ΣΤΑΡΕΤΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΙΕΣΤΙΑΝΚΙΝ: H ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΜΙΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ. 13. ΔΕΚΑΤΗ ΕΝΤΟΛΗ.

 

Δέκατη Εντολή

 

Δεν πρέπει να επιθυμείς την αληθινή γυναίκα σου, ούτε το σπίτι του γείτονά σου, ούτε το χωριό του, ούτε τον υπηρέτη του, ούτε την υπηρέτρια του, ούτε το βόδι του, ούτε το γάιδαρο του, ούτε κανένα από τα ζώα του, ούτε οτιδήποτε είναι του γείτονά σου.

 

 

Δεν θα επιθυμείς τη γυναίκα του πλησίον σου, ούτε το σπίτι του πλησίον σου, ούτε το χωράφι του, ούτε τη δούλα του, ούτε τη δούλη του, ούτε το βόδι του, ούτε το γάιδαρο του, ούτε τα βοοειδή του, ούτε οτιδήποτε άλλο έχει ο γείτονάς σου.

 

 

Η δέκατη εντολή του Νόμου του Θεού μάς απαγορεύει από μοχθηρά συναισθήματα, σκέψεις και επιθυμίες, απαγορεύεται να μένουμε σε αυτά, να τα κρατάμε μέσα μας, να τα αναπτύσσουμε και να τα απολαμβάνουμε. Ποιες είναι αυτές οι σκέψεις;

 

 

Αυτές είναι ηδονικές, εγωιστικές, αυτοαγαπημένες, περήφανες, εγωιστικές και σαρκικές επιθυμίες. Είμαστε όλοι κυριευμένοι από τη ροή αυτών των επιθυμιών!

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Αμαρτάνουμε. Κύριε, εναντίον αυτής της εντολής Σου, είμαστε δυσαρεστημένοι με τον κλήρο μας και πέφτουμε στο αμάρτημα του φθόνου. Μετανοήστε, που ζηλεύετε τον πλούτο, την ευτυχία, την υγεία, τις ικανότητες, την ομορφιά, την επιτυχία των γειτόνων μας.

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Έχει χαρεί κανείς την ατυχία του άλλου; Ελέγξτε τον εαυτό σας για να δείτε αν γοητεύατε, ειδικά όταν ο εχθρός σας αντιμετώπισε προβλήματα;

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Ευχήσατε, ειδικά για τους παραβάτες σας, ασθένεια ή θάνατο; Κύριε, αμαρτωλοί είμαστε και σε αυτό, συγχώρεσέ μας!

 

 

Δεν εκνευρίζεσαι όταν βλέπεις άλλους ευτυχισμένους όταν, κατά τη γνώμη σου, έπρεπε να έχουν χαθεί εντελώς;

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Η ρίζα όλων των αμαρτωλών σκέψεων, επιθυμιών και πράξεων με τις πικρές συνέπειές τους είναι η αυτοαγάπη, η διεστραμμένη επιθυμία του πνεύματός μας από το άπειρο στο πεπερασμένο - απομάκρυνση από τον Θεό μέσα στον εαυτό μας.

 

 

Στη λάθος κατεύθυνση των τριών κύριων δυνάμεων της ψυχής - μυαλό, θέληση, καρδιά, αναζητώντας ικανοποίηση στον τομέα της αισθησιακής ζωής αντί να στραφούμε στον Θεό, η υπερηφάνειά μας εκδηλώνεται: α) στην ονειρική πολυεπιστήμη. β) σε αυτοεξευτελισμό ή υπερηφάνεια. γ) στο συμφέρον και στη σαρκικότητα. Από εδώ προέρχονται όλοι οι αμαρτωλοί στόχοι, επιθυμίες, λόγια, πράξεις...

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας! Είμαστε όλοι λάτρεις του εαυτού μας! Είμαστε όλοι μουρμούρες, δυσαρεστημένοι με την τύχη μας. Ζηλεύουμε συνειδητά και ασυνείδητα όλα όσα βλέπουμε και μαθαίνουμε. Χρειαζόμαστε τα πάντα: φαγητό, ρούχα, ένα σπίτι και το περιβάλλον κάποιου άλλου - ό,τι εξυπηρετεί για άνεση στη ζωή, ό,τι βλέπουμε στα σπίτια των άλλων, στα καταστήματα... Αν το είδα, το θέλω ήδη για μένα. Και αισθανόμαστε ακόμη και κάποιου είδους δυσαρέσκεια αν δεν έχουμε αυτό: είμαστε έτοιμοι να παραπονεθούμε τόσο για τη ζωή μας όσο και για την ατυχία μας, όπως την αποκαλούμε. Ταράχτηκαν τόσο πολύ που αρρώστησαν και ήταν όλα από φθόνο. Είναι ντροπιαστικό και οδυνηρό. Κύριε, θυμήσου τώρα αυτό.

 

 

Απολαμβάνουμε την εσωτερική ψυχική μοιχεία, κοιτάζοντας με ακάθαρτα μάτια και φθόνο τη γυναίκα ή τον άντρα του γείτονά μας.

