ΟΙ ΤΡΕΊΣ ΑΔΕΛΦΈΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΙΡΕΣ.

 

ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑ.

 Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν 3 αδερφές. Ο μία ήταν τεμπέλα καί νοθροί.Το δεύτερο είναι κακια και αξιοθρήνητη. Και η τρίτη είναι έξυπνη, και όμορφη.

Ένα πρωί ένα κάρο σταμάτησε στην πύλη τους. Οι αδερφές βγήκαν έξω για να δουν ποιος είχε φτάσει. Στο κάρο καθόταν μια ηλικιωμένη γυναίκα που δεν ήξεραν.
«Ποια είσαι;» ρώτησαν.
- Εγώ, το πεπρωμένο. Ήρθε η ώρα να παντρευτείτε!!!.

Η μοίρα τους έβαλε σε ένα κάρο και τους έβγαλε για να παντρευτούν.

Σταμάτησαν στο πρώτο χωριό. Βλέπουν έναν τύπο να οργώνει στο χωράφι και στα χέρια του κάθε έργο πάει καλά. Αν κάτι πρέπει να επισκευαστεί ή να κατασκευαστεί, το πρώτο πράγμα στο οποίο τρέχουν όλοι είναι αυτός. «Αυτή είναι δική σου», λέει η Μοίρα στην πρώτη από τις αδερφές. Αφήσαμε την αδερφή μου και συνεχίσαμε.

Πήγαμε στο διπλανό χωριό. Εκεί μένει ένας τύπος που δεν θα αρνηθεί τη βοήθεια σε κανέναν. Ευγενικός με όλους. Ο κόσμος δεν τον χορταίνει, είναι τόσο υπέροχος τύπος. «Αυτος  είναι δικό σου», λέει η Μοίρα στη δεύτερη από τις αδερφές. Αφήσαμε την αδερφή μου και προχωρήσαμε.

Σταματήσαμε σε άλλο χωριό. Στο τελευταίο σπίτι, στη λάσπη, δίπλα στο πιο παλιό ναυάγιο, ένας μεθυσμένος βρίσκεται δίπλα στο πηγάδι. Η μοίρα σταμάτησε το κάρο και είπε: «Αυτός είναι δικό σου».

- Γιατί το χρειάζομαι;!!! Είμαι ευγενική και καλή. Και μου δίνεις τέτοιο γαμπρό! Δεν υπάρχει άλλος για μένα;!!!

«Υπάρχουν κι άλλοι», και, αναστενάζοντας, πρόσθεσε, «αλλά αυτός θα χαθεί χωρίς εσένα!»