Σεργκέι Ιωσήφοβιτς Φουντέλ!!!Στους τοίχους της Εκκλησίας!!!! 49

* * *

Επισκέφθηκα δύο φορές τον π. Alexey Mechev τόσο στη δουλειά όσο και στο σπίτι. Θυμάμαι με τι παιδική χαρά όρμησε ξαφνικά στο διάδρομο για να δώσει σε κάποιον -ένα πολύ ασήμαντο άτομο- ένα γούνινο παλτό. Μίλησα ελάχιστα (σε αντίθεση με τον Σ.Ν. που μιλούσε συνέχεια), σαν να άκουγα κάτι.

«Με θεωρούν διορατικό ή μάντη», είπε σε ένα άτομο που εξομολογήθηκε «αλλά αυτό δεν είναι διόραση, αλλά μόνο γνώση των ανθρώπων. Μπορώ να δω τις εμπειρίες τους σε πλήρη θέα». Και ταυτόχρονα γύρισε το μικρό του (χέρι). Ήταν μικρός στο ανάστημα, με γρήγορες κινήσεις και ένα είδος φαινομενικά ανεξέλεγκτη ευθυμία που προερχόταν από τα σοφά, που έβλεπαν τα πάντα. Με φόντο τον συμπαγή και ζοφερό, λεγόμενο «Φιλαρέ» κλήρο της Μόσχας, ήταν ο φορέας εκείνης της «αιώνιας χαράς» που ψάλλεται το βράδυ του Πάσχα.