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Επιπροσθέτως, δεν θεωρούμε καν αμαρτίες όλες αυτές τις αμαρτωλές σκέψεις, επιθυμίες, συναισθήματα που αναφέρθηκαν - στο κάτω κάτω, δεν τα κάναμε, αλλά μόνο σκεφτήκαμε, ονειρευόμασταν, απολαύσαμε τις ψυχές μας - και επομένως δεν μετανοούμε γι' αυτά και έτσι προετοιμάζουμε την ψυχή μας για την αιώνια ζωή!

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Είμαστε πολύ επιπόλαιοι, αμαρτάμε χωρίς φόβο, δοκιμάζουμε τη μακροθυμία Σου ατελείωτα, αναβάλλοντας τη διόρθωση μας για αύριο.

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

 

Γενικό συμπέρασμα ομολογίας για τις Δέκα Εντολές

 

Κύριε, μερικοί από εμάς σπάνια πηγαίνουμε στην εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία - δεν έχουμε χρόνο. Πρέπει πραγματικά να πηγαίνω πιο συχνά. Πόσες φορές έχει συμβεί - η ψυχή μου είναι σοβαρά άρρωστη, πρέπει να τρέξω αμέσως σε έναν πνευματικό γιατρό, αλλά δεν έχουμε χρόνο, το αναβάλουμε. Και όλα όπως πριν θα ηρεμήσουν και θα ξεχαστούν.

 

 

Εσύ, Κύριε, απαιτείς στην εξομολόγηση να πετάξεις κάθε κακό, να σταματήσεις να μισείς την αμαρτία σου και να συγκεντρώσεις όλη σου τη δύναμη για να μην το κάνεις στο μέλλον. Το ξέραμε, αλλά δεν το κάναμε.pastedGraphic.png pastedGraphic_1.png pastedGraphic.png pastedGraphic_1.png

 

 

Εσύ, Κύριε, καλείς τον καθένα μας να θρηνήσουμε πικρά για τις αμαρτίες μας, να υποφέρουμε γι' αυτές, να τις ανοίξουμε με θλίψη στις καρδιές μας και να τους σκεφτόμαστε με μίσος ως εχθρούς μας, αλλά ψύχραμε και φύγαμε αναίσθητοι. Και είναι τρομακτικό να σκεφτόμαστε, μήπως αφήναμε πραγματικά τις αμαρτίες μας ασυγχώρητες, άλυτες κάθε φορά;

 

 

Τώρα ο καθένας μας πρέπει να Σου δείξει, Κύριε, μια σταθερή αποφασιστικότητα να απαρνηθεί την αμαρτία, να μισήσει την αμαρτία, να αλλάξει τη ζωή μας και να επιβεβαιώσει αυτή την αποφασιστικότητα με όρκο, να φιλήσει τον Σταυρό και το Ευαγγέλιο που τόσο υποσχόμαστε και ορκιζόμαστε!

 

 

Κύριε, το θέλουμε ειλικρινά και προσευχόμαστε σε Σένα: βοήθησέ μας να κρατήσουμε τον όρκο μας! Ήταν ιδιαίτερα τρομακτικό για εμάς που για μια ώρα προσπαθούσαμε να πούμε την αμαρτία μας στον ιερέα, αλλά ντρεπόμασταν και φύγαμε αμετανόητοι. Βοηθήστε μας σήμερα να ελευθερωθούμε από κρυφές αμετανόητες αμαρτίες! Φτάνει να κουβαλάς το φορτίο τους στην ψυχή σου από ψεύτικη ντροπή και να το επιβαρύνεις με αμετανοησία.

 

 

Ας προσευχηθούμε στον Κύριο!

 

 

Κύριε, Κύριε!

 

 

Είμαι μια απύθμενη άβυσσος αμαρτίας: όπου κι αν κοιτάξω μέσα μου, όλα είναι άσχημα, ό,τι κι αν θυμάμαι, όλα γίνονται λάθος, ειπωμένα λάθος, κακώς μελετημένα... Και οι προθέσεις και οι διαθέσεις της ψυχής μου είναι μία προσβολή Σένα, Δημιουργέ μου, Ευεργέτη!

 

 

Ελέησόν με, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός μας! Εγώ, σαν ασήμαντος άνθρωπος, αμάρτησα, αλλά Εσύ, σαν γενναιόδωρος Θεός, ελέησέ με.

 

 

Δέξου με σε μετάνοια. Δώσε μου χρόνο να φέρω τους καρπούς της μετάνοιας. Δεν θέλω πια να αμαρτήσω, δεν θέλω να Σε προσβάλω, Κύριε! Επίτρεψέ με να μετέχω στα Ιερά Μυστήρια, είθε η χάρη Σου η δύναμη να κατέβει επάνω μου μέσω αυτών. Καταστρέψτε την αμαρτία που ζει μέσα μου. Ζήσε μέσα μου, Αθάνατε Κύριε, ώστε ούτε η ζωή ούτε ο θάνατος να με χωρίσουν από Σένα.

