ΣΤΑΡΕΤΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΙΕΣΤΙΑΝΚΙΝ: H ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΜΙΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ. 9 ΈΚΤΗ ΕΝΤΟΛΉ

 

Έκτη Εντολή

 

Ου φονεύσεις.

 

 

Τι θα πούμε, καθώς φέρνουμε τη μετάνοια για τις αμαρτίες μας στον Κύριο σήμερα, σχετικά με αυτήν την εντολή; Φόνος, δολοφόνος - τι τρομερά λόγια! Να σκοτώσει, δηλαδή, να στερήσει από κάποιον το μεγαλύτερο δώρο - το δώρο της ζωής. Αν από τους μετανοούντες σήμερα υπάρχουν εκείνοι που έχουν κάνει ποτέ άμεσο φόνο, δηλαδή σκότωσαν κάποιον εκούσια ή κατά λάθος με κάποιο όπλο, χέρι, δηλητήριο ή κάτι άλλο, ο ιερέας πρέπει να μετανοήσει χωριστά. Φυσικά, η συντριπτική πλειοψηφία από εμάς πιστεύουμε: «Δόξα τω Θεώ, δεν σκότωσα κανέναν, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είμαι ένοχος ενώπιον του Κυρίου για την παράβαση αυτής της εντολής Του».

 

 

Αλλά υπάρχει επίσης ένας τρομερός άμεσος φόνος - αυτό είναι όταν οι μητέρες σκοτώνουν το παιδί τους στη μήτρα. Αυτός ο φόνος είναι διπλά τρομερός, γιατί η δολοφόνος μητέρα σκοτώνει όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή του παιδιού της!

 

 

Μετανοήστε τις μητέρες που διέπραξαν αυτό το έγκλημα! Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να ελέγχεις τη ζωή σου; Αυτός θα ζήσει, αλλά αυτοί δεν θα ζήσουν! Ή ίσως σκότωσες μια μελλοντική ιδιοφυΐα, ίσως σκότωσες κάποιον που θα είχε σώσει τον κόσμο με τις προσευχές του, σκότωσες πραγματικούς ανθρώπους με μεγάλη καρδιά και μυαλό! Σκότωσαν έναν μεγάλο γέρο, έναν άνθρωπο γύρω από τον οποίο θα είχαν σωθεί χιλιάδες άνθρωποι, σκότωσαν κάποιο δημόσιο πρόσωπο του οποίου η ζωή θα είχε μεγάλα οφέλη στην κοινωνία. Πνιγήκαμε στο αίμα των δολοφονημένων μωρών και αυτό το αίμα φωνάζει στον Παράδεισο! Μην νομίζετε ότι αυτό μένει ατιμώρητο. Αυτό είναι πολύ τρομερό αμάρτημα!

 

 

Μετανοήστε, όσοι η συνείδησή τους είναι βαμμένη με το αίμα των δικών τους δολοφονημένων παιδιών!

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Και πάλι, πολλοί από εμάς, ίσως και με καταδίκη, σκεφτόμαστε τις δολοφονικές μητέρες και φανταζόμαστε τον εαυτό μας ελεύθερο από φόνο. Αλλά αν δεν σκοτώσαμε κανέναν με αυτόν τον τρόπο, τότε είμαστε απείρως ένοχοι για την αργή, περίπλοκη δολοφονία των αγαπημένων μας προσώπων από τη σκληρή μεταχείρισή τους.

 

 

Τώρα μόνο μερικές από τις πιο κραυγαλέες αμαρτίες αυτού του είδους θα παρατίθενται εν συντομία. Ακούστε και μετανοήστε από τα βάθη της καρδιάς σας με άκρα συντριβή πνεύματος, γιατί όλες αυτές οι αμαρτίες είναι ενάντια στην αγάπη για τον πλησίον, χωρίς την οποία ολόκληρη η ζωή μας, όσο γεμάτη κι αν είναι ακόμη και με μεγάλες πράξεις, τους πιο αυστηρούς περιορισμούς, θλίψεις και τα προβλήματα, θα καταδικαστούν στην Εσχάτη Κρίση, ενώπιον του Θεού!

 

 

Όσοι θυμωμένοι και εκνευρισμένοι χρησιμοποιούν τις γροθιές τους χτυπώντας τον διπλανό τους, είναι πολύ κοντά στο να διαπράξουν πραγματικό φόνο. Ή ίσως κάποιος ακρωτηριάστηκε ή ακρωτηριάστηκε από τους ξυλοδαρμούς τους. Ίσως ήταν πολύ θυμωμένοι με τα παιδιά τους και τα χτυπούσαν με ό,τι μπορούσαν με σκληρότητα.

