Τό θαύμα στον Άγιο Νεκτάριο.

 «Τελευταῖα ἄφησα τήν περίπτωσι τοῦ θαυματουργοῦ Ἁγ. Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως, ἀπ' τήν κοίμησι τοῦ ὁποίου συμπληρώθηκαν 100 χρόνια το 2020 καί πού δέν ἑορτάστηκαν λόγῳ τῆς πανδημίας. Το περιστατικό αυτό μᾶς τό διέσωσε ὁ Κρητικός Μοναχός Αβιμέλεχ Μικραγιαννανίτης (1873-1965), πρῶτος βιογράφος του. Συνδεόταν πολύ μαζί του, τόν καλοῦσε στη Μονή

Αἴγινα να διδάσκη τήν καλογερική στις Μοναχές και ἀλληλογραφοῦσαν. Γι' αὐτό καί ὅσα ἀναφέρει στη βιογραφία τήν ὁποία συνέταξε ἕνα χρόνο μετά την κοίμησί του, το 1921, τά γνώριζε ἀπ' τόν ἴδιο τόν Αγ. Νεκτάριο καί τό στενό του περιβάλλον, δηλαδή τίς Μοναχές.

Γράφει, λοιπόν, ὁ ἀσκητής Αβιμέλεχ γιά τό ἀκόλουθο θαυμαστό περιστατικό πού συνέβη στόν Ἅγ.Νεκτάριο ἐνῶ βρισκόταν ἀκόμη στην Κωνπολι ὡς λαϊκός, παιδονόμος καί συγχρόνως σπουδαστής σέ κάποια σχολή: "Αναχωρήσας κάποτε ἀπ' τήν Κων/πολι πρό τῶν Χριστουγέννων, θέλωντας νά ὑπάγη καί συνεορτάση στην πατρίδα του (Σηλυβρία τῆς Θράκης) μαζί μέ τούς συγγενεῖς του, μπῆκε σέ κάποιο ἱστιοφόρο πλοῖο, ὅπου ταξιδεύοντας μέ αὐτό,σηκώθηκε τόση φοβερή τρικυμία, ὥστε κινδύνευε νά καταποντισθῆ στο βυθό μαζί μέ τούς συνεπιβάτες.

Βλέποντας ξαφνικά τό ἱστίο νά πέφτη στή θάλασσα, ἔβγαλε τή ζώνη του, καί συγκρατώντας μέ αὐτήν

ὅπως μποροῦσε τό ἱστίο, ἐπικαλεῖτο τό Θεό ἐμπόνως καί ἔλεγε:

Θεέ μου, σῶσε με καί θά σπουδάσω να γίνω θεολόγος, γιά νά ἀποστομώνω αὐτούς πού βρίζουν τό θεῖο ὄνομά Σου (διότι ἄκουγε πολλές φορές τούς βλασφημοῦντας καί δαγκωνόταν).

Καί ὢ τοῦ θαύματος! Βλέπει ξαφνικά ότι βρέθηκε

τό πλοῖο στο λιμάνι τῆς Πατρίδος του".

Δηλαδή ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ, τό πλοῖο μέ σπασμένο

τό ἱστίο του καί μέ ὅλους τούς ἐπιβάτες σώους, βρέθηκε στο λιμάνι της Σηλυβρίας. Τό ὄντως θαυμαστό αὐτό γεγονός τῆς ἀπόλυτης συντμήσεως τοῦ χρόνου,

προκάλεσε ἡ ἀπό τότε παρρησία στο Θεό τοῦ νεαροῦ Ἀναστασίου Κεφαλᾶ πού ἐπρόκειτο νά γίνη ὁ θαυματουργός Ἅγ. Νεκτάριος.

Ἀναρίθμητες ἀσφαλῶς θά εἶναι διά μέσου τῶν αἰώνων τέτοιες περιπτώσεις, μή καταγεγραμμένες, καί θά γίνωνται μέχρι τή συντέλεια τοῦ κόσμου, διότι εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τοὺς αἰῶνας (Εβρ. 13, 8)»