Όταν ήμασταν μικροί, εγώ και η αδερφή μου, από τριών ετών, κοιμόμασταν με τη μητέρα μας. Ήταν φανταστικά όμορφη. Δεν έχω ξαναδεί πιο όμορφη γυναίκα από αυτήν. Είχε ξανθά μαλλιά και τεράστια μπλε μάτια. Και την κοιτούσα στα μάτια με μια βαθιά, απερίγραπτη γοητεία.
Αφού χτένιζε τις ξανθές μπούκλες της και έβαζε κρέμα με άρωμα τριαντάφυλλου στο πρόσωπό της, η μητέρα μου καθόταν να προσευχηθεί. Πάντα καθόμασταν δίπλα της, με το κεφάλι στο έδαφος και το κάτω μέρος ψηλά σαν παπάκια. Άναψε ένα επιχρυσωμένο χάλκινο κηροπήγιο, άνοιξε ένα βιβλίο μαυρισμένο από χιλιάδες προσευχές, κερί και εκατομμύρια δάκρυα. Είχα περίπου εκατό παλιές εικόνες στο δωμάτιο, αλλά η πιο αγαπημένη ήταν μια Μητέρα του Θεού δακρυσμένη δίπλα στο Σταυρό του Υιού της, πολυ σπαρακτική.
Η μητέρα μου είχε (και έχει) τεράστια μνήμη. Ήξερε εκατοντάδες προσευχές από καρδιάς.
Τίς απήγγειλε απίστευτα αργά μετά βίας ψιθυριστά, με μια παραδεισένια σιωπή και τρυφερότητα. Μιλούσε στη Μητέρα του Θεού με μια αγάπη που δεν έχω ξαναδεί σε κανέναν.
Ψιθύρισε την παράκληση της Θεοτόκου, ωραία, δυνατά, μετά τέλος του Ψαλτηρίου. Την ήξερε από καρδιάς. Έτσι μάθαμε και κάθε λέξη. Η μητέρα ανέπνευσε βαθιά και έλεγε κάθε τροπάριο καθαρά και αργά.
Κάποια στιγμή, κοντά στο Ευαγγέλιο, τα μάτια της γέμισαν με δεκάδες δάκρυα που κυλούσαν συνέχεια. Η μητέρα δεν σταμάτησε να προσεύχεται. Τα μάτια της έγιναν βρύσες. Κι εμείς τα παιδιά κλαίγαμε μαζί της. Την αγκάλιαζα και έκλαιγα.
Τελικά, μετά από περίπου μια ώρα προσευχής, η μητέρα προσκυνούσε, μας φιλούσε στο μέτωπο και μας τύλιγε στο κρεβάτι για ύπνο.. Την άκουγα να κλαίει για άλλη μια ώρα.
Έτσι έμαθα το Κήρυγμα .Πρέπει να διαβάζεται πολύ αργά, ώστε κάθε λέξη να εισχωρεί σαν καρφί στη σάρκα του νου. Όπως στον Σταυρό. Σφραγίστε κάθε ανάσα με αγάπη και χάρη. Κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να τον βγάλει από το μυαλό μου. Γιατί πάντα όταν το λέω, ακούω τη μητέρα μου να μας αγαπάει και να κλαίει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.