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Πέθανε κάποιο από τα αγαπημένα σας πρόσωπα ή κάποιος άλλος επειδή δεν τους βοηθήσατε έγκαιρα:

 

 

– ίσως κάποιος πέθαινε από την πείνα, αλλά το ήξερες και δεν βοήθησες.

 

 

– ίσως κάποιος να πνιγόταν μπροστά στα μάτια σας, αλλά δεν κάνατε δράση και δεν τον σώσατε.

 

 

– ίσως κάποιος πέθαινε από ασθένεια, αλλά δεν ήρθατε στη διάσωση εγκαίρως και το άτομο πέθανε.

 

 

- ίσως ένα άτομο σκοτώθηκε μπροστά στα μάτια σας, αλλά δεν τον προστάτεψες, ή κοροϊδεύτηκαν, αλλά δεν ήρθατε στη διάσωση.

 

 

- ίσως άκουσαν τις κραυγές ενός ετοιμοθάνατου που ζητούσε βοήθεια, αλλά τράπηκαν σε φυγή ή έκλεισαν τις πόρτες πιο σφιχτά, έσβησαν τα φώτα, έβαλαν τα αυτιά τους.

 

 

Θεός! Τι είδους χριστιανοί είμαστε μετά από αυτό;!

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Έχουμε φέρει τον θάνατο κάποιου πιο κοντά εκθέτοντας ένα άτομο σε επικίνδυνες καταστάσεις, εξουθενώνοντάς τον με τοκετό, μη πιστεύοντας την ασθένεια του πλησίον μας, κοροϊδεύοντάς τον και κατηγορώντας τον για κακοποίηση, αναγκάζοντάς τον να υπομείνει την ασθένειά του και κατευθύνοντάς την στον θάνατο.

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Θεός! Σκοτώσαμε τους γείτονές μας όταν θυμωμένοι και εκνευρισμένοι τους πλημμύρισαμε με μομφές, υβριστικά λόγια, υβριστικά και σκληρά!

 

 

Όλοι έχουν βιώσει πώς σκοτώνει μια κακιά, σκληρή, καυστική λέξη. Πώς λοιπόν μπορούμε εμείς οι ίδιοι να προκαλέσουμε σκληρές πληγές στους ανθρώπους με αυτό το λεκτικό όπλο;! Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς! Όλοι έχουμε σκοτώσει τον διπλανό μας με τα λόγια μας.

 

 

Λέει ο Άγιος Απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος: «Όποιος μισεί τον αδελφό του είναι φονιάς...» (Α' Ιωάννου 3,15).

 

 

Ποιος από εσάς μπορεί να δαγκώσει έναν άνθρωπο ακόμα και σε θυμό και οργή; «Αυτό είναι κάπως τρελό», λέτε. Ακούστε όμως τι λέει σχετικά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Πολύ χειρότεροι από αυτούς που δαγκώνουν είναι αυτοί που κάνουν το κακό με τα λόγια. Οι πρώτοι δαγκώνουν το σώμα με τα δόντια τους και οι δεύτεροι ροκανίζουν την ψυχή με τα λόγια, προκαλώντας πληγή στην καλή δόξα, και πληγή αθεράπευτη. Επομένως, όσο μεγαλύτερη τιμωρία και μαρτύριο, τόσο πιο σοβαρές είναι οι τύψεις που προκαλεί».

 

 

Ποιος από εμάς φταίει για αυτές τις τύψεις και καταβροχθίζει ο ένας τον άλλον; Μετανοώ!

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Προσέξτε να αφαιρέσετε την τιμή ενός αθώου ανθρώπου, παρόλο που δεν τον συμπαθείτε με κάποιο τρόπο, ακόμα κι αν ήταν εχθρός σας! Φοβάστε να διαπράξετε αυτόν τον ηθικό φόνο, γιατί γι' αυτό δεν θα φέρουμε λιγότερη απάντηση ενώπιον του Κυρίου παρά για σωματικό φόνο.

