1976/

 21 Οκτωβρίου – Πριν από 47 χρόνια, ο Αρχιεπίσκοπος Καζάν και Μαρί Μιχαήλ εκοιμήθη εν Κυρίω /27/12/1897 – 21/10/1976/ 

Ο Επίσκοπος καταγόταν από παλιά ιερατική οικογένεια: ο πατέρας, ο παππούς και ο προπάτορας του ο παππούς υπηρέτησε στην επισκοπή του Κουρσκ. Πνευματικός Πατέρας του είναι ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός,εκτελέστηκε στο στρατόπεδο ειδικού σκοπού Solovetsky το 1937. Τώρα δοξασμένος ως άγιος. Η ημέρα μνήμης του είναι η 21η Οκτωβρίου και ήταν αυτή την ημέρα που ο Επίσκοπος Μιχαήλ κοιμήθηκε εν Κυρίω.

Το πνευματικό ύψος της ζωής του Vladyka Michael αποδεικνύεται από το γεγονός ότι είχε το δικαίωμα και την τόλμη να δώσει ευλογίες για την επίπληξη του δαιμονισμένου. Έτσι, ένας από τους ευλαβείς ιερείς της πόλης του Καζάν, με την ευλογία του, επέπληξε τους κυριευμένους από τα πνεύματα του κακού στον ουρανό.

Η Vladyka συμμετείχε στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Ένας αξιωματικός. Τραυματίστηκε και σοκαρίστηκε με οβίδες περισσότερες από μία φορές. Είχε βραβεία στρατιωτικής κυβέρνησης.

Μετά την αποστράτευση, με όλα τα βραβεία, πήγε στο Πατριαρχείο στον Παναγιώτατο Πατριάρχη Αλέξιο Α'. Ο Σεβασμιώτατος τον υποδέχθηκε θερμά και έκανε την αίτησή του, δίνοντας την ευλογία του να δεχτεί τον ιερατικό βαθμό. Και το 1946 χειροτονήθηκε ιερέας.

Στις 21 Νοεμβρίου 1953 εκάρη μοναχός με το όνομα Μιχαήλ προς τιμή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και στις 4 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους χειροτονήθηκε επίσκοπος.

Το 1960, μετά την έναρξη της δίωξης της Εκκλησίας από τον Χρουστσόφ, ο Αρχιεπίσκοπος Καζάν και Μαρί Ιώβ (Κρέσοβιτς) /+12/04/1977/ συνελήφθη και καταδικάστηκε, ο επίσκοπος Μιχαήλ διορίστηκε στην Έδρα Καζάν.

Η Βλαδύκα Μιχαήλ αφιέρωσε πολύ χρόνο και κόπο στους ενοριακούς ναούς, φροντίζοντας τον στολισμό τους με το ορθόδοξο πνεύμα. Ενδιαφερόταν για τη διατήρηση των αρχέγονων εκκλησιαστικών παραδόσεων, την αγνότητα της Ορθοδοξίας και τους κανόνες λατρείας. Πολλά από τα πνευματικά τέκνα του Αρχιεπισκόπου Μιχαήλ χειροτονήθηκαν από αυτόν στην ιεροσύνη και υπηρετούν σε πολλές επισκοπές.

Μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Ermogen (Golubev) /+04/07/1978/, μεταξύ επτά επισκόπων, τάχθηκε κατά του Ψηφίσματος της Συνόδου που υιοθετήθηκε στις 18/04/1961. υπό την πίεση του Συμβουλίου για τις Υποθέσεις της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και που συντάχθηκε από τους υπαλλήλους του.

Σύμφωνα με αυτήν, ο ηγετικός ρόλος στην ενορία δόθηκε στα χέρια των εκκλησιαστικών συμβουλίων, τα οποία ενέκριναν τους ιερείς που διορίζονταν από τους επισκόπους και είχαν το δικαίωμα να μην τους δέχονται.

Τα εκκλησιαστικά συμβούλια μπορούσαν επίσης να απολύουν προηγουμένως διορισμένους ιερείς. Είχαν πλήρη έλεγχο σε οικονομικά και οικονομικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένου του μισθού των ιερέων και του ωραρίου των ακολουθιών.

Παράλληλα, οι ιερείς όχι μόνο δεν ήταν μέλη των εκκλησιαστικών συμβουλίων, αλλά δεν είχαν και δικαίωμα ψήφου για αυτά. Έτσι, ο ιερέας αποδείχθηκε, στο πνεύμα αυτού του διατάγματος, να είναι μισθωτός σαν θυρωρός. Οι επίσκοποι δεν είχαν επίσης καμία εξουσία στα εκκλησιαστικά συμβούλια.

