Πλήρης συλλογή από κηρύγματα και διδασκαλίες του ηγούμενου Σάββα (Οσταπένκο) 20

 

Περί των τρόπων σωτηρίας

Αγαπητοί! Οι δρόμοι του Κυρίου είναι μυστηριώδεις. Υπάρχουν πολλοί τρόποι σωτηρίας. Μερικοί σώζονται με το να κατηγορούν συνεχώς, να καταδικάζουν τον εαυτό τους και να κλαίνε για τις αμαρτίες τους. στερώντας τους εαυτούς τους την ορατή χαρά εδώ, προετοιμάζοντας για τον εαυτό τους αιώνια χαρά στις κατοικίες του ουρανού.

Άλλοι ακολουθούν τον σωτήριο δρόμο της αυστηρής νηστείας και της θανάτωσης της σάρκας τους. Ταπεινώνονται με νηστεία και προσευχή, ελπίζοντας να γευτούν την ίδια αιώνια ανεξάντλητη χαρά σε αφθονία.

Άλλοι ακολουθούν τον δρόμο της χαράς και της ευχαριστίας, τον δρόμο της αδιάκοπης περισυλλογής και δοξολογίας του Θεού. Κοιτάζουν το όμορφο χρώμα και λένε: «Δόξα σε Σένα, που δημιούργησες κάθε τι όμορφο που μας κάνει ευτυχισμένους!» Βλέποντας ένα όμορφο πρόσωπο, επαναλαμβάνουν: «Αν η δημιουργία των χεριών Σου είναι τόσο όμορφη, τότε πόσο πιο όμορφη είσαι, Δημιουργέ όλων των πραγμάτων!»

Άλλοι ακολουθούν το σωτήριο μονοπάτι της τέλειας μη κρίσης, το μονοπάτι του ελέους και του ελέους.

Ας ακολουθήσουμε ο καθένας το δικό του σωτήριο μονοπάτι προς την αιώνια χαρά και ευδαιμονία.

Περί μετανοίας

«Καπτόμενος στην άβυσσο της αμαρτίας, επικαλούμαι την ανεξιχνίαστη άβυσσο του ελέους Σου», ζητάμε από τον Κύριο, πιστεύοντας και ελπίζοντας ότι το έλεος του Κυρίου υπερβαίνει όλες τις αμαρτίες μας.

Για παρέκκλιση από τις εντολές του Θεού και για αποτυχία εκπλήρωσής τους, η οργή του Θεού συνεχίζεται και αυξάνεται πάνω στον καθένα μας μέχρι να συνειδητοποιήσουμε το βάθος της πτώσης μας, την ενοχή μας ενώπιον του Θεού και μέχρι να φέρουμε άξια, αληθινή μετάνοια για όλα τα εγκλήματα και τις κακίες μας. μέχρι να κλάψουμε και να φωνάξουμε στον Θεό από τα βάθη της καρδιάς μας για συγχώρεση και έλεος.

Τι ονομάζεται άξια, αληθινή μετάνοια; Η αληθινή μετάνοια είναι το είδος της μετάνοιας κατά την οποία μετανοούμε όχι μόνο με λόγια, αλλά και στην καρδιά και την καρδιά μας για τις αμαρτίες που έχουμε διαπράξει και θρηνούμε για αυτές. Όταν έχουμε σταθερή πρόθεση να βελτιωθούμε, σταματήστε να αμαρτάνετε και αναπληρώστε τις αμαρτίες μας με καλές πράξεις.

Αγαπητοί! Εμείς, όπως ο Ευαγγελιστής φοροεισπράκτορας, πρέπει να ανταποδώσουμε σε όποιον θίγεται από εμάς διπλάσια. Διαφορετικά, πώς μπορούμε να εξιλεωθούμε για το κακό που προήλθε από τις αμαρτίες μας; Θα μας συγχωρήσει αυτός που μας προσέβαλε αν δεν δει την ειλικρινή μας μετάνοια και την καλή αλλαγή; Και αν η σκληρότητά μας συνεχίζει να προκαλεί πόνο στους άλλους, τότε πώς μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο Κύριος θα είναι ελεήμων μαζί μας;

Η ψυχή μας είναι σε πληγές και έλκη, και αυτή την ασθένεια της ψυχής θα την θεραπεύσουμε με το μυστήριο της μετάνοιας. Το μυστήριο της μετάνοιας είναι ένα μυστήριο που δεν μπορεί να κατανοηθεί από το μυαλό, αλλά μπορεί να κατανοηθεί μόνο με την πίστη.

Υπάρχουν πολλά εμπόδια στο δρόμο της σωτηρίας αν δεν φέρουμε τους καρπούς της μετάνοιας, δηλαδή δεν διορθώσουμε τον εαυτό μας. Ας μην αναβάλλουμε τη μετάνοια για το μέλλον, γιατί όσο αναβάλλουμε να στραφούμε στον Κύριο, τόσο πιο χοντροκομμένη γίνεται η ψυχή μας. Η αμαρτία από την επανάληψη μετατρέπεται σε συνήθεια, μετά σε κακία, από την οποία είναι ήδη δύσκολο να απαλλαγούμε.

Πολλοί, από την επιπολαιότητα τους, πιστεύουν ότι η μετάνοια συνίσταται μόνο στην καταγραφή των αμαρτιών στην εξομολόγηση. Μια τέτοια μηχανική απαρίθμηση αμαρτιών, χωρίς βαθιά, επώδυνη γι' αυτές μετάνοια, χωρίς εγκάρδιο κλάμα, χωρίς πρόθεση να μην ξανααμαρτήσουμε και χωρίς περαιτέρω διόρθωση δεν είναι μετάνοια, αλλά υποκρισία και βλασφημία.

