ΣΤΑΡΕΤΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΙΕΣΤΙΑΝΚΙΝ: H ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΜΙΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ. ΤΕΤΆΡΤΗ ΕΝΤΟΛΉ.

 

Τέταρτη Εντολή

Θυμηθείτε την ημέρα του Σαββάτου και τηρήστε την άγια: θα κάνετε έξι ημέρες και θα κάνετε όλη τη δουλειά σας σε αυτές, αλλά η έβδομη ημέρα είναι το Σάββατο του Κυρίου του Θεού σας.

Θυμηθείτε την ημέρα του Σαββάτου για να την τηρήσετε άγια, δουλέψτε για έξι ημέρες και κάντε όλες τις δουλειές σας σε αυτές, αφιερώστε την έβδομη ημέρα στον Κύριο. Και όλοι παραβιάζουμε αυτήν την εντολή, συχνά χωρίς καν να σκεφτόμαστε, χωρίς να συνειδητοποιούμε την αμαρτία, και ως εκ τούτου, δεν μετανοούμε στον Κύριο! Ας προσπαθήσουμε τώρα να εμβαθύνουμε στο νόημα αυτής της εντολής, να κοιτάξουμε τις ψυχές μας και αν είμαστε αμαρτωλοί, τότε να εξομολογηθούμε και να μετανοήσουμε.

Αυτή η εντολή μας προστάζει να εργαζόμαστε τίμια για έξι ημέρες. Ναι, εμείς που είμαστε ικανοί να δουλέψουμε δουλεύουμε. Αλλά πως; Ήδη την παραμονή της Δευτέρας, πολλοί από εμάς είναι σε κακή διάθεση: αύριο πρέπει να πάμε στη δουλειά... Πήγαμε στη δουλειά, αντί τουλάχιστον διανοητικά: «Κύριε, ευλόγησέ μας να ξεκινήσουμε την εβδομάδα εργασίας», - σκέψεις: «Α, μακάρι να ήταν ξανά Σάββατο... αχ, μακάρι να μπορούσα να συνταξιοδοτηθώ σύντομα... «Γκρινιάζουμε και γκρινιάζουμε αν έχει πολλή δουλειά. Προσπαθούμε με κάθε δυνατό τρόπο να αρπάξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο για αδράνεια ή δικές μας υποθέσεις, ή άδειες κουβέντες με συναδέλφους, για τις οποίες παίρνουμε μισθό. Δεν εργαζόμαστε σύμφωνα με τη συνείδησή μας, αλλά μόνο για να μην δουν οι αρχές την αμέλειά μας, για να μην βρεθούμε σε επίπληξη. και δεν ντρεπόμαστε καθόλου να λαμβάνουμε χρήματα για τέτοια δουλειά την ημέρα πληρωμής. Επίσης, μας προσβάλλει που δεν λαμβάνουμε αρκετά χρήματα, που δεν προβιβαζόμαστε. Και αν κάποιος, έστω και από τις αρχές, μας κάνει παρατήρηση ότι δεν δουλεύουμε όπως θα έπρεπε, τότε αμέσως αυτός που έκανε την παρατήρηση θα προσβληθεί σε σημείο δακρύων, υστερίας, αγένειας και αυθάδειας. και επισημαίνοντας άλλους που πιστεύουμε ότι κάνουν ακόμα χειρότερη δουλειά από εμάς.

Ή ίσως κάποιοι από εσάς κοροϊδέψατε ή ειρωνεύσατε τους συναδέλφους σας που εργάζονται ευσυνείδητα, κατηγορώντας τους ότι θέλουν να κερδίσουν χάρη. Ίσως προσπάθησαν να μεταθέσουν την πιο δυσάρεστη και δύσκολη ή λιγότερο επικερδή δουλειά σε άλλους. Μετανοήσει όποιος αναγνωρίζει τον εαυτό του σε αυτά τα καταγγελτικά λόγια εξομολόγησης.

