Olga Rozhneva .Αληθινές ιστορίες, ή Μοναστικές συναντήσεις Ιστορίες στην Μονή της Οπτινα. 32

 

Νέες θλίψεις και δοκιμασίες

Τα δύο τελευταία χρόνια της πενταετίας υπηρεσίας στο Άνω Παιχνίδι ήταν ιδιαίτερα δύσκολα λόγω της δίωξης του επιτρόπου, ο οποίος, με άνωθεν εντολή, καλούσε συνεχώς τον ιερέα σε συναθροίσεις, τον ανάγκαζε να περπατήσει μέσα στο δάσος μαζί του στο καλοκαίρι και τον έπεισε να απαρνηθεί τον Θεό και την ιεροσύνη. Τον πίεζε, τον απείλησε και τον τρόμαξε με αντίποινα εναντίον της οικογένειάς του. Ήταν μια δύσκολη δοκιμασία για τον ιερέα, ο οποίος είχε πρόσφατα επιζήσει από τη φρίκη ενός «στρατοπέδου θανάτου» στην Αρκτική.

Αρνηθείτε τον βαθμό , πηγαίνετε στην κοσμική εργασία - και η αγαπημένη σας σύζυγος και τα αγαπημένα σας παιδιά θα είναι ασφαλείς και εσείς οι ίδιοι θα μείνετε στο σπίτι! Στο σπίτι, όχι στο στρατόπεδο! Όταν δεν έχετε πάει στη φυλακή, είναι πιθανώς τρομακτικό να σκεφτείτε πώς θα μπορούσατε να καταλήξετε εκεί. Αλλά είναι διπλά τρομακτικό όταν ξέρεις τα πάντα και περιμένεις να επιστρέψεις σε αυτή την κόλαση!

Οι δήμιοι μάλιστα χρησιμοποίησαν συγκεκριμένα αυτή τη μέθοδο: ένα άτομο υποβλήθηκε σε φυλάκιση, βασανιστήρια και όταν είδαν ότι ήταν αποφασισμένος να επιβιώσει, τότε... αφέθηκε ελεύθερος. Και όταν ο κρατούμενος χαλάρωσε στην ελευθερία και πίστεψε ότι οι δίκες και τα βασανιστήρια στη ζωή του δεν θα επαναλαμβάνονταν ξανά, συνελήφθη ξανά και απειλήθηκε να επαναλάβει τα βασανιστήρια. Και πολλοί κατέρρευσαν: έχοντας λάβει ελπίδα σωτηρίας, ήταν απλώς τρομερό να καταλήξουμε ξανά στην κόλαση.

Ο πατέρας Αθανάσιος άντεξε αυτόν τον τρομερό πειρασμό: «Η πίστη μου με έσωσε!» Δεν απαρνήθηκε, δεν αρνήθηκε την ιεροσύνη, αν και κατάλαβε ότι μπορεί να τον περίμενε μια νέα θητεία. Το κατόρθωμα ενός εξομολογητή - ο πατήρ Αθανάσιος το έκανε σε όλη του τη ζωή!

Κατασκευάστηκε μια καταγγελία κατά του πατέρα Αθανάσιου. Ο Επίτροπος προσπάθησε να αναγκάσει όσο το δυνατόν περισσότερους ενορίτες να υπογράψουν αυτήν την καταγγελία. Εκείνοι όμως αρνήθηκαν, αντίθετα υπερασπίστηκαν τον ιερέα λέγοντας ότι οι κατηγορίες εναντίον του για κήρυγμα κατά των συλλογικών αγροκτημάτων ήταν ψευδείς. Ο πατέρας δεν πολέμησε ενάντια στη σοβιετική εξουσία. Είπε ότι, αν κρίνουμε από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων για την κατοχή της Ευρώπης από τον Χίτλερ, ο πόλεμος δεν μπορούσε να αποφευχθεί. Η πρόβλεψή του αποδείχθηκε σωστή.

Ο επίτροπος μπόρεσε να βρει μόνο δύο άτομα που υπέγραψαν την ψευδή καταγγελία: έναν κομμουνιστή ονόματι Βλαντιμίρ και την εκκλησιαστική προφορική, που από φόβο συμφώνησε σε αυτή την προδοσία, αλλά σύντομα πέθανε (σύμφωνα με τους συγχωριανούς, από πόνους συνείδησης). Όσο για τον Βλαντιμίρ, του δόθηκε ένα καθήκον από πάνω: να φυλακίσει τρία άτομα. Αλλά υπέγραψε μόνο μια καταγγελία εναντίον του πατέρα Afanasy, δηλαδή αποδεικνύεται ότι δεν αντεπεξήλθε στο έργο και σύντομα ο ίδιος συνελήφθη και πέθανε στη φυλακή το 1942.

Το 1937 ο καλός βοσκός καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια φυλάκιση. Κατά την έρευνα κατασχέθηκαν όλα τα βιβλία και οι φωτογραφίες του. Δεν βρήκαν τίποτα ενοχοποιητικό και μάλιστα προσφέρθηκαν να πάρουν τα πράγματα πίσω. Αλλά η Ευγενία Βασιλίεβνα δεν μπορούσε να πάει να παραλάβει τα κατασχεθέντα εμπορεύματα. Όλα τα βιβλία και οι φωτογραφίες είχαν χαθεί. Και, δυστυχώς, καμία φωτογραφία του πατέρα Afanasy δεν σώθηκε πριν από τη μεταπολεμική περίοδο.

Όταν συνελήφθη ο ιερέας, άρχισαν να κλείνουν την εκκλησία και η μητέρα Ευγενία έστειλε κρυφά τον γιο της Μπόρις να πάρει το αντιμνησιο από το βωμό, χωρίς το οποίο η λειτουργία ήταν αδύνατη. Τότε, η οικογένεια θα μπορούσε να τιμωρηθεί, ακόμη και να συλληφθεί για αυτή την πράξη. Όμως η γενναία μητέρα κράτησε προσεκτικά το αντιμήνσιο μέχρι να επιστρέψει ο άντρας της από τη φυλακή. Ο Μπόρις κατάφερε επίσης να σώσει βιβλία από την εκκλησία και έναν σταυρό από την εικόνα της Μητέρας του Θεού, που ο επίτροπος πέταξε στο πάτωμα, σπάζοντας την αλυσίδα. Ο σταυρός αυτός φυλασσόταν στην οικογένεια ως λείψανο.