Olga Rozhneva .Αληθινές ιστορίες, ή Μοναστικές συναντήσεις Ιστορίες στην Μονή της Οπτινα. 16

 

Πώς πέταξε το πουλί

- Μάνα, σου ήταν δύσκολο δίπλα σε έναν τέτοιο ασκητή;

- Όχι. Δεν είναι καθόλου δύσκολο. Η μητέρα ήταν αυστηρή με τον εαυτό της. Και αντιμετώπιζε τους ανθρώπους υπομονετικά και με κατανόηση. Ήξερε τα όρια του καθενός.

Ακούω και θυμάμαι τους αγίους πατέρες: «Όσο υψηλότερος είναι πνευματικά ένας άνθρωπος, τόσο πιο αυστηρός είναι με τον εαυτό του και τόσο πιο επιεικής με τους άλλους». Συχνά όμως κάνουμε το αντίθετο. Βρίσκουμε κάθε λογής δικαιολογίες για τον εαυτό μας, δικαιολογούμε εύκολα τις «γλυκές και αθώες» αδυναμίες μας, αναφερόμαστε σε πειρασμούς, περιστάσεις... Και είμαστε αυστηροί και επιλεκτικοί απέναντι στους γύρω μας...

Και η μητέρα συνεχίζει:

«Η μητέρα Sipporah με έστειλε στην Optina στην αρχή. Το Optina μόλις αναστηλόταν εκείνη την εποχή. Το μαγείρεψα πολύ νόστιμο. Έκανε λοιπόν υπακοή στην κουζίνα και στην τραπεζαρία. Για το Πάσχα έφτιαξα τρία καζάνια των πενήντα κιλών του Πάσχα και πεντακόσια πασχαλινά το καθένα. Έγινε νόστιμο με προσευχή!

—Μαγείρεψες και για τη μητέρα της Ζιπορά;

- Λοιπόν, φυσικά! Έφαγε πολύ λίγο. Σούπα - τρία κουτάλια. Ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. Είχε ένα τόσο μικρό φλιτζάνι. Έκρυψε το γεγονός ότι δεν έτρωγε πολύ. Μερικές φορές έλεγε ότι είχε ήδη φάει. Ή κάθεται με όλους στο τραπέζι, ενώ άλλοι τρώνε ένα μπολ σούπα, εκείνη τρώει δυο κουτάλια. Φαίνεται ότι τρώει με όλους τους άλλους. Προσπάθησε να κρύψει όλα τα κατορθώματά της, τόσο την προσευχή όσο και τη νηστεία.

Η ίδια έτρωγε λίγο, αλλά της άρεσε πολύ να τη κεράσει. Θα της φέρω τα δώρα από το μοναστήρι: γλυκά, κουλουράκια - και χαίρεται: λένε, έφεραν μπιχλιμπίδια! Αποκάλεσε τα γλυκά μικροπράγματα. Θα μοιράσει αμέσως τα πάντα για δώρα.

Και μια φορά για τα Χριστούγεννα μάζευαν δώρα για τη μητέρα, αλλά ο κελάρι έκανε ένα λάθος και του έδωσε λάθος πακέτο. Έρχομαι στη μητέρα χαρούμενη: "Σου έφερα δώρα για τα Χριστούγεννα!" Ανοίγω το πακέτο, και υπάρχουν μόνο καρβέλια ψωμί. Που χρειαζόμαστε τόσο ψωμί;! «Φέρε το, Pantyusha, το ψωμί πίσω!» Επιστρέφω με το ψωμί, και ο κελάρι τρέχει ήδη από την πόρτα, ζητώντας συγγνώμη. Ο ίδιος κατάλαβε ότι έκανε λάθος και βγάζει άλλο πακέτο με δώρα. Το έφερα στη μητέρα  και τα έδωσε αμέσως όλα.

Ναι, δίπλα στη μητέρα δεν ήξερα κανένα πένθος. Με φρόντισε. Μερικές φορές πήγαινα για εξομολόγηση στο Ζαγκόρσκ, στη Λαύρα Τριάδας-Σέργιου. Εξομολογούμε, κοινωνώ, επανέρχομαι, και η μάνα θα μου τα πει αμέσως όλα: σε ποιον εξομολογήθηκε, για ποιες αμαρτίες ξέχασε να πει. Φυσικά, δεν το ξέχασα επίτηδες. Και τότε η μάνα θα μου τα θυμίζει όλα, και την επόμενη φορά θα τα εξομολογηθώ. Οπότε με τη μητέρα μου ζήσαμε πολύ καλά. Σαν πουλί πέταξε.