Τα ορθόδοξα θαύματα στον 20ο αιώνα. Μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων. 19

 

Πτώση από τον τρίτο όροφο

Αυτή την ιστορία την άκουσα από την αείμνηστη Ολυμπιάδα Ιβάνοβνα. Ενώ το διέδιδε, ανησύχησε και ο εν λόγω γιος κάθισε δίπλα της και κούνησε καταφατικά το κεφάλι του όταν σε ορισμένα σημεία της ιστορίας του γύρισε για επιβεβαίωση.

Ο Βάνια ήταν επτά χρονών τότε. Ήταν έξυπνος, έξυπνος και μεγάλος άτακτος τύπος. Ζούσαμε στη Μόσχα πίσω από το Zemlyanoy Val, και ο νονός του Vanin ζούσε διαγώνια από εμάς σε ένα πενταόροφο κτίριο.

Μια μέρα πριν το βράδυ έστειλα τον Βανιούσα στον νονό του να τον καλέσει για τσάι. Ο Βάνια έτρεξε απέναντι από το δρόμο, ανέβηκε στον τρίτο όροφο και επειδή δεν μπορούσε να φτάσει στο κουδούνι στην πόρτα, στάθηκε στο κιγκλίδωμα της σκάλας και ήταν έτοιμος να απλώσει το χέρι του στο κουδούνι, όταν τα πόδια του γλίστρησαν και έπεσε στη σκάλα.

Ο γέρος θυρωρός, που καθόταν από κάτω, είδε τον Βάνια να πέφτει σαν σάκος στο τσιμεντένιο πάτωμα. Ο γέρος γνώριζε καλά την οικογένειά μας και, βλέποντας μια τέτοια ατυχία, έσπευσε κοντά μας φωνάζοντας:

- Ο γιος σου σκοτώθηκε!

Όλοι βιάσαμε να βοηθήσουμε τον Βάνια, αλλά όταν ήρθαμε τρέχοντας, είδαμε ότι ερχόταν προς το μέρος μας.

- Vanechka, καλέ μου, ζεις;! — Τον έπιασα στην αγκαλιά μου. - Πού πονάει;

- Δεν πονάει πουθενά. Απλώς έτρεξα στον νονό μου και ήθελα να τηλεφωνήσω, αλλά έπεσα κάτω. Είμαι ξαπλωμένος στο πάτωμα και δεν μπορώ να σηκωθώ. Τότε ο γέρος ήρθε κοντά μου, αυτός στην κρεβατοκάμαρά σου στην εικόνα. Με σήκωσε, με έβαλε στα πόδια μου, τόσο σταθερά, και είπε: «Λοιπόν, περπάτα καλά, μην πέσεις!» Πήγα, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ γιατί με έστειλες στον νονό μου;

Μετά από αυτό, ο Βάνια κοιμήθηκε για μια μέρα και ξύπνησε εντελώς υγιής. Στην κρεβατοκάμαρά μου κρεμόταν μια μεγάλη εικόνα του Αγίου Σεραφείμ...

(Συλλογή «Μη επινοημένες ιστορίες»)