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

Άλλωστε είναι κρίμα να αποκαλείς τον εαυτό σου χριστιανό στη δουλειά όταν έχεις τέτοια στάση απέναντι στη δουλειά, για την οποία λαμβάνουμε χρήματα για το καθημερινό μας ψωμί.

Και κάτι ακόμα: παραμελούμε τα επίσημα καθήκοντά μας στη δουλειά με το πρόσχημα της επίσκεψης στο ναό; Δεν χρησιμοποιούμε, οι χριστιανοί, αναρρωτική άδεια όχι για να λάβουμε θεραπεία, αλλά για να περιπλανηθούμε σε εκκλησίες και μοναστήρια; Αν κάποιος το έκανε αυτό, μετανοήστε στον Κύριο για εξαπάτηση. Και υπάρχουν και εκείνοι ανάμεσά μας που, έχοντας έρθει διακοπές για να επισκεφθούν ιερούς τόπους, παρασύρονται τόσο πολύ που αποφασίζουν να απουσιάσουν χωρίς άδεια και μάλιστα ζητούν την ευλογία του ιερέα γι' αυτό, βάζοντας σε πειρασμό και τον ιερέα και τον Θεό. Μετανοήστε όποιος είναι ένοχος για αυτό ενώπιον του Κυρίου.

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

Ίσως ανάμεσά σας που είστε παρόντες στην εξομολόγηση σήμερα υπάρχουν Χριστιανοί που σκόπιμα αποφεύγουν την κοινωνική εργασία, κρύβονται κάτω από μια φανταστική ασθένεια ή κάτω από μια ασθένεια που τους επιτρέπει εντελώς να εργαστούν. Οι άνθρωποι και η ιατρική επιτροπή μερικές φορές εξακολουθούν να εξαπατώνται πλαστογραφώντας μια ασθένεια, αλλά όλα είναι ανοιχτά ενώπιον του Κυρίου! Η Εκκλησία δεν ενθάρρυνε ποτέ τον παρασιτισμό! Όποιος δεν εργάζεται, ας μην τρώει - αυτά είναι τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ήδη απευθυνόμενα στους πρώτους χριστιανούς (πρβλ. Β' Θεσ. 3,10). Μετανοήστε αν σας κατηγορήσει η συνείδησή σας και αλλάξτε αμέσως τον τρόπο ζωής σας.

Υπάρχουν και Χριστιανοί που όχι μόνο δεν εργάζονται οι ίδιοι, αλλά καταδικάζουν και αυτούς που εργάζονται για να βγάλουν τα προς το ζην, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν σύνταξη για τον εαυτό τους στα γεράματα. Καταδικάζουν, και ταυτόχρονα, χωρίς κανένα τσίμπημα συνείδησης, τρέφονται με την ελεημοσύνη εκείνων που εργάζονται στο έργο που, μέσα στην ακραία μουντότητα, τολμούν να αποκαλούν «δαιμονικό».

Μετανοήστε αν υπάρχουν ανάμεσά σας τέτοιοι αμαρτωλοί! Μοναχοί που ζείτε σε μοναστήρια, εκπληρώνετε την υπακοή που σας εμπιστεύτηκε με χαρά, με απόλυτο ζήλο και αγάπη; Δεν γκρινιάζετε στις αρχές που σας στέλνουν στην υπακοή, ή δεν αρνείστε τις ανατεθειμένες υπακοές λόγω πείσματος, επιθυμίας για ειρήνη ή υπερηφάνειας; Δεν νομίζεις ότι η υπακοή που κάνεις είναι εξευτελιστική για σένα; Μετανοήστε στον Κύριο αν αναγνωρίσετε αυτές τις ελλείψεις στη μοναστική ζωή.

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

Πώς περνάμε την «έβδομη ημέρα», δηλαδή την Κυριακή και τις αργίες, που πρέπει να αφιερώσουμε στον Κύριο; Ναι, έχουμε από καιρό μπερδέψει όλες τις μέρες, Κύριε, χαθήκαμε στη ματαιότητα της ζωής. Απλώς δεν μπορούμε να απομακρυνθούμε από τις ανησυχίες και τις δουλειές του σπιτιού που καταναλώνουν χρόνο και ενέργεια. Δεν έχουμε ακόμα αρκετό χρόνο για τίποτα, ειδικά για προσευχή και καλές πράξεις.

