Olga Rozhneva .Αληθινές ιστορίες, ή Μοναστικές συναντήσεις Ιστορίες στην Μονή της Οπτινα. 30

 

Χειροτονία

Η ζωή του Afanasy Vasilyevich ήταν ακόμα άρρηκτα συνδεδεμένη με την εκκλησία: υπηρέτησε ως ψαλμωδός. Στη δεκαετία του '20, οι διώξεις των πιστών σταδιακά εντάθηκαν. Επομένως, το επόμενο βήμα του εικοσιτετράχρονου Αθανασίου, συζύγου και πατέρα, μπορεί ήδη να εξισωθεί με εξομολόγηση. Δεν αποφάσισαν όλοι εκείνη την εποχή να δηλώσουν ανοιχτά τη συμμετοχή τους στην εκκλησία. Αυτό σήμαινε να καταδικαστεί κανείς σε θλίψεις και δοκιμασίες. Αλλά ο Afanasy Vasilyevich δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς εκκλησία και πίστη. Το 1922 έδωσε εξετάσεις για να γίνει διάκονος και ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος της Γελαμπούγκα χειροτόνησε τον πατέρα Αφανάσι. Ο ήρωάς μας υπηρέτησε στο βαθμό του διακόνου για τέσσερα χρόνια, από το 1922 έως το 1926.

Ο π. Αθανάσιος κατάλαβε καλά ότι η πολιτική του αθεϊστικού κράτους είχε στόχο την καταστροφή του κλήρου. Αλλά κατά τη διάρκεια αυτών των ετών του γεννήθηκαν άλλα δύο: ένας γιος, ο Μπόρις, και μια κόρη, η Νίνα. Ήταν ήδη υπεύθυνος για μια μεγάλη οικογένεια - μια σύζυγο και τρία παιδιά. Φαίνεται ότι αλλάξτε τον τρόπο ζωής σας, εγκαταλείψτε την εκκλησία και η οικογένειά σας δεν θα κινδυνεύσει.

Όμως ο πατήρ Αθανάσιος όχι μόνο δεν απαρνήθηκε τον βαθμό του, αλλά σε αυτά τα τρομερά χρόνια πήρε πάνω του τον σταυρό της ποιμαντικής υπηρεσίας: το 1926 χειροτονήθηκε στην ιεροσύνη. Τώρα είναι πρώτα και πάνω απ' όλα βοσκός, που δίνει τη ζωή του για τα πρόβατα.

Ο πατήρ Αθανάσιος ήξερε καλά τι έκανε. Και δέχτηκε τον βαθμό ως το θέλημα του Θεού: «Δεν με διάλεξες εσύ, αλλά εγώ σε διάλεξα». Ο Άγιος Φιλάρετος της Μόσχας έγραψε: «Ο παντογνώστης Θεός επιλέγει, προορισμένος από την κούνια, και καλεί την ώρα που Αυτός ορίζει, με έναν ακατανόητο τρόπο συνδυάζοντας τον συνδυασμό κάθε είδους περιστάσεων με τη θέληση της καρδιάς. Ο Κύριος εν καιρώ περιζώνει και οδηγεί τους εκλεκτούς Του όπως κι αν θέλουν, αλλά όπου θέλουν να πάνε». Πού θέλουν να πάνε οι εκλεκτοί; Στην Ουράνια Πόλη! Αλλά ο βοσκός πρέπει να έρθει εκεί με το κοπάδι του: «Ιδού, εγώ και τα παιδιά μου, που μου δόθηκε από τον Κύριο».

Μητέρα Ευγενία

Και η γυναίκα του είναι πλέον μητέρα, που κατάλαβε καλά ότι από τότε ο άντρας της ανήκε περισσότερο στο κοπάδι παρά στην οικογένειά του. Αυτό είναι ένα κατόρθωμα σε καιρό ειρήνης, και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς είναι διπλό κατόρθωμα. Αλλά η Evgenia Vasilievna δεν έχασε την καρδιά. Ήταν πολύ θρησκευόμενο άτομο και δεχόταν όλα όσα συνέβαιναν ως θέλημα Θεού. Γενναία και αξιόπιστη, ήταν πιστή σύντροφος του συζύγου της. Η Evgenia Vasilyevna θυμήθηκε ότι μετά τη χειροτονία του συζύγου της έπρεπε να μετακινηθούν 16 φορές από μέρος σε μέρος, από ενορία σε ενορία. Και τις περισσότερες φορές αυτές ήταν κατεστραμμένες εκκλησίες, ενορίες χωρίς ιερέα, ποίμνιο χωρίς βοσκό. Και ο πατήρ Αθανασιος εκτισε, αναστήλωσε, συγκέντρωσε ενορίτες. Και όταν όλα αναβίωσαν, μεταφέρθηκε σε νέα ενορία, όπου πήγε χωρίς παράπονο, προδίδοντας τον εαυτό του και την οικογένειά του στο θέλημα του Θεού.

Η Evgenia Vasilievna, επίμονη και υπομονετική, έβρισκε πάντα τρόπους να εγκατασταθεί σε ένα νέο μέρος: πήρε μια αγελάδα, ένα άλογο. Τέσσερις φορές κατασχέθηκε ολόκληρη η περιουσία τους για μη καταβολή εικονικών, εξωπραγματικών φόρων. Αλλά η μητέρα δεν έχασε την καρδιά. Ένα αδύνατο κορίτσι της πόλης που έγινε γρήγορα πολύτεκνη, αλλά χωρίς να χάσει την κοριτσίστικη λεπτότητα και την ελκυστικότητά της, ήταν γενναία και επιδέξιη.

Μια μέρα, το θάρρος και η αποφασιστικότητά της ήταν χρήσιμα όταν έσωσε το νεαρό άλογό τους, με το στοργικό παρατσούκλι Manka. Συνέβη μια χειμωνιάτικη νύχτα. Ο πατέρας Αθανάσιος έλειπε. Οι τσιγγάνοι αποφάσισαν να κλέψουν το άλογο και το έβγαλαν από τον στάβλο. Αλλά η Μάνκα ήταν έξυπνη, δεν άφηνε ξένους να μπουν και οι τσιγγάνοι δεν κατάφεραν να της βάλουν χαλινάρι για να τη βγάλουν από την αυλή. Και το άλογο έτρεξε στην αυλή χτυπώντας το κουδούνι του. Η Ευγενία Βασιλίεβνα δεν φοβήθηκε ούτε μπερδεύτηκε. Πήδηξε γρήγορα από το παράθυρο και έσπευσε για βοήθεια. Οι γείτονες ήρθαν τρέχοντας και το άλογο σώθηκε.