Τα ορθόδοξα θαύματα στον 20ο αιώνα. Μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων. 36

 

Θεραπεία ματιών

Η Pavlova Evdokia Georgievna, 62 ετών, λέει:

Είχα πόνο στα μάτια για 15 χρόνια, με έλαβαν πολλοί γιατροί, ήμουν εγγεγραμμένη για πολλά χρόνια, τίποτα δεν με βοήθησε. Ο πόνος ήταν τόσο έντονος που έπρεπε να βάλω θερμαντικά μαξιλάρια στα μάτια μου. Το 1958, τα μάτια μου άρχισαν να θολώνουν από τα μάτια. Και έτσι στις 12 Δεκεμβρίου, με συμβουλή ενός πιστού, πήγα στο Πεχώρι για να επισκεφτώ τον Γέροντα Συμεών. Έχοντας περάσει το κατώφλι του κελιού του πατέρα , ξέσπασα σε κλάματα και δεν μπορούσα να πω τίποτα από τα δάκρυά μου. Ο πατέρας είπε: «Γιατί κλαις τόσο πικρά;» και πέρασε το χέρι του πάνω από τα μάτια και το πρόσωπό μου. Δεν μπορούσα να πω λέξη για πολλή ώρα. Τελικά είπε ότι τα μάτια μου πονάνε εδώ και 15 χρόνια. Πέρασε πάλι πάνω από τα μάτια μου και είπε: «Κοίτα πόσο καθαρά είναι τα μάτια σου και δεν πονάνε καθόλου».

Από τότε δεν είχα ιδέα ότι ήμουν βαριά άρρωστη. Αλλά οι γιατροί θεώρησαν την ασθένειά μου ανίατη.

Γύρισα σπίτι εντελώς υγιής και δεν πήγα στους γιατρούς. Και οι ίδιοι ήρθαν σε μένα για να κοιτάξουν τα μάτια μου. Οι γιατροί έμειναν έκπληκτοι και ρώτησαν: από ποιον νοσηλεύτηκα; Είπα ότι ο γέροντας με θεράπευσε. Οι γιατροί νόμιζαν ότι μου έδινε λοσιόν και όταν έμαθαν ότι πέρασε το χέρι του μόνο στο πρόσωπό του, σώπασαν. Πέρασαν 7 χρόνια από τότε, και ξέχασα ότι τα μάτια μου πονούσαν και υπήρχαν καταρράκτες πάνω τους.

Θεραπεία από τον καρκίνο

Η Zvonkova Evdokia, 55 ετών, λέει:

Υπέφερα από μια  ασθένεια για 30 χρόνια. Έκανα επέμβαση αρκετές φορές. Τελικά μου είπαν ότι είχα καρκίνο.

Τότε ο Κύριος μου έστειλε έναν φίλο που με πήγε στο Πεχώρι για να δω τον πατέρα Συμεών. Την ίδια στιγμή πονούσε και το χέρι μου. Όταν ήρθα στον ιερέα, πέρασε το χέρι του στην πλάτη μου και μου είπε: «Δεν σε πονάει τίποτα, θα είσαι υγιής, μόνο το χέρι σου θα πονάει και αν πονάει το χέρι σου, τότε θα ξεχάσεις ότι πρέπει να προσευχήσου σκληρά». Από τότε έγινα υγιής.

Θεραπεία από την ασθένεια των ποδιών

Η ιστορία του Νικολάι Νικολάεβιτς, 49 ετών, από την πόλη της Πετρούπολης:

Υπέφερα από πόνους στα πόδια για 15 χρόνια. Ο πόνος ήταν τόσο αφόρητος που η αναισθησία δεν βοήθησε. Ξάπλωσα εκεί για πολλά χρόνια.

Και έτσι οι φίλοι μου με συμβούλεψαν να πάω στο Pechory για να δω τον καθηγητή - γιατί ήξεραν ότι δεν θα πήγαινα στον ιερέα.

Όταν έφτασα και μπήκα στο κελί, ξέχασα αμέσως ότι ήμουν άρρωστος! Ο πατέρας μου είπε να έρθω να εξομολογηθώ και να κοινωνήσω. Έκανα ακριβώς αυτό.

Έμεινα πέντε μέρες στο μοναστήρι και επέστρεψα υγιής.

