«Οι μέρες του Πάσχα είναι ιδιαίτερες. Κάθε πιστός άνθρωπος αυτήν την περίοδο αισθάνεται τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: “Πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ”».

 

Μαργαρίτα

Πικρή εμπειρία της πασχαλινής χαράς

Κάποτε το Πάσχα έζησα μια πικρή εμπειρία, αλλά διδακτική. Στη διάρκεια όλης της Μεγάλης Τεσσαρακοστής τηρούσα αυστηρά όλους τους κανόνες: Πήγαινα τακτικά στις ακολουθίες (έψαλλα στη χορωδία) τόσο τις καθημερινές όσο και το σαββατοκύριακο, διάβαζα τους Αγίους Πατέρες, πάλευα με τα πάθη, πήγαινα στις εξομολογήσεις, κοινωνούσα. Και το Πάσχα, ως ένας αληθινός εργάτης, περίμενα την ανταμοιβή μου. Όμως, όταν ψάλλαμε την πασχαλινή ακολουθία, μέσα μου αισθανόμουν ένα κενό. Και την επόμενη μέρα, ακόμη και όλη την Εβδομάδα της Διακαινησίμου, παρ’ όλο που πήγα ένα ταξίδι στην Αγία Πετρούπολη, δεν ένιωθα χαρά. Επιπλέον, την ημέρα του Πάσχα ένιωσα μεγάλη στεναχώρια. Το βράδυ ήμουν στο τρένο, κρατούσα σημειώσεις στο τετράδιό μου κι έκλαιγα σιγανά στο μαξιλάρι μου, από κάποια ακατανόητη μελαγχολία. Αν και στον «Κατηχητικό λόγο του Ιωάννου του Χρυσοστόμου το Πάσχα» λέγεται πως αυτήν την ημέρα κανείς δεν πρέπει να κλαίει για τις αμαρτίες του, επειδή έλαμψε η συγχώρεση, εμένα έκλαιγε και πονούσε η ψυχή μου: «Γιατί; Πού είσαι, Κύριε; Γιατί δεν Σε νιώθω, μια τέτοια ιδιαίτερη μέρα;»

Μετά από κάποιο καιρό έλαβα και την απάντηση. Κατ’ αρχάς, σε εξαιρετικά παρηγορητικά λόγια του Οσίου Βαρσανουφίου της Όπτινα, διάβασα το εξής: «Στις γιορτές ο εχθρός πάντα προσπαθεί να κάνει κάποιο κακό. Έναν θα τον πλήξει πιο ισχυρά, έναν άλλον λιγότερο, ο κάθε ένας «θα πάρει το μερίδιό του» κατά τη διάρκεια της γιορτής. Και όσο πιο προσεκτικά και αυστηρά ζει κάποιος τόσο περισσότερο ο εχθρός προετοιμάζει την επίθεσή του, και ιδιαίτερα ανήμερα της εορτής, θα του επιφυλάξει κάποια δυσάρεστη έκπληξη. Πρέπει να περιμένουμε τα πάντα και να είμαστε έτοιμοι για πάντα. Όμως ο Θεός είναι Πολυεύσπλαχνος και στις γιορτές μάς διανέμει τα δώρα. Και ο καθένας θα λάβει κάτι, αλλά μπορεί να το καταλάβετε μετά από σαράντα χρόνια. Τότε θα μάθετε ποιο δώρο ο Κύριος σας έστειλε για τη γιορτή».

Δεύτερον, όπως έλεγε ο πατήρ Αλέξιος Ουμίνσκι, σε μια νηστεία τα εκπλήρωνε όλα καθώς πρέπει, αλλά ταυτόχρονα αισθανόταν μέσα του υπερηφάνεια, για τους κόπους που κατέβαλε. «Γι’ αυτό και έλαβα ένα ελαφρό χτύπημα», - έλεγε ο ίδιος. Αυτό είναι πολύ οδυνηρό. Όλοι χαίρονται κι εσύ δεν αισθάνεσαι τη γιορτή και είσαι λυπημένος.

Από τότε, κάθε φορά πριν το Πάσχα, είμαι λίγο συγκινημένη: «Τι θα γίνει, αν ο Κύριος θα μου στερήσει ξανά τη χαρά φέτος;» Όμως, δόξα τω Θεώ, δεν μου τη στερεί ακόμα. Έτσι κι αλλιώς, δεν είμαστε άξιοι γι’ αυτήν τη χαρά, δεν πρέπει να την περιμένουμε ως κάτι δεδομένο. Ο Θεός δεν μας χρωστά τίποτα και μας δίνει τα δώρα Του όχι λόγω των κόπων μας, αλλά λόγω της ανέκφραστης αγάπης Του.