 

 

Επιπλέον, εάν εσείς ο ίδιος είστε σιωπηλοί και μη ευερέθιστοι από τη φύση σας, αλλά γνωρίζετε ότι ένα άλλο άτομο φλέγεται εύκολα από εκνευρισμό και θυμό, δεν έχετε εμπλακεί σε σκόπιμη υποκίνηση; Με πείσμα και ακόμη και με την πεισματική σιωπή σου, δεν προκάλεσες τον γείτονά σου σε θυμό, κακοποίηση και ξυλοδαρμό;

 

 

Κύριε, ελέησόν μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Ίσως, με το πείσμα μας, την επιθυμία μας να επιμείνουμε μόνοι μας σε μια διαμάχη, παρόλο που κάνουμε λάθος, οδηγήσαμε τον κόσμο σε φρενίτιδα. Τότε δεν φταίμε λιγότερο που οδηγήσαμε έναν άνθρωπο στην αμαρτία.

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Ο άγιος Αυγουστίνος λέει: «Μη νομίζεις ότι δεν είσαι δολοφόνος, αν έκανες τον πλησίον σου να αμαρτήσει. Διαφθείρεις την ψυχή του παραπλανημένου και του κλέβεις ό,τι ανήκει στην αιωνιότητα».

 

 

Κάλεσαν τους ανθρώπους σε ένα πάρτι με το ποτό, τους υποκίνησαν να εκδικηθούν τα παράπονά τους, τους παρέσυραν να πάνε σε ένα θέαμα κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, διέφθειραν τους γύρω τους με άσχημα αστεία, βιβλία ακατάλληλα για χριστιανό, χυδαιές συζητήσεις, καταδίκη κ.λπ. Αυτή η λίστα έχει χωρίς τέλος. Και όλα αυτά είναι φόνος, διαφθορά της ψυχής του πλησίον!

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Για άλλη μια φορά για την αγάπη μεταξύ μας, που μας πρόσταξε ο Κύριος. Ποιο είναι το σημάδι διάκρισης για έναν αληθινό Χριστιανό; «Από αυτό», λέει ο Χριστός, «όλοι καταλαβαίνουν ότι είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλον» (Ιωάννης 13:35). Και εμείς, Κύριε, πόσο μακριά είμαστε από τους αληθινούς Σου μαθητές!

 

 

Μαλώνουμε, εχθρευόμαστε, αγανακτούμε, μισούμε, δεν ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον. Είναι κρίμα να λες ακόμη και μπροστά σε μη πιστούς: «Είμαι Χριστιανός». Και συχνά στη συνομιλία των μη πιστών μπορείτε να ακούσετε: "Η γειτόνισσα μας είναι πιστή, πηγαίνει στην εκκλησία, αλλά τι κακό, επιβλαβές άτομο". Αλλοίμονο αν το όνομα του Χριστού βλασφημηθεί μέσω του μίσους μας για την ανθρωπότητα.

 

 

Κοιτάξτε την καρδιά σας, ρωτήστε τη συνείδησή σας εάν η συμπεριφορά σας είναι πειρασμός για όλους. Και αν είστε αμαρτωλοί, μετανοήστε!

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που όλοι μας πηγαίνουμε στην εξομολόγηση και, φυσικά, έχουμε ακούσει περισσότερες από μία φορές ότι αν κάποιος προσβληθεί από εμάς, τότε μέχρι να κάνουμε ειρήνη, μέχρι να ζητήσουμε ειλικρινά συγχώρεση, ο Κύριος δεν θα δεχτείτε οποιεσδήποτε προσευχές, οποιουσδήποτε κόπους ή οποιαδήποτε μετάνοια από εμάς!

 

 

Αλλά το ξέρουμε θεωρητικά, αλλά αυτή η αλήθεια μετά βίας φτάνει στην καρδιά, στη συνείδηση! Ζητάμε συγχώρεση από οποιονδήποτε, έστω και εύκολα, αλλά όχι από αυτούς που συνεχώς ενοχλούμε. όλη η περηφάνια μας επαναστατεί, και αν ζητήσουμε συγχώρεση, τότε επίσημα, με σφιγμένα δόντια, εντελώς χωρίς τη συμμετοχή της καρδιάς, στην καλύτερη περίπτωση, «απρόθυμα». Αυτό, φυσικά, φέρνει ελάχιστα οφέλη στην ψυχή. Διαφορετικά, έχουν σκληραγωγηθεί με το να θυμούνται προσβολές και αδικίες από τους γείτονές τους ή έσπειραν διχόνοια και έχθρα μεταξύ των ανθρώπων!

