ΣΤΑΡΕΤΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΙΕΣΤΙΑΝΚΙΝ: H ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΜΙΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ. 19.ΕΚΤΗ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ.

 

Η Έκτη Μακαριότητα

 

Μακάριοι όσοι είναι καθαροί στην καρδιά, γιατί θα δουν τον Θεό.

 

 

Εδώ είναι το επόμενο βήμα προς τον Θεό - η πνευματική σκάλα προς τον Παράδεισο. «Φύλαξε την καρδιά σου με όλη σου τη φρουρά, γιατί από αυτήν είναι οι πηγές της ζωής» (Παροιμίες 4:23). Η πηγή της ζωής, η αγία και άσπιλη ζωή, είναι ο καρπός μιας καθαρής καρδιάς, και η αμαρτωλή, μοχθηρή ζωή είναι ο καρπός της ακαθαρσίας της καρδιάς.

 

 

Ο Κύριος, ο γνώστης της καρδιάς, λέει: «...από μέσα, από την καρδιά του ανθρώπου, έρχονται οι κακοί λογισμοί, η μοιχεία, η πορνεία, η δολοφονία, η κλοπή, η πλεονεξία, η κακία, η απάτη, η ασέβεια, το φθονερό μάτι, η βλασφημία, υπερηφάνεια, τρέλα» (Μάρκος 7:21-22). Από αυτό συνίσταται η ακαθαρσία της καρδιάς! Για τι χρειάζεται να μετανοήσουμε με μεγάλα δάκρυα, αδιάκοπο κλάμα και πνευματική κατάνυξη, με τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ: «Δημιουργέ μέσα μου, Θεέ, καθαρή καρδιά!» (Ψαλμ. 50:12).

 

 

Από πού προέρχεται η αμαρτωλή ακαθαρσία της καρδιάς, όταν είμαστε πλασμένοι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του Θεού, και ο Θεός είναι Αγνός και Πανάγιος;! Προέρχεται από τον διάβολο, που τις περισσότερες φορές αποκαλείται στη Γραφή ακάθαρτο πνεύμα και στις εκκλησιαστικές προσευχές - εξωγήινο, αποκρουστικό και αηδιαστικό πνεύμα. Αυτό το ακάθαρτο πνεύμα, αφού έγινε, μετά την πτώση του από τον Θεό, ένα ακάθαρτο σκεύος κάθε ακαθαρσίας και αμαρτίας, βεβήλωσε αρχικά τις καρδιές των πρώτων ανθρώπων με την ακάθαρτη πνοή του και, μολύνοντας βαθιά ολόκληρη την ύπαρξή τους, την ψυχή, το σώμα, με την ακαθαρσία του η αμαρτία, μεταδίδει αυτήν την ακαθαρσία, όπως η κληρονομική διαφθορά, σε όλους τους απογόνους, ακόμη και πριν από εμάς. Και αυτή η αμαρτωλή ακαθαρσία είναι τόσο μεγάλη, τόσο βαθιά ριζωμένη στην ανθρώπινη καρδιά, τόσο δύσκολο να ξεφορτωθεί, που ακόμη και οι άγιοι του Θεού, που όλη τους τη ζωή αγρυπνούσαν για όλες τις κινήσεις και τις σκέψεις της καρδιάς τους, ένιωσαν μέσα τους. , μερικές φορές, σαν μια εισροή ή καταιγίδα των κακών, άσχημων και βλάσφημων σκέψεων. Τόσο μεγάλο που μερικοί άνθρωποι, που είχαν ήδη ανέβει στα ύψη της αγνότητας και της αγιότητας, έπεσαν γρήγορα στο αμάρτημα της ακαθαρσίας. Τόσο μεγάλη που, παρά τις συχνές μας προσευχές, τη χάρη των Μυστηρίων, τη λήψη της λογικής στον λόγο του Θεού, όλες τις τιμωρίες με τις οποίες μας επισκέπτεται ο Θεός για την αμαρτωλή μας ακαθαρσία, παραμένει ακόμα μέσα μας και θα ζήσει μαζί μας μέχρι την τάφο, και σε άλλα, προς ντροπή της ανθρωπότητας, αποκαλύπτεται με ιδιαίτερη αναίδεια και αναίδεια (Δίκαιος Ιωάννης της Κρονστάνδης).