Πόσοι από εμάς εκπληρώνουμε καθημερινά και προσεκτικά τους κανόνες της πρωινής και της βραδινής προσευχής; Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς, δεν έχουμε «χρόνο»!

Σκεφτήκατε ποτέ ότι αφιερώνοντας, ας πούμε, μισή ώρα το πρωί διαβάζοντας με προσοχή και κατάνυξη τις πρωινές προσευχές, ένα κεφάλαιο από το Ευαγγέλιο και τις Αποστολικές Επιστολές, θα λάβετε πνευματική άσκηση για όλη την ημέρα; Και τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, καλύτερες αποφάσεις θα έρθουν στο μυαλό, θα βρεθούν βοηθοί - μόνο το πρωί πρέπει να το ζητήσετε από τον Κύριο. Είναι το ίδιο το βράδυ πριν πάτε για ύπνο, τα ίδια 20-30 λεπτά προσευχής - και ο Κύριος είναι σε θέση να αποκαταστήσει τη δύναμη σε λίγες ώρες ύπνου και να σας δώσει σθένος. Και τότε, ποιος από εσάς μπορεί να εγγυηθεί ότι, όταν ξαπλώσετε για μια προσωρινή ανάπαυση, δεν θα κοιμηθείτε στον αιώνιο ύπνο; Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφωνεί σε μια από τις προσευχές που περιλαμβάνονται στον απογευματινό κανόνα: «Δάσκαλε, Λάτρες της Ανθρωπότητας, δεν θα είναι αυτός ο τάφος το κρεβάτι μου;»

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

Είμαστε τόσο εγκλωβισμένοι στη δίνη των υποθέσεων και των ανησυχιών που δεν θυμόμαστε τον θάνατο. Βγάλτε την ψυχή σας από αυτόν τον ξέφρενο αγώνα πραγμάτων για τουλάχιστον μία μέρα την εβδομάδα. Δώστε την «έβδομη ημέρα» στον Κύριο σύμφωνα με την εντολή Του! Και θα δείτε μόνοι σας πόσο βελτιωμένη θα είναι η ζωή σας. Ο Κύριος θα στείλει μια ευλογία στους κόπους σας, στην οικογένειά σας, στα σπίτια σας, στις επίγειες δραστηριότητές σας. Και για τις προηγούμενες παραβιάσεις της εντολής Σου, συγχώρεσέ μας. Θεός!

Αλλά ακόμα κι αν δεν εργαζόμαστε τις Κυριακές και τις αργίες, αμαρτάνουμε τεμπελιώντας να πάμε στην εκκλησία. Γνωρίζετε ότι ο 80ος κανόνας της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου λέει: «Εάν... λαϊκός, χωρίς επείγουσα ανάγκη ή εμπόδιο... τρεις Κυριακές... δεν προσέλθει σε εκκλησιαστική σύναξη:... ας απομακρυνθεί από την κοινωνία», δηλαδή αφορίστηκε από την Εκκλησία.

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

Πολλοί από εμάς που στεκόμαστε εδώ μάλλον παρηγοριόμαστε με τη σκέψη: «Πηγαίνουμε ήδη στην εκκλησία, και μάλιστα πιο συχνά από μία φορά την εβδομάδα!» Περπατάμε και περπατάμε... αλλά πώς συμπεριφερόμαστε στην εκκλησία; Περνάμε το κατώφλι της εκκλησίας χωρίς κανένα φόβο και ευλάβεια. Περνάμε από κάπου, σπρώχνουμε, βρίζουμε, χτυπάμε και τσακώνουμε ακόμα και στον κρόταφο. Ελάτε στα συγκαλά σας!

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

Κάθε ναός έχει τον δικό του Φύλακα Άγγελο και καταγράφει σε έναν αόρατο χάρτη τη συμπεριφορά όλων που μπαίνουν στο ναό. Ο ναός είναι ένας τόπος ιδιαίτερης παρουσίας του Θεού στη γη. Αυτός είναι ο επίγειος παράδεισος! Με τι ευλάβεια και φόβο πρέπει να περάσουμε εμείς οι μεγάλοι αμαρτωλοί το κατώφλι της εκκλησίας, πόσο προσεκτικά πρέπει να συμπεριφερόμαστε στον άγιο αυτό τόπο. Πώς συμπεριφερόμαστε;! Εδώ είναι μερικά από τα κραυγαλέα αγανάκτηση της συμπεριφοράς μας στον ναό. Πολλοί από αυτούς που πηγαίνουν συνεχώς στην ίδια εκκλησία ή εκκλησίες του μοναστηριού μας για κάποιο λόγο πιστεύουν ότι έχουν τη «δική τους» θέση στην εκκλησία, την οποία πράγματι αγόρασαν. Και απλά σκεφτείτε τι κάνετε αν φτάσετε, και το μέρος είναι ήδη κατειλημμένο από κάποιον άλλο που ήρθε στο ναό πριν από εσάς. Ελπίζεις πραγματικά ότι αν προσβάλεις ή προσβάλεις ένα άτομο διώχνοντάς τον μακριά από το δήθεν «δικό σου» μέρος και στη συνέχεια σε αυτό το μέρος χτυπήσεις το μέτωπό σου στην προσευχή σε πέτρινες πλάκες, τουλάχιστον ένας από τους αναστεναγμούς που προσεύχεσαι θα φτάσει; ο Κύριος;! Καταλάβετε ότι, εκτός από την αμαρτία, δεν καταφέρνετε τίποτα από αυτές τις αξιώσεις για τη θέση σας. Αλλά εδώ έχουμε πραγματικούς τσακωμούς για αυτά τα μέρη.

Είναι καλό να στέκεσαι σε ένα συγκεκριμένο μέρος, αλλά μετά έλα νωρίς και στάσου με ηρεμία στο αγαπημένο σου μέρος, και αν είναι ήδη κατειλημμένο από κάποιον, ταπεινώσου, υποχωρήσου με αγάπη και ο Κύριος θα σου δώσει ακόμα περισσότερα.

Θυμηθείτε ότι αυτά δεν είναι κενά λόγια, αλλά μια αμετάβλητη αλήθεια: αν διώξατε έναν άνθρωπο με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν θα λάβετε τίποτα από τον Κύριο, μόνο θα διασκεδάσετε τον Σατανά. Ενδώστε με αγάπη - ο Κύριος όχι μόνο θα δεχτεί μια τέτοια προσευχή, αλλά, ίσως, θα σας εξασφαλίσει επίσης να προσευχηθείτε με τρυφερότητα. Μετά από αυτή την ομολογία, ξεκινήστε τη διόρθωση. Στην αρχή μάλλον θα είναι δύσκολο, αλλά μετά θυμηθείτε αυτή την ομολογία με ευγνωμοσύνη.

Αλλά είναι καιρός, είναι καιρός για εμάς, που έχουμε γκρίζα κεφάλια, να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε πνευματικά πράγματα. Διαφορετικά, φανταζόμαστε ως προσευχητάρια, ζούμε κοντά σε μοναστήρια και εκκλησίες, ή ίσως όλοι οι κόποι μας είναι μάταιοι εξαιτίας μιας τέτοιας συμπεριφοράς στο ναό και δεν κερδίζουμε παρά την καταδίκη από τον Κύριο.

Υπάρχει ένα άλλο πρόβλημα με τη συμπεριφορά μας στον ναό. Κάποιοι, λόγω αδυναμίας και ασθένειας, δεν αντέχουν τη λειτουργία της εκκλησίας και με κάποιο τρόπο καταφέρνουν να καθίσουν. Ο Κύριος βλέπει την καρδιά ενός ανθρώπου και ο ίδιος γνωρίζει τις σωματικές του αναπηρίες. Αλλά εσείς που έχετε δύναμη και υγεία μην καταδικάζετε τους αδύναμους, είτε είναι μικροί είτε μεγάλοι. Μην κάνετε καμία επίπληξη ή σχόλιο σε όσους κάθονται. Αυτό είναι θέμα συνείδησης του ίδιου του ατόμου. Και ένας νέος μπορεί να είναι εντελώς ανάπηρος. Κάποιος που ήρθε να επισκεφθεί την ιερά μας μονή, μου είπε με τρόμο ότι κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, και μάλιστα στην πιο σημαντική στιγμή της, κατά τη διάρκεια του Ευχαριστιακού κανόνα, μια ηλικιωμένη γυναίκα έδιωξε από τη θέση της μια σχετικά νέα γυναίκα που καθόταν σε μια καρέκλα. Και ως απάντηση στα ήσυχα, παρακλητικά λόγια της τελευταίας, ότι δεν άντεχε λόγω έλκους στο πόδι της, ακούστηκαν τα τρομερά λόγια του δράστη: «Μακάρι το πόδι σου να σαπίσει εντελώς και να πέσει!» Και τότε, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα, αυτή η γυναίκα βαφτίστηκε, προσκύνησε, έψαλε το «Πάτερ ημών» και, ίσως, πήγε να μεταλάβει τα Άγια Μυστήρια του Χριστού. Είναι τρομακτικό να μιλάς και τρομακτικό να το ακούς! Και πόσοι από αυτούς, όχι ανθρώπινους, αλλά σατανικούς διαλόγους στον ναό επαναλαμβάνονται σε διαφορετικές εκδοχές στη χώρα μας.

Επιπλέον, θα προσβάλουμε και θα προσβάλουμε το άτομο στο ναό με την ανάρμοστη παρατήρησή μας, και επίσης θα τελειώσουμε υποκριτικά τη φράση μας με προσποιητικά ταπεινά λόγια: «Συγχώρεσέ με, αμαρτωλό!» Ακούγεται σαν κοροϊδία χούλιγκαν: «Συγγνώμη που δεν χτύπησε αρκετά δυνατά». Έτσι είναι πονηρή η ανθρώπινη φύση!

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

Ελάτε στα συγκαλά σας! Μην αφήνεις ελεύθερα την κακή σου γλώσσα στο ναό, να θυμάσαι ότι ο Κύριος δεν είναι μόνο μακρόθυμος, αλλά ότι «είναι φοβερό να πέφτεις στα χέρια του ζωντανού Θεού» (Εβρ. 10:31). Και πρέπει επίσης να σας υπενθυμίσουμε ένα αμάρτημα μιας ασεβούς στάσης απέναντι στον ναό. Δύσκολα τα παιδιά αντέχουν τις πολύωρες λειτουργίες του μοναστηριού. Όπως είναι φυσικό, τρέχουν έξω στο δρόμο και αρχίζουν να παίζουν φάρσες κοντά στο ναό. Όχι μόνο διαταράσσουν τη σιωπή του μοναστηριού, αλλά παρεμποδίζουν την προσευχή όσων, λόγω στενότητας ή ασθένειας, δεν μπορούν να σταθούν στην εκκλησία και να ακούσουν τη λειτουργία από ανοιχτά παράθυρα και πόρτες. Τα παιδιά είναι παιδιά. Χαρακτηρίζονται από κινητικότητα και θόρυβο. Αφήστε όμως τα παιδιά να παίξουν και να τρέξουν έξω από τα τείχη του μοναστηριού. Και πρέπει να διδαχθούν από νωρίς την ευλάβεια για τον άγιο τόπο. Αν εσείς, γιαγιάδες, μητέρες, θείες, πήρατε το παιδί σας στην εκκλησία μαζί σας, τότε πρέπει να παρακολουθείτε τη συμπεριφορά του, να ενσταλάξετε στο σπίτι ότι ο ναός είναι ιερός τόπος και το μοναστήρι δεν είναι μέρος για παιχνίδια και φάρσες, ότι ούτε ένα πρέπει να περπατήσει κατά μήκος του με μια ιδιαίτερη διάθεση και ένα ιδιαίτερο, ευλαβικό βάδισμα.

