ΠΑΤΉΡ SAVADIE BASTOVI!!!

 

Ο άνθρωπος που τον αγγίζει η χάρη είναι σαν ένα χρυσό δοχείο. Από το πήλινο δοχείο που ήταν, ξαφνικά γίνεται χρυσός. Αν πέσει, δεν σπάει, όπως σπάνε τα πήλινα αγγεία, αλλά βυθίζεται. Και όσο πιο συχνά πέφτει και από μεγαλύτερα ύψη, τόσο βυθίζεται, πλακώνεται, χάνει τον σκοπό του ως σκάφος. Όμως ο χρυσός παραμένει. Η χάρη του βαπτίσματος, οι χάρες της θείας έρευνας, η χάρη της γνώσης. Ωστόσο, αν και είναι χρυσαφί, δεν κάνει πια τη δουλειά ενός χωμάτινου αγγείου, που μέσα στην ταπεινοφροσύνη του μπορεί να ποτίσει κανέναν.