Ιστορίες !!!Murtazov Nikon, ιεροδιάκονος!!! 5

  

Ημέρα  Αγίου Σεραφείμ

Την παραμονή της πατρογονικής εορτής του Αγίου Σεραφείμ έπεσε χιόνι στην Πυουχτίτσα. Βρισκόταν σε υγρά, παχουλά καπάκια στα κλαδιά των δέντρων, σε ψηλούς σωρούς από επιδέξια στοιβαγμένους στοίβες από σημύδα, σε στέγες και μονοπάτια. Στην πύλη της εισόδου από νωρίς το πρωί, για να ανοίξει το μονοπάτι προς τον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως, δούλευε μια γριά καλόγρια, χωρίς να αφήσει το φτυάρι. Έσκυψε, έξυσε αργά το χιόνι, ψιθύρισε την Προσευχή του Ιησού και φώναξε μετά βίας τον Άγιο Σεραφείμ για βοήθεια. Η αυγή μόλις είχε σπάσει και τα φώτα στα παράθυρα των κελιών αναβοσβήνουν. Στο λευκό φόντο του χιονιού, στις ανακλώμενες λάμψεις, γλιστρούσαν οι σκοτεινές σκιές των μοναχών, που έσπευσαν στο ναό για το μεταμεσονύκτιο γραφείο και τον κανόνα για τους κοινωνούς.

Με το θέλημα του Θεού, είδα την αγάπη των παιδιών των αδελφών για τον Άγιο Σεραφείμ. Αγαπούν αυτόν τον άγιο εδώ. Το πρόσωπό του ζεσταίνει τη ρωσική ψυχή, αγγίζει την αγάπη για τον Θεό που έζησε ο ίδιος ο άγιος. Το ανεξήγητο πνευματικό μυστήριο είναι ιδιαίτερα προσιτό και κατανοητό στον ρωσικό μοναχισμό. Σε κάθε κελί υπάρχει μια εικόνα του: είτε στέκεται σε ταπεινή στάση προσευχής, μετά ευλογεί με το δεξί του χέρι, μετά ταΐζει μια αρκούδα στο δάσος, μετά προσεύχεται γονατιστός στο κελί πριν από την εικόνα του Βασίλισσα του Ουρανού. Παντού η απλότητα και η αγιότητα διαποτίζουν τις ψυχές μας, χοντροκομμένες στη φασαρία του κόσμου. Και δεν μπορώ παρά να θέλω να ζητήσω τη μεσολάβησή του ενώπιον του Θεού στην περήφανη, επίμονη εποχή μας. Στη γιορτή του Αγίου Σεραφείμ θυμήθηκα την ιστορία της μοναστηριού, της μοναχής Ζηνοβίας, για τη ζωή της. Πριν από τη μοναστική της τελετή, το όνομά της ήταν Ζίνα. Γεννήθηκε στη Γεωργία, στην οικογένεια ενός κομματικού εργάτη που κατείχε υψηλή θέση στην Τιφλίδα. Η μητέρα ήταν πιστή χριστιανή και μετέδωσε την πίστη της στην κόρη της. Ο πατέρας βέβαια αντιτάχθηκε στο να μεγαλώσει η κόρη του με πίστη, αν και ο ίδιος είχε απλό και ευγενικό χαρακτήρα. Η Ζήνα και η μητέρα της προσευχήθηκαν γι' αυτόν, ώστε ο Κύριος να μαλακώσει την καρδιά του και να τον φωτίσει με τη γνώση της αλήθειας. Κρυφά από τον πατέρα της, η Ζήνα πήγε στην εκκλησία, επισκέφτηκε και δύο παλιές καλόγριες που ζούσαν στα περίχωρα της πόλης. Οι γριές είχαν μια θαυματουργή εικόνα του Αγίου Σεραφείμ. Συχνά οι μητέρες στέκονταν δίπλα του και του διάβαζαν έναν ακάθιστο.

Η Ζήνα ερωτεύτηκε αυτές τις φτωχές και σεμνές γριές για την απλότητα του κελιού τους, για τα σοφά τους λόγια για τον Θεό, για την ψυχή, για τη σωτηρία. Ζούσαν άγιοι και απομονωμένοι, χωρίς να ενοχλούν κανέναν και να μην κρίνουν κανέναν. Μαζί τους προσευχήθηκε και η Ζήνα. Αλλά μετά ήρθε ο πειρασμός από τον εχθρό. Ένας από τους ανθρώπους ψιθύρισε στις μητέρες να μην καλωσορίσουν τη Ζήνα: «Ο πατέρας της είναι μεγάλο αφεντικό. Θα σε βάλει φυλακή για τη θρησκευτική αναταραχή της κόρης του». Οι καλόγριες τρόμαξαν και απαγόρευσαν στη Ζήνα να πάει κοντά τους. Η Ζήνα έκλαψε πολύ για τον αφορισμό της, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να γίνει. Οι μεγάλοι την πρόσταξαν αυστηρά να μην τους πάει, και δεν πήγε, αν και πολύ ήθελε. Και πέρασε η ώρα.

Μια μέρα η Ζήνα είδε σε όνειρο τον Άγιο Σεραφείμ. Ο λυγισμένος γέρος με ένα ραβδί στο χέρι προχώρησε γρήγορα προς το σπίτι των μοναχών. Το κορίτσι ένιωσε τόσο ανεξήγητη χαρά που το πρωί έτρεξε αμέσως στις γριές για να τους πει το όνειρό της. Φανταστείτε την έκπληξή της όταν οι καλόγριες την υποδέχτηκαν με την ίδια χαρά λέγοντας: «Χαιρόμαστε που ήρθατε. Πάντα να έρχεσαι σε εμάς και να μας συγχωρείς για όλα». Μην αφήνοντας το κορίτσι να ανοίξει το στόμα της, η μεγαλύτερή τους είπε ότι ο μοναχός Σεραφείμ τους ήρθε εκείνο το βράδυ και τους είπε: «Γιατί δεν δέχεστε τη θλιμμένη κοπέλα Ζιναΐδα;»

«Φοβόμαστε τον πατέρα της, το φοβερό αφεντικό».

- Και το παίρνεις κρυφά, για να μην το μάθει κανείς. Αφού ευλόγησε τις μητέρες, ο άγιος έφυγε. Όμως η ευγενική, σαν Σεραφείμ χαρά παρέμενε. Με αυτά τα χαρούμενα συναισθήματα συνάντησαν τη Ζήνα στο κατώφλι του σπιτιού τους. Η Ζήνα τους είπε το όνειρό της. Και γονάτισαν μαζί και ζήτησαν ο ένας τον άλλον συγχώρεση.

Μέχρι το θάνατο των γερόντων, η Ζήνα πήγε να τους δει. Και τώρα η Μητέρα Ζηνοβία κρατά μια καλή προσευχητική ανάμνηση των συμβούλων της. Οι μοναχές βοήθησαν να διατηρήσει τη νιότη και την αγνότητά της για τον Θεό...

Η λειτουργία συνεχίστηκε στον ναό. Οι μητέρες στάθηκαν στη σειρά για να κοινωνήσουν. Ανάμεσά τους ήταν και η μητέρα Ζηνοβία. Με σκυμμένο το κεφάλι, προχώρησε προς το άγιο κύπελλο και καυτά, μεγάλα δάκρυα από τα μάτια της έπεσαν πάνω στο κρύο γκρίζο πλακάκι.