Κύριε, συγχώρεσέ μας την ασέβεια! Εμείς οι ίδιοι είμαστε ασεβείς και μαθαίνουμε στα παιδιά μας να το κάνουν.

Αμαρτάνουμε επίσης κατά της τέταρτης εντολής του Νόμου του Θεού μη τηρώντας τις νηστείες που έχει καθιερώσει η Αγία Εκκλησία.

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

Δεν τηρούμε καν σωματική νηστεία, δηλαδή αποχή από ένα συγκεκριμένο είδος τροφής σε μια συγκεκριμένη ώρα. Αν όμως σε κάποιο βαθμό και μέτρο παρατηρούμε εξωτερική νηστεία, μην υπερηφανεύεστε και μην καυχιέστε, γιατί: «... αληθινή νηστεία είναι αποξένωση του κακού, αποχή της γλώσσας, παραμερισμός οργής, αφορισμός από πόθους, ομιλία, ψέμα. και ψευδορκία. Αυτή η εξαθλίωση...» (στιχέρα της πρώτης εβδομάδας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής). Ποιος από εμάς νηστεύει έτσι;

Εδώ είμαστε όλοι ανυπόμονοι και αμετανόητοι αμαρτωλοί. Δεν σκεφτόμαστε καθόλου αυτή την κύρια ουσία της νηστείας. Αντίθετα, όμως, κάποιοι επιβάλλουν στον εαυτό τους σωματική νηστεία χωρίς άδεια εκτός σχολικού ωραρίου και αμαρτάνουν ξανά, παραβιάζοντας τους Κανόνες της Εκκλησίας χωρίς ευλογία.

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

Στις γιορτές, ακόμη και ο Χάρτης της Εκκλησίας επιτρέπει την παρηγοριά στα γεύματα, και στις μεγάλες γιορτές ακόμη και τη «μεγάλη παρηγοριά», δηλαδή μεγάλη παρηγοριά στα γεύματα. Είναι πιθανό, και όχι αμαρτία, να τρώτε καλύτερα στις διακοπές, να κάθεστε περισσότερο στο τραπέζι, να πάτε μια επίσκεψη ή να δεχτείτε καλεσμένους στο σπίτι σας. Όλα αυτά όμως πρέπει να τα κάνουμε για τη δόξα του Θεού.

Ή ίσως κάποιος από εσάς στις διακοπές έφτασε σε μια κτηνώδη κατάσταση λαιμαργίας και μέθης, επιδόθηκε σε περισσότερο από κάθε μέτρο άδειας διασκέδασης, κάποιου είδους τζόγο, παρακολουθώντας κάποια θεατρικά έργα ή ταινίες που δεν αρμόζει σε Χριστιανό, ίσως, χωρίς σταματημό, καθόταν όλη μέρα τηλεόραση , ή επιδόθηκε σε ένα παιχνίδι με χαρτιά, επιδόθηκε (ειδικά οι νέοι) σε κάποιους ασυγκράτητους και άγριους χορούς και τραγούδια; Μετανοήστε στον Κύριο!

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!

Πόσο πρέπει εμείς οι Χριστιανοί να απολαμβάνουμε τις διακοπές μας χωρίς δουλειά! Διαβάστε ένα πατερικό βιβλίο που σώζει ψυχές, επισκεφτείτε έναν άρρωστο, προσκαλέστε έναν μοναχικό να έρθει κοντά σας, αφήστε τον να απολαύσει τη ζεστασιά της ζεστής φιλοξενίας σας, επισκεφθείτε έναν άνθρωπο που αντιμετωπίζει προβλήματα, τουλάχιστον στα λόγια, και αν μπορείτε, στην πράξη, βοηθήστε κάποιον που είναι εξουθενωμένος αυτή τη στιγμή κάτω από το βάρος των προβλημάτων, της ασθένειας ή τυχόν ελλείψεων υλικού. Ευλογημένος αυτός που περνάει έτσι τις γιορτές! Και όποιος είναι αμαρτωλός, να μετανοήσει!

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς!