Πλήρης συλλογή από κηρύγματα και διδασκαλίες του ηγούμενου Σάββα (Οσταπένκο) 1

Στις 27 Ιουλίου, πριν από 43 χρόνια, ο Schemagumen Savva (Ostapenko) /23.11.1898 - 27.07.1980/ εν Κυρίω τελειούνται.

Ο διάσημος γέροντας, που εργάστηκε στο μοναστήρι Pskov-Caves στην περιοχή Pskov, πήγε κοντά του εκατοντάδες άνθρωποι που ζητούσαν συμβουλές και παρηγοριά. .

Οι γονείς του Μιχαήλ και Αικατερίνη ήταν ευσεβείς άνθρωποι. Η μητέρα του, έχοντας τα οκτώ της παιδιά, έδινε το τελευταίο φαγητό στους αγνώστους που έρχονταν στο σπίτι. Είναι δύσκολο να το πιστέψεις αυτό, αλλά ήταν πραγματικά έτσι, και στην ερώτηση του συζύγου της: "Κάτια, πάλι, δεν άφησες τίποτα για τα παιδιά;!" - η γυναίκα απάντησε με σιγουριά: "Θα στείλει ο Θεός!"

Από την ηλικία των έξι ετών, το αγόρι στάλθηκε σε ένα δημοτικό σχολείο και η διδασκαλία ήταν εύκολη γι 'αυτόν. Κάποτε ήθελε να ξεφύγει κρυφά από τους γονείς του με έναν προσκυνητή μοναχό, αλλά έπεισε το παιδί να περιμένει ένα ή δύο χρόνια.

Έπρεπε όμως να περιμένει ούτε ένα ή δύο χρόνια... Σχεδόν το ήμισυ της ζωής του έπρεπε να ζήσει στον κόσμο.

Όλα αυτά τα χρόνια του άρεσε να πηγαίνει στα νεκροταφεία, ειδικά στον Βαγκανκόφσκι. Εκεί, στον τάφο του μακαριστού Νικολάου, ο μελλοντικός ηγούμενος Σάββας μόνος προσεύχονταν. Την ίδια εποχή, γνώρισε τη μοναχή Μαίρη.

Με την ευλογία του Πρεσβύτερου της Όπτινας πατέρα Νεκταρίου, στάλθηκε στο μοναστήρι Shamorda. Με το θέλημα του Θεού, στο μέλλον ήρθε κοντά στη γερόντισσα Φεβρωνία . Η μητέρα Μαρία είχε το χάρισμα της διόρασης.

Τον έφερε  στον Γέροντα του Άθωνα Σχήμα-Αρχιμανδρίτη Ιλαρίωνα /+15.03.1951/, που τότε υπηρετούσε στο Λιανόζοβο. Ο γέροντας δέχτηκε τον μελλοντικό ηγούμενο Σάββα ως πνευματικό παιδί.

«Πάτερ», ρώτησε τον πατέρα Ιλαρίωνα, «ευλόγησέμε. . Τα μοναστήρια είναι όλα κλειστά...

-Μη βιάζεσαι! Τα μοναστήρια θα ανοίξουν, και τότε δεν θα παίρνετε κρυφούς όρκους, αλλά ανοιχτούς. Θα ζεις στη Λαύρα.

Εκείνες τις μέρες δεν γινόταν λόγος για άνοιγμα μοναστηριών, αλλά ο πόλεμος άλλαξε τα πάντα. Έφερε μεγάλη θλίψη και δοκιμασίες.

Το 1946, σε ηλικία 48 ετών, έδωσε με επιτυχία τις εξετάσεις στη Θεολογική Σχολή στην Τριάδα-Σεργίου Λαύρα και έγινε δεκτός στις τάξεις των αδελφών.

Η ζωή του ιερέα στη Λαύρα Τριάδας-Σεργίου συνέπεσε με μια δύσκολη περίοδο ανάρρωσής της. Κουβαλούσε την υπακοή της οικονομίας. Βλέποντας την ωριμότητα και την πλούσια εμπειρία ζωής, ο ηγούμενος της μονής δίνει στον πατέρα Σάββα μια νέα υπακοή - να είναι ο εξομολογητής των προσκυνητών. Έτσι ξεκίνησε η ποιμαντική διακονία του γέροντα.

Η δύναμη της προσευχής του ιερέα ήταν απίστευτη. Κοντά στο ναό μαζεύονταν καθημερινά όλο και περισσότεροι, που ονειρευόντουσαν την ευλογία του πατέρα Σάββα. Προσπαθούσε με αγάπη να ακούσει τους πάντες, να δώσει συμβουλές σε μια δύσκολη κατάσταση. Έτσι η φήμη αυτού του απίστευτου αγίου πατέρα απλώθηκε σε όλες τις πόλεις.

Αυτή η κατάσταση δεν ταίριαζε στις αρχές. Προσπάθησαν να τον απειλήσουν, τον συκοφάντησαν, πολλά δεινά έπεσαν στο κεφάλι του. Ακολούθως αποφασίστηκε να σταλεί ο πατέρας Σάββα όσο το δυνατόν πιο μακριά. Έτσι κατέληξε στο μοναστήρι Pskov-Pechersk.

Στο μοναστήρι τον πατέρα Σάββα περίμενε η υπεύθυνη υπακοή του κοσμήτορα. Από τις πρώτες κιόλας μέρες πρότεινε, ακολουθώντας το παράδειγμα της Λαύρας, να καθιερωθεί καθημερινή αδελφική προσευχή πριν από το προσκυνητάρι με τα λείψανα του μοναχού μάρτυρα Κορνήλιου και μετά τον εσπερινό να διαβάζει καθημερινά ακάθιστους στην εκκλησία.

Έτσι και οι μέρες του πατέρα Σάββα πέρασαν σε κόπους και προσευχές. Δεν κύλησαν όλα ομαλά στο μοναστήρι του, υπήρχαν άνθρωποι που δεν καταλάβαιναν την ποιμαντική του διακονία.

Πολλές φορές ο π. Σάββας αναγκάστηκε μάλιστα να υπηρετήσει για κάποιο διάστημα στις ενορίες της επισκοπής Pskov, αλλά, παρ' όλα αυτά, επέστρεψε στο μοναστήρι, το οποίο βρισκόταν υπό την προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Μετά τον θάνατο του ηγουμένου Savva το 1980, εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Pechory για να δουν τον αγαπητό τους πνευματικό πατέρα στο τελευταίο του ταξίδι στις θεόδοτες σπηλιές.