 

 

Ο πιο επικίνδυνος εχθρός της εγκάρδιας αγνότητας είναι η σκέψη, ειδικά οι άσωτες και βλάσφημες σκέψεις - αυτή είναι η εμφάνιση στη συνείδησή μας ορισμένων ιδεών, εικόνων, υποθέσεων, προθέσεων, επιθυμιών, αναμνήσεων κ.λπ., ανεξάρτητα από τη θέλησή μας.

 

 

Οι σκέψεις είναι διαφόρων ειδών: μερικές φυτεύονται από τη χάρη του Θεού, που εμφυτεύεται σε κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό μέσω του Αγίου Βαπτίσματος, ενώ άλλες προκαλούνται από πεσμένα πνεύματα. «Στις σκέψεις και τις αισθήσεις μιας πεσμένης φύσης, το καλό αναμειγνύεται με το κακό, και στις δαιμονικές, το καλό συχνά κρύβει το κακό, ενεργώντας, ωστόσο, μερικές φορές με ανοιχτό κακό» (Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσάνινοφ). Είμαστε όλοι σχεδόν πάντα σκλάβοι των σκέψεων. Ξέσπασαν στη συνείδηση, βουλώνοντάς την με περιττές, κενές, ακόμη και επιβλαβείς, αλλοιωτικές ιδέες, εικόνες και αναμνήσεις. Η σωστή και ήρεμη πορεία σκέψης διακόπτεται από σκέψεις, αναμνήσεις και ιδέες που δεν πάνε στο σημείο και παρεμβαίνουν στη δουλειά, για παράδειγμα, για τη χθεσινή συνάντηση, για μια δυσάρεστη συζήτηση, για σχέδια, εντυπώσεις, για δημοσιεύματα εφημερίδων κ.λπ. Και ειδικά όλα αυτά φράζουν τη συνείδηση ​​και την καρδιά όταν κάποιος στέκεται για προσευχή ή στο ναό του Θεού. Σαν επίτηδες, σαν από κερατοειδή, κάθε είδους εξωγενείς σκέψεις, σχέδια για το μέλλον, μικροανησυχίες, ανησυχίες για το ξεχασμένο, μερικές φορές εκνευρισμός εναντίον άλλου ατόμου, η ανάγκη να κάνεις αυτό και εκείνο θα χυθεί στο κεφάλι σου. Και η προσευχή σου αρχίζει να πηγαίνει στραβά, σε παρεμβαίνει, σε καθυστερεί, αρχίζεις να προσεύχεσαι βιαστικά για να τελειώσεις γρήγορα τον κανόνα και να ασχοληθείς, κ.λπ.

 

 

Γιατί μας συμβαίνουν όλα αυτά; Φυσικά, πρώτα από όλα, από την έλλειψη πειθαρχίας της συνείδησής μας, από την έλλειψη συνήθειας να την κρατάμε στα όρια της εργασίας που της ανατίθεται. Αλλά όχι μόνο από αυτό! Στον φωτισμένο 20ο αιώνα μας, ειδικά μεταξύ του πιο μορφωμένου τμήματος των ανθρώπων, ντρέπονται ακόμη και να σκεφτούν σοβαρά και να μην μιλήσουν απλώς για αυτήν την εξωτερική εξωτερική δαιμονική δύναμη που επιδιώκει με κάθε δυνατό τρόπο να φράξει, να μολύνει και να μολύνει τη συνείδηση ​​και την καρδιά μας. για να μας υποδουλώσει στη δύναμή της, να μας απομακρύνει τη διαύγεια και την καθαρότητα της σκέψης και να μας απομακρύνει από τον Θεό. Και εμείς συχνά, χωρίς να το καταλαβαίνουμε και να μην θέλουμε να το συνειδητοποιήσουμε, γινόμαστε το παιχνίδι αυτής της εξωτερικής και κακής δύναμης.

 

 

Οι Άγιοι Πατέρες και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας προσφέρουν μια αληθινή και δοκιμασμένη από αιώνες μέθοδο και μονοπάτι για να καθαρίσουμε την καρδιά και τη συνείδησή μας από αυτή τη μόλυνση με σκέψεις. Αλλά ζήσαμε για να δούμε γκρίζα μαλλιά και δεν συνειδητοποιούμε καν την ανάγκη να πολεμήσουμε τις σκέψεις μας. Είμαστε τόσο δεμένοι με τη γήινη σοφία μας, τις σωματικές μας ανησυχίες, τόσο μακριά από την πνευματική ζωή, που δεν θεωρούμε καν αυτή την ορδή των ληστρικών σκέψεων ως κακή, λεηλατώντας αλύπητα όσα λαμβάνουμε από τον Κύριο πλησιάζοντας τα Μυστήρια της Εκκλησίας! Πρέπει όμως να ξεφύγουμε από τον ατελείωτο κύκλο της ματαιοδοξίας, να σκεφτούμε την αθανασία της ψυχής και να φροντίσουμε να καθαρίσουμε την καρδιά! Γιατί καθαρή καρδιά είναι η γαμήλια ρόμπα για την οποία μίλησε ο Κύριος στην παραβολή του, και μόνο με αυτή τη ρόμπα μπορούμε να γίνουμε συμμετέχοντες στο Ουράνιο τραπέζι στην αιώνια ζωή! (Μητροπολίτης Krutitsky Νικολάι). Συνήθως η νηστεία είναι μια ευλογημένη εποχή για εμάς, εάν μπορούμε τουλάχιστον να μειώσουμε ελαφρώς τη μάταιη ενασχόλησή μας με την κοσμική γήινη ευημερία, αν προσπαθήσουμε να αφιερώσουμε τουλάχιστον ένα μέρος της προσοχής και της ενέργειάς μας στη φτωχή, εγκαταλειμμένη, πεινασμένη και κρύα ψυχή μας. , αν προσπαθήσουμε να κοιτάξουμε στην καρδιά μας και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι της συμβαίνει, τι ζει μέσα της. Επομένως, παρά την έλλειψη χρόνου, ας αφιερώσουμε λίγα λεπτά στη διδασκαλία των αγίων πατέρων για την καταπολέμηση των λογισμών.

 

 

Οι άγιοι πατέρες απεικονίζουν τη σταδιακά αυξανόμενη δύναμη της σύλληψης της ψυχής μας από σκέψεις σαν αυτή.

 

 

Πρώτα έρχεται το λεγόμενο επίθετο Αυτό το όνομα χρησιμοποιείται για να περιγράψει οποιαδήποτε απλή σκέψη ή την ιδέα ενός αντικειμένου ή οποιαδήποτε σκέψη έρχεται στο μυαλό ενός ατόμου. Ως τέτοια, η πρόθεση λέγεται αναμάρτητη, δεν αξίζει ούτε έπαινο ούτε καταδίκη, αρκεί να μην προκαλεί μέσα μας τη μια ή την άλλη στάση απέναντι στον εαυτό της.

 

 

Έρχεται η δεύτερη στιγμή που παρατηρούμε αυτό το αντικείμενο ή αυτή τη σκέψη, αρχίζουμε να το κοιτάμε προσεκτικά ή, όπως το έθεσαν οι άγιοι πατέρες, αρχίζουμε να μιλάμε μαζί τους με πάθος ή χωρίς πάθος. Σε αυτή την περίπτωση, δεν απωθούμε τη σκέψη και την αφήνουμε να παραμείνει μέσα μας, αν και χωρίς να την αποδεχόμαστε. Αυτό ονομάζεται συνδυασμός Οι άγιοι πατέρες δεν το θεωρούν πια αυτό ως αναμάρτητο, αλλά μπορεί επίσης να είναι αξιέπαινο εάν αυτή η σκέψη μιας σκέψης γίνεται με τρόπο ευάρεστο στον Θεό, όταν δηλαδή την απορρίπτουμε, βλέποντας την αμαρτωλότητά της.

 

 

Η τρίτη στιγμή συμβαίνει όταν αρχίζουμε να συμπονάμε την αναδυόμενη σκέψη, κλίνουμε προς αυτήν και είμαστε έτοιμοι να την ακολουθήσουμε. Αυτό ονομάζεται προσθήκη ή συμφωνία με τις σκέψεις. Αλλά σε αυτή την περίπτωση μπορεί να υπάρχουν δύο αποτελέσματα:

 

 

– μετά από μια προσωρινή κλίση προς τη σκέψη, μπορούμε να συνέλθουμε και, μετανοώντας και ομολογώντας την ψυχική μας αμαρτία στον Θεό, νικάμε τη σκέψη.

 

 

- μια άλλη έκβαση, σύμφωνα με τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Σιναΐτη, συμβαίνει όταν «όταν κάποιος, με τη θέλησή του, δεχτεί τις σκέψεις του εχθρού και, συμφωνώντας και κάνοντας φιλίες μαζί τους, νικηθεί ή έτσι όχι μόνο δεν τους αντιστέκεται περισσότερο, αλλά επίσης αποφασίζει να κάνει τα πάντα σύμφωνα με την πρότασή τους. αν δεν εκπληρώσει τις αποφάσεις του στην πράξη, τότε για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο επειδή δεν υπήρχε χρόνος ή τόπος ή για άλλο λόγο που δεν του επέτρεψε να εκπληρώσει την πρόθεσή του!». Αυτό είναι ήδη προφανές αμάρτημα.

 

 

Το τέταρτο σημείο είναι ότι μια σκέψη, ακούσια ή βίαια, κυριεύει την καρδιά μας, συγχωνεύεται με αυτήν, σαν σε μια ζωή, διατηρείται σε αυτήν και καταστρέφει την καλή μας διάθεση. Αυτή η στιγμή ονομάζεται αιχμαλωσία, αλλά και σε αυτή την περίπτωση, ο νους που αιχμαλωτίζεται από μια σκέψη, με τη βοήθεια του Θεού, μπορεί να απελευθερωθεί από αυτήν. Συμβαίνει, όμως, ο νους, σαν παρασυρμένος από καταιγίδα και κύματα και παρασυρμένος από κακούς λογισμούς, να μην μπορεί πλέον να συνέλθει και να έρθει σε μια καλή διάθεση. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα από τη φασαρία και από πολλές άχρηστες συζητήσεις.

 

 

Τέλος, ο υψηλότερος βαθμός κυριαρχίας των σκέψεών μας ονομάζεται πάθος. Αυτό συμβαίνει όταν μια κακή σκέψη που έχει φωλιάσει από καιρό στην ψυχή μας γίνεται, λες, διάθεση και συνεχής συνήθεια. Ένα άτομο έρχεται σε μια τέτοια κατάσταση με τη δική του ελεύθερη βούληση και σε αυτήν θερμαίνεται συνεχώς από παθιασμένες σκέψεις, που εμφυτεύονται από τον εχθρό και ριζώνουν από τη συνεχή άσκηση και την ονειροπόληση. Μπορείτε να απαλλαγείτε από αυτήν την κατάσταση μόνο μέσω της μετάνοιας, διαφορετικά ένα άτομο υπόκειται σε αιώνιο μαρτύριο.

 

 

Βλέπετε τώρα ότι πρέπει, όπως λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, να καθόμαστε στην πόρτα της καρδιάς μας όλη μας τη ζωή και να την προστατεύουμε από το να μπουκωθεί με ό,τι μας στερεί την κοινωνία με τον Θεό. Το κύριο πρόβλημα μας έγκειται ακριβώς στην αταξία, την έλλειψη στέγης και την παραμέληση της καρδιάς.

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας την υπερβολική μας απροσεξία στο θέμα της σωτηρίας της ψυχής μας!

 

 

Ζούμε σαν να μην πρόκειται να πεθάνουμε. Για να καθαρίσουμε κάπως λίγο τις καρδιές μας με τη σημερινή μετάνοια, ας δούμε με ποιες σκέψεις μαυρίζουμε ιδιαίτερα την ψυχή μας, ανεξαρτήτως ηλικίας, γνώσεων και θέσης.

 

 

Όλοι μας, ως ένας, ανεξαιρέτως, υπόκεινται σε άσωτους, ακάθαρτους λογισμούς, τους χαιρόμαστε, τους ζεσταίνουμε και τους ριζώνουμε στην καρδιά μας. Κοιτάμε όμορφα πρόσωπα με πόθο, αμαρτία με βρώμικη γλώσσα, ερωτικές σκέψεις, ξεδιάντροπες σωματικές κινήσεις, φιλαρέσκεια, γραφειοκρατία, θυμό, κορεσμό σε φαγητό και ποτό, υπερβολικό ύπνο, ανάγνωση μυθιστορημάτων, παρακολουθώντας κάθε είδους παραστάσεις με σκηνές αγάπης (είτε σε το θέατρο, ο κινηματογράφος ή η τηλεόραση), κοιτάζοντας σαγηνευτικές εικόνες, αηδιαστικές καρτ ποστάλ και φωτογραφίες, περιποιηθείτε ελεύθερα το άλλο φύλο, υπερβολική επιδεικτικότητα, χρήση οποιουδήποτε καλλυντικού για να δώσετε, όπως νομίζετε, μια πιο ελκυστική εμφάνιση, φορώντας ακατάλληλα ρούχα που εκθέτουν ξεδιάντροπα εσείς ή το ντύσιμο των μαλλιών και των ρούχων σας, ακατάλληλο για το φύλο σας, ομιλητικότητα, άσεμνα αστεία, λέγοντας και ακούγοντας άσεμνα αστεία και άλλες διφορούμενες βρώμικες φράσεις, υπαινιγμούς, πνευματισμούς και αστεία, αυθαίρετη λάγνη απελευθέρωση, κοιτάζοντας με ένοχη συνείδηση ​​τη συζυγία των ζώων.

 

 

Όχι μόνο δεν αντισταθήκαμε σε λάγνους λογισμούς, δεν επαναστατήσαμε εναντίον τους αμέσως όταν μας τις πέταξε ο διάβολος, δεν στραφήκαμε σε Σένα, Κύριε, σε προσευχή για βοήθεια, δεν προσέξαμε τη φωτιά που θα μπορούσε σε ένα δευτερόλεπτο να ανάψει τον πόθο μας. - επιρρεπείς σάρκες, αλλά τις δέχτηκαν στην καρδιά τους με αρπαγή, τις απόλαυσαν κρυφά, και την πρώτη κατάλληλη στιγμή, αν ο Κύριος δεν απέτρεπε ή δεν κατέστρεφε με τη χάρη Του αυτή τη μοχθηρή ψυχική δομή της πορνείας, διέπραξαν τρομερές θανάσιμες αμαρτίες: πορνεία , μοιχεία και κάθε λογής αφύσικα αμαρτήματα που είναι τρομακτικά και όχι μόνο να μιλάς, αλλά ακόμα και να σκέφτεσαι!