Αγαπητοί! Ας προσεγγίσουμε το μυστήριο της εξομολόγησης με μεταμελημένη καρδιά και με δάκρυα μετανοίας. Τα δάκρυα μετάνοιας μαλακώνουν τη πέτρα μας, ταρακουνούν τις ψυχές μας και αφαιρούν την υπερηφάνεια και την αυτοεκτίμηση από εμάς. «Κλάψε», λένε οι άγιοι πατέρες, «γιατί αυτό είναι ένα από τα πολλά μονοπάτια προς τη Βασιλεία των Ουρανών».

Πρέπει να θρηνείς για τις αμαρτίες σου όχι μόνο στην εξομολόγηση, αλλά κάθε μέρα. Όταν αρχίζουμε να προσευχόμαστε, πρέπει να θυμόμαστε ολόκληρη την προηγούμενη ζωή μας: πόσα εγκλήματα του νόμου έχουν διαπραχθεί, πόσα αδικήματα έχουν προκληθεί στους γείτονές μας, κ.λπ. Και αν σκεφτόμαστε συνεχώς έτσι, μετανιώνουμε για τις αμαρτίες μας και μετανοούμε, τότε ο Κύριος θα στείλει άφθονα δάκρυα, που θα είναι βάλσαμο για μια άρρωστη ψυχή. Ο Χριστός θα έρθει στις κλαίγουσες καρδιές μας σύμφωνα με την αληθινή υπόσχεσή Του: «Μακάριοι όσοι πενθούν, γιατί αυτοί θα παρηγορηθούν».

Το μυστήριο της μετανοίας καθαρίζει την καρδιά. Το να σβήνεις την αμαρτία σημαίνει να φυτεύεις στην καρδιά τις αρετές που είναι αντίθετες με την αμαρτία. Ας έχουμε επίγνωση της αθλιότητας μας. Ας υπομένουμε αυτάρεσκα συκοφαντίες, μομφές και ψέματα. Ας φοβηθούμε την αυτοεξύψωση του Φαρισαίου, γιατί μόνο η ταπείνωση και η επίγνωση του εαυτού μας ως αμαρτωλού ελκύει την ευλογία του Θεού.

Αγαπητοί! Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας βοηθήσει να μετανοήσουμε, ας Του φωνάξουμε: «Σύγκλεψε τον σκόρπιο νου μου, Κύριε, και καθάρισε την παγωμένη καρδιά μου: σαν τον Πέτρο, δώσε μου μετάνοια. σαν τελώνης αναστεναγμοί, και σαν πόρνη τα δάκρυα». Ας φέρουμε αληθινή μετάνοια στον Κύριο και ας μάθουμε την καλοσύνη για να κληρονομήσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών! Αμήν.

Επί διαρκούς εξομολόγησης αμαρτιών

Αγαπητοί! Ολόκληρη η επίγεια ζωή ενός ανθρώπου είναι ένας αγώνας. Και το πεδίο της μάχης είναι η ανθρώπινη καρδιά. Το καλό πολεμά το κακό, πολεμά συνεχώς, κάθε μέρα και κάθε ώρα. Επομένως, ας μην απελπιζόμαστε αν έχουμε πέσει.

Όλοι οι άγιοι που έφτασαν στη Βασιλεία των Ουρανών έζησαν σε αυτήν την ίδια αμαρτωλή γη και επίσης αμάρτησαν, αλλά έφεραν αληθινή μετάνοια στον Θεό, και ο Κύριος τους ελέησε. Το πλήθος των αγίων χωρίζεται μεταξύ τους σε συγχωρεθέντες και αγιασθέντες. Ήρθαν στη Βασιλεία των Ουρανών με διαφορετικούς τρόπους. Όσοι συγχωρήθηκαν ήρθαν με τη μετάνοια, και αυτοί που αγιάστηκαν, όντας σε συνεχή προσευχητική κοινωνία με τον Θεό, είχαν ήδη αγιαστεί με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και τότε, στην επίγεια ζωή.

Εμείς λοιπόν οι αμαρτωλοί δεν θα απελπιζόμαστε. Είναι η ανθρώπινη φύση να αμαρτάνει και να μετανοεί. Συμβαίνει ότι μετά την κοινωνία ένα άτομο πηγαίνει αμέσως στην εξομολόγηση. Δεν υπάρχει τίποτα κατακριτέο σε αυτό. Ο Κύριος δεν χρειάζεται τη μορφή της εξομολόγησης, αλλά την ουσία της. Η χάρη του Θεού, η συνείδηση ​​ότι έχει ξαναπέσει, οδηγεί αυτό το άτομο στην εξομολόγηση. Αυτό είναι ακόμη και αξιέπαινο, γιατί όσες φορές κι αν πέσεις, πρέπει να σηκωθείς τόσες φορές, χωρίς απελπισία ή απελπισία.

Ας εναποθέσουμε όλη μας την εμπιστοσύνη στον Κύριο και Μητέρα του Θεού, θα ζητήσουμε ένθερμα τη βοήθειά τους και θα μεταμορφώσουν τις καρδιές μας.

Ο Κύριος θα μας συγχωρήσει για τη μετάνοιά μας. Και ίσως ανάμεσα σε εμάς τους αμαρτωλούς να υπάρχουν πολλοί συγχωρεμένοι άγιοι.

Είθε ο Θεός να μας δώσει σε όλους να σωθούμε και να έλθουμε στο νου της αλήθειας! Αμήν.