Η ΑΝΤΊΔΡΑΣΗ. ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗΣ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ ΓΟΝΤΙΚΑΚΗΣ.

Μπορεῖ ὁ λόγος τῆς δημιουργίας κάποιου

νὰ βγαίνη ὡς ἀντίδρασι, γιατί κάποτε, ὄντας

παιδί, τὸν βάλανε σὲ ἕνα στενό κανάλι καὶ

τρόπο ζωῆς ποὺ δὲν ἦταν ὁ δικός του.

Ὁι μεγάλοι τότε καὶ πνευματικοί του δάσκαλοι δὲν ὑποψιάστηκαν τις προσδοκίες

καὶ δυνατότητες που κρύβονται μέσα στὸ

μικρὸ καὶ συνηθισμένο παιδί. Αγνόησαν ὅτι

ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὑποψήφιος κεκρυμμένου

μεγαλείου καὶ ὄχι ὀπαδός μιᾶς ἀπόψεως.

Τὸν ἔκλεισαν μέσα σὲ στενὰ καὶ γεώδη

προγράμματα ποὺ ἀρχίζουν καὶ τελειώνουν

στη φθορά. Ἐνῶ ἔπρεπε νὰ ὁδηγήσουν τὸ

παιδὶ στὴν εὐρυχωρία τῆς ἀγάπης καὶ στὴν

τόλμη τῆς θυσίας. Νὰ πάρῃ τὸν δρόμο τῆς

ἐλευθερίας καὶ νὰ χαρῆ τὴ ζωή του μέσα

στὸν κίνδυνο τῆς περιπέτειας, γιὰ νὰ μπορέση νὰ ἀναπτυχθῆ.

Ἔτσι, ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα νὰ βλαστήση, βρέθηκε τὸ παιδὶ κλεισμένο σ' ἕνα στενὸ χῶρο,

σὰν νὰ ἦταν φυτό μονοετές, γιὰ νὰ στολίση

τὴ βιτρίνα ἑνὸς μαγαζιοῦ.

Ἐνῶ ἦταν αἰωνόβιο δέντρο ποὺ διψοῦσε

τὶς κακοκαιρίες τοῦ ψηλοῦ βουνοῦ, γιὰ νὰ

βρῆ τὸν ἑαυτό του μέσα στη δοκιμασία τῆς

ἐλευθερίας.

Στὰ στενὰ ὅρια τῆς κλειστῆς λογικῆς

ἀσφυκτιᾶ ὁ ἄνθρωπος. Καὶ ὡς ἀντίδρασι

φυσική, ἀκολουθεῖ ἡ ἄρνησι ὅλων ἐκείνων

ποὺ πῆγαν νὰ καταχωνιάσουν τὴ ζωή του.

Αὐτὴ ἡ δυναμικὴ διαμορφώνει τον χαρακτῆρα καὶ διατυπώνει τον λόγο του.

Τὸ θαυμαστὸ εἶναι ὅτι, ζῶντας μέσα στὴν

Ἐκκλησία, δὲν τελειώνει μὲ τὴν ἀντίδρασι

στὴν ἀρρώστια τῆς ψευτιᾶς, οὔτε μὲ τὴν

ἀντιπάθεια του πρὸς αὐτοὺς ποὺ πῆγαν νά 

τὸν φυλακίσουν. Ἀλλὰ προχωρεῖ καὶ ὄχι μόνο τοὺς συγχωρεῖ γιὰ ὅ,τι τοῦ ἔκαναν, ἀλλὰ

τοὺς εὐγνωμονεῖ γιατί ἡ συμπεριφορά τους

ἔγινε ἀφορμὴ νὰ ἐκραγῆ ἡ Δύναμι ποὺ δὲν

ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο ἀπροστάτευτο ὅταν

κάποιες δυνάμεις ἀποφασίζουν νὰ τὸν διαγράψουν.

Τὸ ἴδιο, στὸν ὑπέρτατο βαθμό, συμβαίνει μὲ

τὴν ἀντίδρασι τῆς νέας γυναίκας, τῆς καταδικασμένης στὸ στρατόπεδο τοῦ Ἄουσβιτς.

Ο ψυχίατρος Βίκτωρ Φράνκλ, ἔγκλειστος στὸ ἴδιο στρατόπεδο, αναφέρει:

Μια νέα γυναῖκα ἤξερε ὅτι θὰ πέθαινε σὲ λίγες

μέρες. Καὶ ὅμως, παρὰ τὸ γεγονὸς αὐτό, δὲν

εἶχε χάσει τὰ κέφια της. “Εἶμαι ευγνώμων για

τὶ ἡ ζωὴ μὲ κτύπησε τόσο σκληρά”, μοῦ εἶπε.