 

 

Μετανοήστε με δάκρυα για την άσωτη ακαθαρσία της καρδιάς σας, από την οποία, σύμφωνα με τον λόγο του μακαριστού Αυγουστίνου, φεύγουν οι άγγελοι, και όταν τη βλέπουν κλείνουν τα μάτια του διαβόλου! Υπάρχουν πολυάριθμα παραδείγματα στους εκκλησιαστικούς θρύλους που επιβεβαιώνουν την αλήθεια των λόγων του μακαριστού Αυγουστίνου. Κάποιος μάγος, ένας από τους λεγόμενους μάγους, κάλεσε τον διάβολο κοντά του για κάποια υπηρεσία προς αυτόν. Ο διάβολος δεν εμφανίστηκε για πολλή ώρα, αλλά ο μάγος δεν σταμάτησε να τον καλεί και να τον παρακαλεί. Τελικά, ο διάβολος εμφανίστηκε στον μάγο με ανθρώπινη μορφή και, όρθιος σε απόσταση, κάλυψε τη μύτη του με τα δάχτυλά του. Τότε ο μάγος ρώτησε τον διάβολο: «Τι σημαίνει αυτό;» Και ο διάβολος του απάντησε: «Η δυσωδία της πορνείας σου δεν με αφήνει να σε πλησιάσω».

 

 

«Ω, καταραμένο πόρνο! - αναφωνεί ο άγιος Δημήτριος ο Ροστόφ, - σε ποια ακραία αθλιότητα φτάνεις, που όχι μόνο ο Θεός και οι άγιοι Άγγελοί Του, αλλά και οι πιο ακάθαρτοι δαίμονες αποστρέφονται την ακαθαρσία σου και, βλέποντάς την, κλείνουν τα μάτια τους, κλείνουν τα ρουθούνια τους από τη βρώμα. !

 

 

Ο ίδιος άγιος διηγείται μια άλλη ιστορία, πώς ένας άνθρωπος στην εξομολόγηση είπε ότι όταν διέπραξε άνομη σαρκική ακαθαρσία, ακούστηκε η φωνή του διαβόλου, ο οποίος φαινόταν να στέκεται πίσω από έναν τοίχο, χαραγούσε τρομερά και είπε τρεις φορές: «Φε, φε, fe!»

 

 

Αλίμονο σε εμάς, φτωχούς, δύστυχους αμαρτωλούς που δεν έχουμε καθαρότητα καρδιάς, που αδιαφορούμε γι' αυτήν, που βυθιζόμαστε στο βούρκο των αυταρχικών παθών!

 

 

Η αμαρτωλή ακαθαρσία πλένεται με δάκρυα μετάνοιας, το είδος της μετάνοιας όταν η αμαρτωλή καρδιά ντρέπεται για ό,τι έχει κάνει και είναι οδυνηρό να χάσει την επικοινωνία με τον Κύριό της και είναι τρομακτικό να πεθάνει με αμετανόητη αμαρτία.

 

 

Κύριε, ντρεπόμαστε, πληγωθήκαμε και φοβόμαστε. Συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Από αυτή τη στιγμή της μετανοίας μας, πρέπει επιτέλους να δώσουμε στον Κύριο μια αποφασιστική υπόσχεση με όλους τους τρόπους που μας προσφέρει η Εκκλησία, οι άγιοι πατέρες και οι θιασώτες της ευσέβειας, για να καθαρίσουμε τις καρδιές μας, να δεχτούμε χωρίς παράπονο κάθε θλίψη και κακουχία, ως θεραπευτικό φάρμακο που έστειλε η Θεία Πρόνοια, γιατί όλοι είμαστε βαριά πνευματικά άρρωστοι!

 

 

«Και οι θλίψεις καταστρέφουν ίχνη πνευματικής ηδονής στην καρδιά, ξεριζώνουν τις βαθειά διεισδυτικές λεπτές ρίζες της αμαρτίας» (Άγιος Φιλάρετος Μόσχας).

 

 

Ο καθένας μας πρέπει να εργάζεται ακούραστα και χωρίς να αδυνατίζει σε όλη του τη ζωή για να αποκτήσει αγνότητα καρδιάς, ώστε — Θεός φυλάξοι! - μην πεθάνεις στην αμαρτωλή ακαθαρσία της καρδιάς, γιατί ο λόγος του Κυρίου είναι τρομερός: «Σε αυτό που σε βρίσκω, αυτό κρίνω!»