ΠΑΤΉΡ ΕΦΡΑΙΜ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΌΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΉΣΤΟ ΓΙΑΝΝΑΡΆ.

ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ κ. ΧΡΗΣΤΟ ΓΙΑΝΝΑΡΑ (+24-8-2024)

γνώρισα τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1985 ἐκ τοῦ σύνεγγυς γιὰ πρώτη φορά, ὡς φοιτητὴς Κοινωνιολογίας τοῦ Παντείου, ἐνῶ ἐκεῖνος δίδασκε Πολιτικὴ Φιλοσοφία. Τὸν ἤξερα ἀπὸ τὰ γραπτά του. Τὸν συμβουλεύτηκα κατὰ τὴν πρώτη μετάβασή μου στὸ Παρίσι τὴν ἴδια χρονιά, καὶ τοῦ ζήτησα πληροφορίες περὶ τῶν δι' ἀλληλογραφίας σπουδῶν στὸ ἐκεῖ Ρωσικὸ Ἰνστιτοῦτο Ὀρθοδόξου Θεολογίας (ὁδὸς Κριμαίας 93). Μὲ πολλὴ εὐγένεια καὶ ὑπομονὴ γεροντική, ἂν καὶ ἦταν μόλις 50 ἐτῶν τότε, μιᾶς καὶ συνειδητὰ πλέον στρεφόμουν πρὸς τὴν Θεολογία, μοῦ ἐξήγησε τὰ ἐκεῖ τεκταινόμενα καὶ μοῦ ἔγραφε σὲ ἕνα χαρτάκι ποιοὺς νὰ συναντήσω ἐκ μέρους του. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς μάλιστα εἶχε καὶ τίτλο πρίγκηπος: Prince Constantin Andronikoff. Μου μίλησε επίσης για τον πατέρα Boris Bobrinskoy, μεγάλο θεολόγο και φιλέλληνα τον οποίο γνώρισα δια ζώσης στους κήπους του εν λόγω Ιδρύματος το 2004, όπως και για τον βαθύ θεολόγο Olivier Clément. Μὲ ἕνα χαρακτῆρα γραφῆς ἐπιμελέστατο καὶ ἐξαιρετικὰ καλαίσθητο πάνω στὸ πρόχειρο χαρτάκι, τὸ εἶχε μετατρέψει σὲ ἔργο τέχνης. Τὸ ἔχω φυλάξει κάπου. Αἰσθάνθηκα σπάνια ἐντιμότητα καὶ διάθεση συνδρομῆς στὸν πλησίον. Νὰ πάει στὴν ἀνάπαυση. Μὲ τὰ λάθη του καὶ τὰ χαρίσματά του. Εὐτυχῶς ποὺ ὁ Θεὸς εἶναι πάντοτε Ἐκεῖνος ποὺ διακρίνει τὴν προαίρεση καὶ ὄχι ἐμεῖς τὰ ἁρπακτικά.

Πατήρ Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος.