Το θαύμα της εξομολόγησης. Αληθινές ιστορίες για το Μυστήριο της Μετάνοιας!Pylneva Galina Aleksandrovna.4

Από τα "Χρονικά της Οικογένειας Ζερνόφ"

Λέξη πριν την εξομολόγηση

Ο π. Ιλαρίων, πρύτανης της μονής του Αγίου Σάββα του Βισέρα, όταν εξομολογούσε τον μετανοούντα, άρχιζε πάντα κατηγορώντας τον εαυτό του. «Πιστέψτε με», είπε, «αν δεν έχω διαπράξει παρόμοια αμαρτία, είναι μόνο επειδή ο Κύριος, στο έλεός Του, απέρριψε την ευκαιρία να το διαπράξω. Αν δεν υπέκυψα σε αυτόν ή τον πειρασμό, ήταν μόνο επειδή ο Κύριος, θεωρώντας με πολύ αδύναμο, δεν επέτρεψε στον δαίμονα να με βάλει σε πειρασμό. Μη φοβάσαι λοιπόν να μου ανοίξεις την ψυχή σου και μη ντρέπεσαι για μένα: είμαι πιο αμαρτωλός, όποια αμαρτία κι αν έχεις κάνει».

Ενώ ήταν τόσο επιεικής απέναντι σε πράξεις που προκλήθηκαν από άγνοια ή απροσεξία, ήταν αυστηρός και ακόμη και ασυγχώρητος απέναντι σε ό,τι βασιζόταν σε μοχθηρές κλίσεις, σε παρεκκλίσεις από αρχές ή σκόπιμα ενθάρρυνε ανεπάρκεια. Σε τέτοιες περιπτώσεις, βρίσκοντας την ανάγκη της τιμωρίας, δεν συγχωρούσε κανέναν. Αύξησε μάλιστα την ντροπή και τη μετάνοια του ενόχου παίρνοντας πάνω του μέρος της μετάνοιας που ως βοσκός ήταν υποχρεωμένος να του επιβάλει. Και όλοι ήξεραν ότι θα κρατούσε την υπόσχεσή του, ότι ούτε μια λέξη, ούτε μια απειλή δεν θα περνούσε χωρίς ίχνος.