Ο Επίσκοπος υπερασπίστηκε τα συμφέροντα της Εκκλησίας, μπαίνοντας επανειλημμένα σε αντιπαραθέσεις με τους εκπροσώπους των Συμβουλίων για τις υποθέσεις της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ένας από αυτούς ανέφερε στην ηγεσία: «Ο Voskresensky... δείχνει έντονη δυσαρέσκεια για τα γεγονότα παραβίασης των δικαιωμάτων των πιστών και προσπαθεί σε τέτοιες περιπτώσεις, ακόμη και για μικροπράγματα, να ενημερώσει την εισαγγελία... Την ίδια στιγμή, όπως κανόνα, ενημερώνει το Πατριαρχείο σε περιπτώσεις που γνωρίζει ότι υπήρξε σαφής παραβίαση του νόμου περί λατρειών, όσο ασήμαντη κι αν είναι».

Ως αποτέλεσμα, το 1967, υπό την πίεση του Συμβουλίου Θρησκευτικών Υποθέσεων, εκδόθηκε διάταγμα για την απομάκρυνση του Αρχιεπισκόπου Μιχαήλ από την Έδρα Καζάν. Ο Επίσκοπος έστειλε επιστολή στον Πατριάρχη, στην οποία ανέφερε ότι θα συνταξιοδοτηθεί εάν δεν ακυρωθεί το διάταγμα. Ως αποτέλεσμα, διορίστηκε ξανά Αρχιεπίσκοπος Καζάν και Μαρί.

Ταυτόχρονα, η Vladyka διακρίθηκε από ευγένεια, ευγένεια, έλεος και μια ευαγγελικά παιδική αντίληψη του πνευματικού κόσμου. Δεν έχασε ποτέ την καλή του θέληση απέναντι σε ανθρώπους που του προκαλούσαν προβλήματα. Ό,τι μπορούσε να βλάψει ή και να προσβάλει άλλον, το υπέμεινε αυτάρεσκα, με πραότητα, σαν να μην πρόσεχε την προσβολή.

Ως αρχιεφημέριος και πνευματικός μέντορας, ο Επίσκοπος Μιχαήλ είχε διαρκή προσευχητική διάθεση. Η θερμή προσευχή ήταν το έργο ολόκληρης της ζωής του και καθόριζε τη δομή και τον χαρακτήρα όλων των λειτουργιών που έκανε.

Το ποίμνιο του Καζάν, κληρικοί και ενορίτες, σέβονταν και αγαπούσαν τον Επίσκοπό τους. Τον κοίταξαν με δάκρυα όταν, τα τελευταία χρόνια της παραμονής του στην Έδρα του Καζάν, παρά την ασθένειά του, αδύναμος στο σώμα, αλλά δυνατός στο πνεύμα, επισκεπτόταν συχνά τον ναό και έκανε αξέχαστα θείες λειτουργίες κάθε Κυριακή και αργία.

Ο επίσκοπος Μιχαήλ ένιωσε ιδιαίτερα δέος για την εικόνα του Καζάν της Θεοτόκου και των αγίων του Καζάν. Ο Vladyka σεβόταν βαθιά την εικόνα του Καζάν ακόμη και πριν γίνει επίσκοπος και πάντα διάβαζε τον ακάθιστο μπροστά του με αγάπη και χαρά.

Ακολούθησε με ζήλο τα καταστατικά και τους κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ακολούθησε αυστηρά τον κανόνα της προσευχής μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής του και όταν τον εγκατέλειψαν οι δυνάμεις του, ζήτησε από τους αγαπημένους του να διαβάσουν τις προσευχές του δυνατά.

Στις 25 Ιουλίου 1975 συνταξιοδοτήθηκε, σύμφωνα με το δικόγραφο.

Στις 17 Οκτωβρίου 1976, στην εορτή της εύρεσης των λειψάνων των Αγίων Γκουρύ του Καζάν και Μπαρσανούφιου του Τβερ, ο Αρχιεπίσκοπος Μιχαήλ κοινωνούσε για τελευταία φορά.

Τον διέκρινε η μη κερδοσκοπία του. Πέθανε στις 21 Οκτωβρίου στη Μόσχα, σε βαθιά φτώχεια.

Τάφηκε στο νεκροταφείο Pyatnitskoye στη Μόσχα, στη δεξιά πλευρά του βωμού της Εκκλησίας της Ζωοδόχου Τριάδας.