Ιστορίες !!!Murtazov Nikon, ιεροδιάκονος!!! 20

 

Το αστέρι του Πέτκα

Νωρίς το πρωί, ο μοναχός Τιμόθεος φτυάρισε το βαρύ βρεγμένο χιόνι με ένα φαρδύ φτυάρι, σκοπεύοντας να φτιάξει μια σκηνή φάτνης για τη μεγάλη γιορτή της Γέννησης του Χριστού. Από τότε που ήρθε στο μοναστήρι, είχε την ευλογία του ηγούμενου γι' αυτό, και το κάνει με χαρά εδώ και αρκετά χρόνια.

Το χιόνι ήταν κολλώδες. Στα χωριά, τέτοιο χιόνι χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν μια γυναίκα με κόκκινο καρότο για μύτη, περιττώματα προβάτων για μάτια και έναν παλιό κουβά τοποθετημένο στην κορυφή του κεφαλιού της. Στον μοναχό Τιμόθεο υποσχέθηκαν βοήθεια από τα παιδιά από το Κυριακάτικο σχολείο, που πήγαιναν στα μαθήματα στο μοναστήρι. Και ο πρώτος από αυτούς που ήρθε ήταν ο Πέτκα, γιος μιας φτωχής πίστης χήρας, ενορίτη του μοναστηριού. Έμαθε στον μονάκριβο γιο της να μην περιφρονεί τη δουλειά και να μην ντρέπεται για τη φτώχεια, να είναι ειλικρινής, ειλικρινής και ευγενικός. Να αγαπάς τους πάντες, να τους λυπάσαι όλους, να βοηθάς όλους, γιατί αυτό έκανε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Μην κρίνετε τους πλούσιους και μην περιφρονείτε τους φτωχούς. Είπε ότι είναι δύσκολο για έναν πλούσιο άνθρωπο να εισέλθει στη Βασιλεία των Ουρανών. Και ο Πέτκα φαντάστηκε τον πλούσιο Στέπαν Μιχαήλοβιτς, οδηγώντας το αυτοκίνητό του, πώς ανέβαινε στο Ουράνιο κλουβί με μεγάλη κοιλιά και τον λυπήθηκε.

Ο  Πέτκα άρχισε γρήγορα τη δουλειά. Βοηθούσε τον μοναχό Τιμόθεο να φτυαρίσει το χιόνι και μετά ήρθαν και άλλα παιδιά από το κυριακάτικο σχολείο. Και σύντομα η σπηλιά του Timofeev, φτιαγμένη επιδέξια από κολλώδες χιόνι, υψωνόταν ήδη κοντά στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Μέσα στη σπηλιά, ο Τιμόθεος έφτιαξε από χιόνι ένα βωμό, στο οποίο τοποθέτησε μια εικόνα της Γέννησης του Χριστού, ένα κηροπήγιο και άναψε ένα καντήλι. Έξω, στις δύο πλευρές της εισόδου, κόλλησα δύο μικρά χριστουγεννιάτικα δεντράκια στολισμένα με πολύχρωμα φωτάκια. Το μόνο που έλειπε ήταν ένα αστέρι. Το αστέρι της περσινής χρονιάς κάπου εξαφανίστηκε. Και ο Πέτκα υποσχέθηκε στον καλόγερο να φτιάξει ένα καινούργιο.

Ικανοποιημένη και χαρούμενη, κουρασμένη και ιδρωμένη, ο Πέτκα επέστρεψε σπίτι εκείνο το βράδυ. Ξαφνικά, στη γωνία ενός σπιτιού, όπου υπήρχε ένας μικρός πάγκος ενός ιδιώτη εμπόρου, είδε τη συμμαθήτριά του Γκένκα. Αυτός και ο φίλος του έπαιζαν με την κλειδαριά ενός όρθιου δοχείου. Πέρασε ο Πέτκα. Ο Genka καταγόταν από μια οικογένεια όπου η μητέρα του δεν εργαζόταν, και παρόλο που ο πατέρας του είχε δουλειά, πολύ σπάνια έφερνε χρήματα στο σπίτι, έπινε και έβριζε τους πάντες και τα πάντα και η Genka εξαφανίστηκε από το σπίτι για μεγάλο χρονικό διάστημα, ζώντας με συγγενείς και φίλους . Αυτή τη φορά ήταν τυχερός: πήρε πολλή σοκολάτα και άλλες προμήθειες από το δοχείο που άνοιξε. Την επόμενη μέρα, συναντώντας τον Πέτκα, του έδωσε ένα κομμάτι σοκολάτα.

«Δεν χρειάζεται, δεν θα φάω κλεμμένα», τράβηξε ο Πέτκα. «Σε είδα να σπάς την κλειδαριά χθες». Η κλοπή είναι αμαρτία, ο Θεός θα την καταδικάσει.

«Αν το πεις σε κάποιον», σφύριξε θυμωμένα ο Γκένκα, αλλάζοντας το πρόσωπό του, πλησιάζοντας τον συμμαθητή του, «θα το καταλάβεις».

«Ο Θεός θα σε τιμωρήσει για αυτό», είπε ο Πέτκα ήσυχα και απομακρύνθηκε από κοντά του.

«Δεν τιμωρούν τους πεινασμένους, αλλά χτυπούν τους χορτάτους!» - και ο Γκένκα χτύπησε τον Πέτκα στο πρόσωπο με τη γροθιά του.

Αίμα κύλησε από τη μύτη. Ο Πέτκα κάλυψε το πρόσωπό του με τα χέρια του, όρμησε στην αντλία και άνοιξε τη βρύση. Ένα κρύο ρεύμα νερού σταμάτησε την αιμορραγία. Η μύτη μου ήταν πρησμένη και πονούσε. Η Γκένκα δεν ήταν πια εκεί, μόνο το φύλλο σοκολάτας ήταν ξαπλωμένο στο έδαφος. Ο Πέτκα το σήκωσε, το έβαλε στην τσέπη του και πήγε σπίτι του. Τα είπα όλα στη μητέρα μου. Αφού την άκουσε, αναστέναξε βαριά και είπε:

«Αν ακολουθήσεις την αλήθεια, γιε μου, δεν θα είναι το ίδιο». Κάνε υπομονή και ταπεινώσου, έτσι πρόσταξε ο Κύριος.

Ο  Πέτκα κάθισε στο τραπέζι, σχεδίασε και έκοψε ένα αστέρι από χαρτόνι, το σκέπασε με γυαλιστερό φύλλο που είχε επιλέξει και το κάρφωσε σε ένα ξύλο. Το αστέρι έκαιγε. Παρά τον πόνο, ο Πέτκα ήταν χαρούμενος. Αμέσως πήγε στο μοναστήρι και έδωσε το αστέρι στον μοναχό Τιμόθεο. Σύντομα το αστέρι του Πέτκα έλαμψε πάνω από τη σκηνή της φάτνης και η μητέρα το βράδυ, προερχόμενη από την ολονύχτια αγρυπνία της μεγάλης γιορτής, είπε στον γιο της:

«Το αστέρι σου, γιε, είναι ένα δώρο στο Βρέφος Χριστό». Δέχτηκε το δώρο σου. Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της μητέρας και δάκρυα χαράς κύλησαν επίσης από τα μάτια του Πέτκα.