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Λέγεται στον λόγο του Θεού: «Μακάριος είναι εκείνος που ελεεί τα βοοειδή». Έχει σκοτώσει κανείς από εσάς ζώα χωρίς λόγο; Δεν τους κλώτσησαν, δεν τους πέταξαν πέτρες και ξύλα; Ίσως κάποιος κακοποίησε σκόπιμα ζώα ως παιδί; Αυτές είναι όλες οι αμαρτίες του φόνου! Μετανοήστε για τη σκληρότητά σας!

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Μερικές φορές δεν ξέρουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί! Μερικές φορές εξαντλούμε τον εαυτό μας με περιττές δουλειές και έγνοιες, επιδιδόμαστε σε υπερβολική θλίψη, απελπιζόμαστε μέχρι και να σκεφτόμαστε την αυτοκτονία. Όλα αυτά είναι οι μεγαλύτερες αμαρτίες κατά του Θεού! Διότι η ζωή είναι το δώρο του Θεού, οι θλιβερές περιστάσεις μας στέλνονται με το θέλημα του Θεού, μέσω θλίψεων ο Κύριος εκπαιδεύει την ψυχή για την αιωνιότητα, και εμείς, μέσω της απελπισίας και της απελπισίας και της έλλειψης πίστης στην Πρόνοια του Θεού, συντομεύουμε την επίγεια ζωή μας , αναστατώνοντας την υγεία μας με ανεξέλεγκτες θλίψεις, και να κλείσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών στον εαυτό μας.

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Και πάλι, αν ο Κύριος μας έσωσε από το αμάρτημα της απελπισίας, τότε με τις πράξεις μας, τις γκρίνιες, τις κακές ατάκες, δεν οδηγούμε κάποιον σε απόγνωση και, ο Θεός ευλογεί, δεν είμαστε ένοχοι για την αυτοκτονία κάποιου;! Αν συμβεί αυτό, μετανοήστε, κλάψτε, γιατί είστε ένοχοι για το θάνατο της ψυχής του πλησίον σας.

 

 

Αν ζούμε άκρατα, επιδιδόμαστε σε υπερβολική κατανάλωση φαγητού, μέθη, ξεφτίλισμα, κάπνισμα και παρασυρόμαστε υπερβολικά από άλλες ακάθαρτες απολαύσεις που καταστρέφουν την υγεία μας, τότε είμαστε αυτοκτονίες.

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Υπάρχουν ορισμένοι χριστιανοί που θεωρούν αμαρτία να υποβληθούν σε θεραπεία. Μπορείτε, φυσικά, να αποφασίσετε να είστε υπομονετικοί και να μην υποβληθείτε σε θεραπεία, αλλά εδώ μπορείτε εύκολα να πέσετε σε αλαζονεία και υπερηφάνεια: «Ας φέρονται οι αδύναμοι στην πίστη και οι αμαρτωλοί... αλλά εμείς δεν είμαστε έτσι!» Είναι καλύτερα έτσι: όταν έρθει μια ασθένεια, λάβετε θεραπεία. Εάν ο πόνος από το φάρμακο και τη θεραπεία υποχωρήσει - δόξα τω Θεώ, αν δεν υποχωρήσει - υπομείνετε και ευχαριστήστε τον Θεό για την εξέταση. Έτσι πρέπει να ενεργεί ένας Χριστιανός!

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

 

 

Τελικά, δεν κάνουμε φόνο της ψυχής μας χωρίς να νοιαζόμαστε καθόλου για τη σωτηρία της;

 

 

Ω, πόσο τρέφουμε και ζεσταίνουμε το φθαρτό σώμα μας! Έτσι συμπεριφερόμαστε στην αθάνατη ψυχή μας; Ναι, απλά το ξεχνάμε, ξεχνάμε να το πλύνουμε με δάκρυα μετανοίας, να το θρέψουμε με προσευχή, να το ενισχύσουμε με τα Μυστήρια της Εκκλησίας, να το στολίσουμε με καλές πράξεις, να το διορθώσουμε και να το προετοιμάσουμε για την αιωνιότητα. Πού να το σκεφτούμε αυτό! Είμαστε τόσο ιδιότροποι, που σκεφτόμαστε μόνο την επίγεια ζωή μας. Ζούμε με κάποια ψεύτικη ελπίδα ότι η σωτηρία είναι το φυσικό αποτέλεσμα της ζωής μας. Κύριε, συγχώρεσέ μας και δώσε μας, πριν από το τέλος μας, μετάνοια και συνείδηση ​​ότι «...η Βασιλεία των Ουρανών έχει ανάγκη...», και μόνο «...ο άπορος το χαίρεται!». (Ματθ. 11, 12).