ΠΑΤΉΡ ΝΙΚΌΛΑΟΣ ΛΟΥΔΟΒΊΚΟΣ.ΟΙ ΧΛΙΑΡΟΙ.....

Ἐδῶ εἶναι λοιπὸν τὸ ζήτημα Αὐτὲς οἱ «συναλλαγές

μᾶς ἔχουν κάνει μεγάλο κακό. Στεκόμαστε μερικές φορές σὰν ἔμποροι (μὲ τὴν καλὴ ἔννοια) ἐνώπα, τοῦ Θεοῦ καὶ

λέμε: «Τί θὰ δώσω τώρα; Να δώσω τόσο ὥστε νὰ πάρω

τόσο πίσω». Μιὰ φορὰ ὁ γιός μου, ὅταν ήταν πολύ μικρός ἔχοντας ἀκούσει ὅτι ὅ,τι δίνουμε στὸν Θεὸ μᾶς τὸ ἐπιστρέφει ἑκατονταπλασίως βρῆκε ἕναν φτωχὸ καὶ τοῦ ἔδωσε τὸ

χαρτζιλίκι του. Τὸν ρωτάω: «Γιατί τὸ ἔκανες»; Καὶ μοῦ λέει

μὲ φυσικότητα «Ξέρεις πόσα θὰ πάρω ἐγὼ πίσω τώρα»

Ἡ λογικὴ τοῦ παιδιοῦ δὲν κάνει γιὰ ἐμᾶς. Λέγει ὁ Παῦλος

«Μὴν τὸ κάνεις ἐξ ἀνάγκης». Μὴν τὸ κάνουμε με σκοπὸ τὸ

συμφέρον μας. Οὔτε μὲ λύπη καὶ στενοχώρια, δηλαδή τη

νικημένοι ἀπὸ τὴν φιλαυτία.

Εἶναι μυστήριο αὐτό, τὸ ὅτι δηλαδὴ ὁ Θεὸς δὲν ἀρέσκεται

στην χλιαρότητα. Θὰ μᾶς ἀγαποῦσε ὅλους μὲ μεγαλύτερη

ἄνεση. ἐὰν μᾶς εἶχε ἡ πολέμιους ἢ ἐραστές. Τίποτε ἄλλο 

Ἡ ἐχθροὺς ἡ φιλους. Μὲ ἕναν ἐχθρὸ πολλὲς φορὲς ὁ θεὸς

μπορεῖ νὰ συνεννοηθεῖ. Μὲ τὸν χλιαρὸ δὲν βγάζει ἄκρη. Δὲν ξέρει τί νὰ κάνει. Πειρασμό; Δὲν θὰ τὸν καταλάβει. Εὐεργεσίες. Δὲν θὰ πάρει εἴδηση τίποτα. Ὁ χλιαρὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ

σχετικοποιεῖ ὁτιδήποτε σχετίζεται μὲ τὴν ἐν Χριστῷ ζωή,

στὸ ὄνομα καὶ γιὰ τὶς ἑκάστοτε ἀνάγκες τοῦ φίλαυτου μικροκόσμου του. Πάντοτε ὅμως αὐτὸς ἁπλὰ σκουντάει τὸν

Χριστό –γιὰ νὰ θυμηθῶ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο σήμερα"

Τὸν Χριστὸ τὸν σκουντούσανε ἕνα σωρὸ ἄνθρωποι. Στὸν δρόμο, λοιπόν, πρὸς τὴν κόρη τοῦ Ἰαείρου, τὸν σκουντᾶνε

τόσοι καὶ τόσοι καὶ δὲν καταλαβαίνει τίποτε. Κάποια στιγμὴ

τὸν πλησιάζει μία ὕπαρξη ποὺ ἔχει μεγάλο πρόβλημα καὶ

ἄρα μεγάλο αἴτημα. Αὐτὴ ἡ γυναίκα, ἡ αἱμορροοῦσα, φαίνεται νὰ τὸν σκουντᾶ ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι, ἀλλὰ ξάφνου ὁ

Χριστὸς λέγει ἐκεῖνο τὸ φοβερό: «Ἥψατό μού τις »2. Ποιός

μὲ ἄγγιξε; Τοῦ λένε οἱ μαθητές Του: «Δὲν βλέπεις τὸν ὄχλο

ποὺ σὲ ἔχει συνθλίψει»; Καὶ ἀπαντάει: «Ἔγνων δύναμιν

ἐξελθοῦσαν ἀπ' ἐμοῦ». Κάποια προαίρεση, κάποιο ἀνθρώπινο πρόσωπο στάθηκε ἀπέναντί Του. Κάποιος τοῦ μίλησε

ἀπόλυτα προσωπικά, ἀπόλυτα ἀποκλειστικὰ καὶ ἀπόλυτα

ἀπελπισμένα. Καὶ αὐτὸ τὸ κατάλαβε ὁ Χριστός, ἀκριβῶς

γιατὶ αὐτόματα αὐτὸ κινητοποίησε τὴν ἕτοιμη βαθιά Του

ἀγάπη, ἡ ὁποία ὅμως γιὰ νὰ κινηθεῖ εἶναι ἀνάγκη νὰ τὴν

ἀναζητήσεις μ’ ὅλο σου τὸν πόνο κι ὅλη σου τὴν ἐμπιστοσύνη. Οἱ ἄλλοι εἶχαν ἔρθει ἐκεῖ γιὰ νὰ δοῦν τὸ θέαμα, τὸ θαῦμα.

Ὁ ὄχλος αὐτὸ θέλει. Μαγικά. Ἐμεῖς οἱ πολλοὶ σκουντᾶμε τὸν

Χριστὸ πολλὲς φορὲς καὶ δὲν καταλαβαίνει τίποτα, λόγω του τρόπου ποὺ τὸν σκουντᾶμε.

 Καὶ λέμε μετὰ ὅτι δὲν ἀκούει  τίς προσευχές μας. Πῶς προσευχόμαστε; Ἔχουμε κάποιον

τοῦ τρόπου  ἐσωτερικὸ σεισμὸ νὰ τοῦ ἀνακοινώσουμε;