Η ΠΑΡΑΒΟΛΉ ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΎΣΙΟΥ!

 Η παραβολή του πλούσιου ανόητου αναφέρεται στη στάση του ατόμου σχετικά με τα χρήματα, τον πλούτο και τα υπάρχοντα.  Σε όσους έχουν αφθονία τέτοιων πραγμάτων, τίθεται το ερώτημα: έχουμε τον έλεγχο του πλούτου μας ή ο πλούτος μας ελέγχει εμάς;

 Ο Κύριός μας το τονίζει αυτό με τις επιλογές λέξεων που χρησιμοποιεί, γιατί καμία άλλη παραβολή στη γραφή δεν είναι τόσο γεμάτη προσωπικές αντωνυμίες: εγώ, εγώ, το δικό μου, το δικό μου.

 Τα μετρητά και η ικανοποίηση δεν ταυτίζονται πάντα.  Επομένως, αντί να βρει ευτυχία στο να μοιράζεται και να δίνει στους άλλους, ο ανόητος συσσώρευσε τη σοδειά του – ούτε μια φορά σκεφτόταν τις καταστάσεις των γύρω του ή το μέλλον του.  Έζησε τη ζωή του σαν να μην ήταν ποτέ υπόλογος στον Θεό.  Έτσι, αυτός ο άνθρωπος είναι η επιτομή της αρχαίας παροιμίας που λέει ότι ο πλούτος είναι σαν το θαλασσινό νερό.  όσο περισσότερο το πίνει κανείς, τόσο περισσότερο διψάει.  Ο πλούτος, όπως ένα εθιστικό ναρκωτικό, καταλήγει να κατέχει τον κάτοχο.

 Ο Ιησούς, ωστόσο, διδάσκει ότι η ζωή και η ζωή είναι πολύ περισσότερα από το εγκόσμιο κέρδος, επειδή ο πλούτος και τα υπάρχοντα έχουν την ικανότητα να παρασύρουν ένα άτομο σε μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας.  Αυτό έρχεται σε άμεση επαφή με το γεγονός ότι ο Θεός είναι ένας παντοδύναμος Κυρίαρχος.  υπεύθυνος και ιδιοκτήτης όλων των πραγμάτων, ενώ εμείς είμαστε απλώς φροντιστές ή «διαχειριστές» αυτών των δώρων και ευλογιών.

 Σημειώστε επίσης ότι ο Κύριός μας  χρησιμοποιεί τον όρο «ανόητος» για να περιγράψει αυτόν τον άνθρωπο ως θολό, ανόητο ή θαμπό, αλλά μάλλον με τη βιβλική έννοια αυτού που αδιαφορεί για τον Θεό και/ή αρνείται να προσκολληθεί στον Λόγο Του.

 Οι ανόητοι, λοιπόν, επενδύουν εγωιστικά τον χρόνο και την ενέργειά τους στο κυνηγώντας το «μαμμόν» ενώ αγνοούν την αξία που δεν μπορεί να αφαιρέσει ο θάνατος.  Αυτό συμβαίνει επειδή η απληστία μπορεί να υπνωτίσει και να κυριεύσει την ψυχή κάποιου.  Όπως έλεγε ο ιερέας μου μεγαλώνοντας, μπορείς να δεις καθαρά μέσα από ένα γυάλινο επίπεδο.  όμως όταν βάζετε ένα υπόστρωμα από ασήμι (νιτρικό άργυρο) πάνω του, και γίνεται ένας καθρέφτης στον οποίο μπορείτε να δείτε μόνο τον εαυτό σας.

 Ο π.  Γιάννης