 

 

Ζυγίστε τις μοίρες - όπως θέλετε, όπως ξέρετε - μόνο σώσε με, έναν φτωχό αμαρτωλό! Και θα ευλογώ και θα δοξάζω το Τίμιο όνομά Σου για πάντα. Αμήν.

 

 

Προσευχή του αείμνηστου Αρχιερέα-Προσευχή Boris Nikolaevsky

 

 

 

Η εμπειρία της κατασκευής μιας εξομολόγησης σύμφωνα με τους μακαρισμούς

 

Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί δεν έχουμε την αγία ζωή του Θεού; Γιατί δεν κάνουμε πάντα τίποτα άλλο από το να παραβιάζουμε το θέλημα του Κυρίου; Αμαρτάνουμε συνεχώς, μετανοούμε και αμαρτάνουμε, μετανοούμε ξανά και ξανά αμαρτάνουμε;... Υπάρχουν στιγμές: τα καλά, χαρούμενα πράγματα θα αναβοσβήσουν... Αλλά αυτές είναι μόνο στιγμές - θα αναβοσβήσουν και θα εξαφανιστούν, και πάλι το σκοτάδι του αμαρτία και πάλι «το έργο του εχθρού», πάλι υπηρεσία στον Σατανά...

 

 

Τι συμβαίνει; Δεν το έχουμε σκεφτεί αυτό; Ή θα παραμείνει μυστικό αυτό το μυστικό της ζωής μας; Αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει. Τι να κάνω; Αυτή την ερώτηση την ακούμε συχνά. Υπάρχει απάντηση - δεν υπάρχει ιδιαίτερη ανησυχία...

 

 

Υπάρχει απάντηση. Ας το σκεφτούμε αυτό... Ακούμε ότι πρέπει να κάνουμε ευσεβή ζωή, χρειαζόμαστε δουλειά και πράξεις, διαβάζουμε για αυτό στα βιβλία, μαθαίνουμε τις εντολές του Κυρίου σε γενική ομολογία, μαθαίνουμε επίσης πώς οι άνθρωποι παραβιάζουν αυτές τις εντολές, ακούμε έναν ιερέα που μας πείθει να εκπληρώσουμε τις εντολές, Υποσχόμαστε ειλικρινά στην εξομολόγηση ότι από εδώ και πέρα ​​θα είμαστε διαφορετικοί, αλλά τίποτα δεν προκύπτει από όλα αυτά... Πάλι αμαρτάνουμε, πάλι προσβάλλουμε τον Κύριο. Κάνουμε ειλικρινά τις προσπάθειές μας να γίνουμε καλύτεροι, να πάμε στη Βασιλεία των Ουρανών, αλλά στην πραγματικότητα δεν φτάνουμε πουθενά... Και είναι ακόμα χειρότερο όταν δεν μπορούμε να κρατηθούμε σε αυτό το μέρος, δεν έχουμε δύναμη, και κυλήστε ξανά στην ίδια άβυσσο, από την οποία, όπως φαίνεται, έχουν ήδη συρθεί...

 

 

Τι θλιβερή κατάσταση! Εξάλλου, τα χρόνια δεν μένουν ακίνητα, απλώς πετούν. τα φύλλα χαρτιού είναι ξεκομμένα από το ημερολόγιο και δεν μπορούν να επανατοποθετηθούν. Περνούν μέρες και χρόνια και ο θάνατος και το φέρετρο πλησιάζουν όλο και πιο πολύ...

 

 

Τι να κάνω; Άλλωστε αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί.

 

 

Εδώ κρύβεται κάποιο μυστικό που πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζουμε. Δεν μπορεί ο Κύριος, που νοιάζεται περισσότερο για τη σωτηρία μας από εμάς, «θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι», δεν μπορεί ο Κύριος να μας κρύψει αυτό που τόσο χρειαζόμαστε, χωρίς το οποίο, απλά μιλώντας, δεν μπορούμε να ζήσουμε . Και αυτό το μυστικό αποκαλύφθηκε από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό πριν από πολύ καιρό και βρίσκεται στα λόγια Του: «Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα» (Ιωάννης 15:5).

 

 

Και όλοι έχουμε συνηθίσει να ζούμε και να σκεφτόμαστε ότι το κύριο στήριγμα σε όλες μας τις υποθέσεις «εγώ ο ίδιος» είναι η κατανόησή μου, η δύναμή μου... Και παλεύουμε, και προσπαθούμε, προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καλό και... τίποτα δεν έρχεται από αυτό! (από συνομιλίες του ιερέα Boris Nikolaevsky, 1951). Δεν βγαίνει γιατί εμείς, τυφλωμένοι από τον εγωισμό μας, την περηφάνια μας, ξεχνάμε εντελώς ότι το πρώτο σκαλοπάτι στη σκάλα της αρετής είναι η ταπεινοφροσύνη