Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της πνευματικής εκπαίδευσης ενός ενήλικα και ενός παιδιού;

 

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της πνευματικής εκπαίδευσης ενός ενήλικα και ενός παιδιού;

Για έναν ενήλικα, το παράδειγμα είναι ο Κύριος ο Θεός και οι άγιοι, και για ένα παιδί, το παράδειγμα είναι οι γονείς.

Σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το γεγονός ότι οι εκκλησιαζόμενοι γονείς αποποιούνται την ευθύνη τους στο θέμα της πνευματικής εκπαίδευσης:
- μη δίνοντας το προσωπικό παράδειγμα στο σπίτι.
- μετατόπιση αυτού του άθλου στους δασκάλους των κυριακάτικων σχολείων.

Είναι ακόμη χειρότερο όταν οι ίδιοι οι γονείς δεν θέτουν έναν στόχο στη ζωή - να επιτύχουν την αγιότητα. Και δίνονται στα παιδιά στόχοι που δεν είναι συμβατοί με το Ευαγγέλιο:
- ο κύριος στόχος είναι να λάβουν εκπαίδευση.
- Μάθε να αντιστέκεσαι, αν σε χτυπήσουν - απάντησε.

Νομίζω ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους για την απομάκρυνση της μάζας από την Εκκλησία μεταξύ των εφήβων. Σε συζητήσεις σε όλη την εκκλησία γύρω από αυτό το πρόβλημα, δεν βλέπω το κύριο πράγμα: την επιθυμία να αλλάξει κανείς τον εαυτό του.
Όλα προσφέρουν διαφορετικές μεθόδους μετάδοσης πληροφοριών στα παιδιά. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι ένα θεμελιώδες λάθος. Το να μεταδίδεις την πίστη του Χριστού σε ένα παιδί χωρίς να έχει προσωπική ζωντανή εμπειρία επικοινωνίας με τον Χριστό είναι όχι μόνο μάταιο, αλλά είναι εκπαίδευση στην υποκρισία.

Αν θέλουμε να καλλιεργήσουμε αγάπη για τον Θεό στα παιδιά μας, πρέπει πρώτα να αγαπήσουμε τον Επουράνιο Πατέρα τον εαυτό μας. Διαφορετικά, θα καλλιεργήσουμε τον φορμαλισμό, τον οποίο στη συνέχεια θα πρέπει να παλέψουν για πολλά χρόνια.

Ιερέας Πάβελ ΟστρόφσκΙ