Τι θλίβει η ψυχή: Βιογραφία, ποιμαντικά έργα, απομνημονεύματα των πνευματικών τέκνων του Αρχιμανδρίτη Ζωσίμα (Sokur) .Εμφάνιση του Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης.

Οι πραγματικότητες της εποχής μας θέτουν πολλά ερωτήματα για τους πιστούς. Και ο Κύριος αναδεικνύει ποιμένες που σαν φάροι υποδεικνύουν τον σωστό δρόμο στην πνευματική ζωή. Ένας από αυτούς τους βοσκούς ήταν ένα αξιόλογο πρόσωπο, μοναδικό φαινόμενο στην εκκλησιαστική ζωή στα τέλη του 20ού – αρχές του 21ου αιώνα – Αρχιμανδρίτης Ζωσιμά (Sokur; 1944–2002).

Εμφάνιση του Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης

Τον τελευταίο χρόνο της ζωής του ο π. Ζωσιμάς αποκάλυψε στα αδέρφια μερικές κρυφές σελίδες της ζωής του. Μία από αυτές τις στιγμές ήταν η εμφάνιση σε αυτόν, όταν ήταν φοιτητής στην ακαδημία, του αγίου δικαίου πατρός Ιωάννη της Κρονστάνδης.

 

«Είμαι στο κελί, είμαι μόνος στο δωμάτιο του μαθητή. Όλα τα παιδιά έφυγαν. κοιμάμαι - δεν κοιμάμαι. Τέτοιο υπνάκο, μου έστειλε ο Κύριος. Ξαφνικά βλέπω: ο αγαπητός πατέρας Ιωάννης εμφανίστηκε καθαρά με μια μίτρα, με ένα κόκκινο φλογερό ιμάτιο. Ο Ιερέας είναι κόκκινος και φλογερός. Στο ένα χέρι υπάρχει ένας σταυρός, και στο άλλο υπάρχει ένας ψεκαστήρας. Δεν είπε τίποτα, απλώς έκανε το σημείο του σταυρού, με ευλόγησε και εξαφανίστηκε. Και μετά έγινε τόσο εύκολο για μένα, έγινε τόσο γλυκό. Νιώθω ακόμα τη γλύκα μέχρι σήμερα. Κατάλαβα: υπήρχε και υπάρχει αγαπητός πατέρας, ευλογεί τους πάντες, προσεύχεται για όλους, τον πάν-Ρώσο μεγάλο ποιμένα μας, αγαπητέ πατέρα Ιωάννη της Κρονστάνδης. Και θεωρώ ιδιαίτερο έλεος του Θεού που με ευλόγησε προσωπικά, αμαρτωλό, τον σταυρό για τη μελλοντική μου ποιμαντική διακονία...

 

Και προσεύχεσαι στον αγαπητό μεγάλο ποιμένα, τον φωτεινό αγαπητό ιερέα, να σε σκιάσει με το σταυρό και να σε ραντίσει με αγιασμό, για να είσαι κι εσύ θαρραλέα μέλη της αγίας μας Ρωσίας, της αγίας μας Εκκλησίας και του αληθινού ορθόδοξου λαού. για τη δόξα του Θεού. Είθε η φωτεινή εικόνα του μεγάλου ποιμένα και πένθιμου της ρωσικής γης, αγαπητέ πατέρα, να σας συνοδεύει όλους.

 

Περί ασθενειών

Από την πείρα του δίδαξε το αγαπημένο του ποίμνιο: «Ο Θεός ταπεινώνει την υπερηφάνεια μέσα από την αρρώστια, το ξέρω από τον εαυτό μου και το λέω σε όλους εκ πείρας. Όταν είσαι άρρωστος, όλα τα σαρκικά υποχωρούν από σένα, απλά στενάζεις και σκέφτεσαι: «Τι αμαρτωλός είμαι. Και πώς πρέπει να απαντήσεις για τις αμαρτίες σου ενώπιον του Θεού». Εδώ θυμάσαι αμέσως για το θάνατο και το φέρετρο... Και για τις ασθένειες πρέπει να είσαι πάντα ευγνώμων στον Κύριο. Ο Κύριος μας καθαρίζει μέσω της αρρώστιας». Έχοντας αναγνωρίσει τις εξαγνιστικές ιδιότητες της ασθένειας για την ψυχή, ο ιερέας δεν ζήτησε απελευθέρωση από αυτήν, αλλά υπομονή.

 

Είναι επιτακτική ανάγκη να βρείτε μια σύνδεση μεταξύ της αμαρτίας σας και της ασθένειας που την ακολουθεί ως μια εύληπτη και διδακτική ενέργεια της χάρης του Θεού. Όπως λέει η Αγία Γραφή: Μακάριος είναι ο άνθρωπος τον οποίο ο Θεός νουθετεί, και γι' αυτό μην απορρίψετε την τιμωρία του Παντοδύναμου, γιατί Αυτός προκαλεί πληγές και τις δένει ο ίδιος. Χτυπά, και τα χέρια Του θεραπεύουν. Ο π. Ζωσιμάς σε ενθαρρύνει να το σκέφτεσαι όταν είσαι άρρωστος, να ρίξεις κριτική στην προηγούμενη ζωή σου, να αναγνωρίσεις την αμαρτία και να την καταδικάσεις μέσα σου: «Σε τελική ανάλυση, κάθε αρρώστια είναι τιμωρία, νουθεσία για την αμαρτία. Και πρέπει να σκεφτείς θεμελιωδώς αμέσως, κοίτα τη ζωή σου: τι κακό έχω κάνει, που ο Θεός με δοκίμασε έτσι, με τιμώρησε, με νουθετεί; Μετανοήστε για την αμαρτία».

 

Είναι το λυτρωτικό, καθαρτικό αποτέλεσμα της αρρώστιας που πρέπει να γίνει αποδεκτό και, πρώτα απ' όλα, να καταφύγουμε στη μετάνοια: «Θα εξιλεωθούμε για τις αμαρτίες μας με σοβαρές ασθένειες, και καρκίνους, και όλα τα άλλα, και βαριές θλίψεις, και έλκη. Και κανένας γιατρός, κανένα φάρμακο, τίποτα δεν θα μας βοηθήσει, απλώς: «Θεέ μου, δώσε μου υπομονή. όπως αμαρτήσαμε, έτσι, Θεέ, δώσε μας να εξιλεωθούμε για τις αμαρτίες μας.