Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ Ή ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ - ΚΤΙΤΟΡΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ΓΕΡΑΚΑ

Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ  ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ Ή ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ -  ΚΤΙΤΟΡΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ ΓΕΡΑΚΑ

Λίγα πράγματα γνωρίζουμε για τη ζωή του καθώς και για τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, αφού ο ίδιος δεν μιλούσε ποτέ για τον εαυτό του αλλά ούτε και άφησε  κάποια απεικόνιση των προσωπικών του χαρακτηριστικών, ούτε υπάρχουν φωτογραφίες του. 

Όλα όσα αναφέρονται σχετικά για  τον ίδιο και το βίο του, συνάγονται από έγγραφα και προσωπικές μαρτυρίες (που κάποιες εξ αυτών υπάρχουν καταχωρημένες και στο σχετικό βιβλίο της Μονής) καθώς και από τα ίδια τα δημιουργήματά του όπως κι από κάποια αντικείμενά του,  μερικά εκ των οποίων διασώζονται έως σήμερα  και φυλάσσονται εντός της Μονής. 

Αν και κατασκεύασε δύο ναούς(Αγίου Γεωργίου και Ευαγγελισμού) στην Πύλα, Γέρακα, καθώς κι έναν τρίτο που άφησε δυστυχώς ημιτελή, διότι δεν πρόλαβε να τον αποπερατώσει, εν τούτοις δεν αναφέρεται πουθενά ούτε σώζεται το όνομά του σε κάποια επιγραφή της Μονής. 

Από έγγραφο που βρέθηκε στην παλιά Επισκοπή Σπάρτης, πιθανολογείται ότι το πρόσωπό του ταυτίζεται με τον Κωνσταντίνο Στουρνάρα, αδερφό του Εθνικού μας Ευεργέτη , Νικολάου Στουρνάρα, ιατρού, καταγωγής από Ήπειρο.

Για κάποιο όμως λόγο αποφάσισε να εγκαταλείψει τα εγκόσμια και να μονάσει, αρχικά στο Άγιο Όρος, όπως έχουμε αναφέρει, αλλά τελικά κατέληξε στα μέρη μας  με προτελευταίο προορισμό και επιλογή  ως ασκητήριο την απόκρημνη σπηλιά του Μπαλογκαίρι, στη θέση Σταυρορέμα, με  τελευταίο και τελικό προορισμό  το σημερινό Μοναστήρι Γέρακα, όπου  συχνά τις νύχτες, από το Μπαλογκαίρι όπου βρισκόταν, έβλεπε να βγαίνει ένα φως πάνω στο λόφο στο σημείο εκείνο, που όπως λέγεται, βρήκε κάποια ημέρα, πάνω σε μία  γλαντινιά (σφιλίτσι), την εικόνα του Αγίου Γεωργίου και για το λόγο αυτόν αποφάσισε να  μετεγκατασταθεί και να μονάσει εκεί. 

Ήταν άνθρωπος με μεγάλη πίστη, προικισμένος με πάρα πολλές αρετές και καταρτισμένος σε πολλούς τομείς και επιστήμες, όπως : Ιατρική, Φαρμακευτική, Αρχιτεκτονική, Ιστορία και Θεολογία.

Πιστός στις παραδόσεις  των Αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως και ειδικά εκείνων των Μοναχών του Αγίου Όρους (τους αποκαλούμενους, "Κολλυβάδες") που πίστευαν στον αγωνιστικό και ασκητικό τρόπο της ζωής, με ιδιαίτερη έμφαση στην καλλιέργεια του ανθρωπίνου πνεύματος και  στη  στέρηση και απάρνηση των εγκόσμιων αγαθών και απολαύσεων, δια της συνεχούς προσευχής και μετάνοιας και δια βασανισμού  του σώματος. 

Ως απόδειξη όλων αυτών θα αναφέρω μόνο τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα: α) πάντα επέλεγε ως τόπο κατοικίας του  και προσευχής,  απόκοσμες και δυσπρόσιτες σπηλιές (ειδικά αυτή του Μπαλογκαίρι) β) χρησιμοποιούσε συχνά τους "κρεμαστήρες" (αλυσίδες, στις οποίες

στηριζόταν δια των μασχαλών του σχεδόν νυχθημερόν,  όρθιος και προσευχόμενος) και γ) πίστευε στη λήψη και μετάδοση της Ευχής, δια του κομποσχοίνι.

Μάλιστα, σύμφωνα με μαρτυρίες, τη χρήση του κομποσχοινιού την είχε μεταδώσει και σε αρκετούς άλλους κατοίκους της περιοχής, ειδικά του χωριού Αγιάννη Γέρακα, γι' αυτό και το παρατσούκλι τους μέχρι και πρόσφατα ήταν : "Κομποσχοινάδες".

Η εικόνα του έχει μείνει για πάντα χαραγμένη  στη μνήμες όλων των παλαιών Ζαρακιτών που τον θυμούνται όχι τόσο ως έναν ηρωικό Καλόγερο, που εκτός των άλλων ίδρυσε και τη Μονή Ευαγγελίστριας, αλλά κυρίως για τη μεγάλη του δράση και προσφορά υπό την ιδιότητα  του  σπουδαίου Δασκάλου και  Ιατρού. 

Σημ.  Στις δύο εικόνες μας βλέπουμε τη σπηλιά - σκήτη  εντός της οποίας βρίσκονται και οι "κρεμαστήρες", στην οποία πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της υπόλοιπης ζωής του, στην οποία άλλωστε άφησε και την τελευταία του πνοή, το έτος 1853.

Στην τελευταία  το Μοναστήρι Γέρακα, που συγκροτείται από δύο ναούς, Αγίου Γεωργίου στο ισόγειο και Ευαγγελίστριας στον όροφο.

.