“Στὴν ὡς τώρα ζωή μου, ήμουνα πολὺ χαίδεμένη, καὶ ὅσο γιὰ τὶς πνευματικές μου φιλοδοξίες δὲν τὶς ἔπαιρνα ποτέ μου στὰ σοβαρά".

Καὶ δείχνοντας ἀπὸ τὸ παράθυρο τῆς παράγκας εἶπε: “Αὐτὸ ἐκεῖ τὸ δένδρο εἶναι ὁ μόνος

φίλος ποὺ ἔχω στὴ μοναξιά μου”. Ἔξω ὑπῆρχε

μιὰ ἀνθισμένη καστανιά· ἀπὸ τὸ παράθυρο αὐτὸ μποροῦσες νὰ διακρίνης μονάχα ένα κλωναρι της. “Συχνὰ μιλῶ σ' αὐτὸ τὸ δένδρο, μοῦ

εἶπε. Ξαφνιάστηκα καὶ δὲν ἤξερα πῶς νὰ ἑρμηνεύσω τὰ λόγια της. Μήπως παραληρούσε; Μή

πως είχε κάπου κάπου ψευδαισθήσεις; Περίεργος, τὴ ρώτησα ἂν τὸ δένδρο τῆς ἀπαντοῦσε. “Μάλιστα, μοῦ ἀπάντησε. Καὶ τί τῆς ἔλεγε; Καὶ μοῦ ἀπάντησε: “Μοῦ λέει, εἶμαι ἐδῶ

εἶμαι ἐδῶ εἶμαι ἡ ζωή, ἡ αἰώνια ζωή... και

Ἐδῶ σταματοῦν τὰ σχόλια. Δεν λέγεται οὔτε

γράφεται τίποτε. Βρισκόμαστε στὴν καρδιὰ

τῆς μεγάλης εκρήξεως ποὺ δὲν σταματᾶ, ἀλλὰ φέρνει τὰ πάντα ἀπὸ τὸ μὴ εἶναι στὸ εἶναι. Καὶ ἀπὸ τὸ εἶναι στὸ ὑπὲρ εἶναι.

Βρισκόμαστε στὴν καρδιὰ τῆς παντοκρατορίας τῆς ἀγάπης που, στὴν ἐπιβολὴ

τῆς ἔσχατης τῶν ποινῶν ἀπὸ κάποιους ποὺ

θέλουν νὰ σώσουν τον κόσμο· ἐκεῖ ποὺ δὲν

ὑπάρχει καμμιὰ διέξοδος ζωής, οὔτε ἐλπίδα σωτηρίας· τὸ καμμιὰ καὶ τὸ τίποτε τῆς

καταδίκης γίνεται ἄλλῃ δυνάμει τὸ πᾶν τῆς

σωτηρίας ποὺ ὑψώνει τὸν ἄνθρωπο στὸ

ἄπειρο τῆς χαρᾶς καὶ τῆς ἐλευθερίας.

Ὅταν ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ πονηροῦ

κάνουν τὴν τελική τους ἐπίθεσι καὶ μὲ ἀπόλυτη βεβαιότητα ἀποφασίζουν νὰ ἐξολοθρεύσουν τὸ θῦμα τους καὶ νὰ καθαρίσουν

τὴν κοινωνία ἀπὸ τὰ μιάσματα ποὺ τοὺς

ἐνοχλοῦν· τότε ἀπρόσμενα παρουσιάζεται

ἡ μιὰ δύναμι ποὺ παραλύει τὰ χέρια τῶν

δημίων. Γίνονται βέλη νηπίων αἱ πληγαὶ

αὐτῶν.

Τὸ θῦμα μένει ἄθικτο, δοξολογώντας τὸν

Σωτῆρα τοῦ κόσμου καὶ εὐχαριστῶντας

ὅσους ἀποφάσισαν νὰ τὸ ἐξοντώσουν.

Δὲν παραπονεῖται ὁ ἄνθρωπος γι' αὐτὸ

ποὺ τοῦ ἔκαναν, οὔτε ἁπλῶς τοὺς συγχωρεῖ γιὰ τὴ σκληρότητά τους, ἀλλὰ τοὺς εγνωμονεῖ γιατὶ ἔγιναν ἀφορμὴ νὰ ξυπνήση

ὁ ἴδιος ἀπὸ τὸν λήθαργο καὶ νὰ λάμψη τὸ

φῶς ποὺ νικᾶ τὸν θάνατο.

Ἀπὸ τότε γίνεται ὁ ταπεινὸς καὶ ζωντανὸς διάκονος τῆς σωτηρίας των.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΊΑ. ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗΣ ΒΑΣΊΛΕΙΟΣ ΓΟΝΤΙΚΑΚΗΣ. ΑΠΟΤΥΠΏΜΑΤΑ