Θεραπεία από έλκη στομάχου

Η Ivanova, 55 ετών, από την πόλη L-da, καταθέτει:

Το 1955, αφού έφτασα στο Πεχώρι με τρένο, μπήκα στο μοναστήρι, έλαβα τη Θεία Κοινωνία και την επόμενη μέρα θα πήγαινα στο Λ-δ. Αλλά ο Κύριος δεν ήταν ευχαριστημένος. Το βράδυ αρρώστησα, με πήγαν στην κλινική, όπου μου έκαναν επεμβάσεις. Αλλά τίποτα δεν βοήθησε, ο πόνος συνέχιζε να αυξάνεται.

Το πρωί με μετέφεραν με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, όπου υποβλήθηκα σε χειρουργική επέμβαση, η οποία κράτησε τρεις ώρες. Μου αφαιρέθηκε μέρος του εντέρου.

Το πρωί της δεύτερης μέρας, μια γνωστή, η πνευματική κόρη του πατρός Συμεών, ήρθε κοντά μου, έφερε πρόφορα και είπε ότι ο ιερέας μου ζήτησε να είμαι ήρεμος και ότι σύντομα θα γίνω καλά και θα πάω σπίτι. Το ιατρικό προσωπικό -γιατροί, νοσηλευτές- γνωρίζοντας την ασθένειά μου, θεώρησε την κατάστασή μου απελπιστική. Αλλά πίστεψα τον ιερέα. Πράγματι, την 14η μέρα έφυγα για Λ-δ. Και τώρα μετά από αυτό ζω για 10 χρόνια και, δόξα τω Θεώ, είμαι απόλυτα υγιής.

Θεραπεία από παράλυση

Ο S.P., 54 ετών, από την πόλη της Πετρούπολης, γράφει:

Υπέφερα από μεταβολικές διαταραχές για 15 χρόνια, οπότε μερικές φορές ούτε τα χέρια ούτε τα πόδια μου μπορούσαν να λειτουργήσουν καθόλου. Τελικά, το 1953, τα χέρια και τα πόδια μου παρέλυσαν. Ήμουν σε διάφορα νοσοκομεία, αλλά δεν είχα βοήθεια. Το 1954, εγώ και οι φίλοι μου πήγαμε στο Pechory για να επισκεφτούμε τον πατέρα Συμεών. Ερήμην, προσευχήθηκε ήδη για την υγεία μου. Στην πρώτη συνάντηση ο ιερέας είπε:

- Μην στεναχωριέσαι που δεν υπάρχει κανείς να σε φροντίσει και δεν υπάρχουν χρήματα. Σύντομα θα έχετε χρήματα και έναν άνθρωπο να σας φροντίζει, και θα πρέπει επίσης να δουλέψετε μόνοι σας.

Πίστευα τα πάντα, αλλά αμφέβαλα ότι θα δούλευα.

Άφησα τον πατέρα μου εντελώς πιο δυνατός. Έζησα στο Pechory όλο το καλοκαίρι και μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου έφυγα για το L-d. Όλοι οι συγγενείς μου έμειναν έκπληκτοι που με είδαν στα πόδια μου και υγιή. Στις 16 Φεβρουαρίου 1955, την Ημέρα του Αγγέλου του Πατέρα, δούλευα ήδη. Το 1956 έλαβα σύνταξη γήρατος και μέχρι σήμερα ζω στο Πετσόρι και ήδη φροντίζω τον εαυτό μου.

Διορατικότητα και υπέροχη διορατικότητα

Ένας ηλικιωμένος ονόματι Συμεών ήρθε στον πατέρα Συμεών από την πόλη Ορέλ. Διηγήθηκε την ιστορία του φίλου του, πρεσβύτερου Βασίλι Ιβάνοβιτς. Ο Βασίλι καταγόταν από την περιοχή του Pskov και ήρθε να ζήσει στην πόλη Orel όταν ήταν ακόμη νέος. Υπηρέτησε ως αρχάριος στον Επίσκοπο του Oryol για περισσότερα από 30 χρόνια και έκανε όλη την υπακοή του με ζήλο. Όλοι οι κάτοικοι εκείνης της περιοχής αγαπούσαν τόσο τον άρχοντα όσο και τον αρχάριο του.

Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του '30, ο επίσκοπος εξορίστηκε και μαζί του ο Βασίλι Ιβάνοβιτς. Όταν ο V.I εξέτισε την ποινή του, έγινε γέρος και αδύναμος, αλλά οι συγγενείς του δεν ήθελαν να τον πάρουν ως εξαρτώμενο.

Ο Simeon και οι φίλοι του Oryol αποφάσισαν να πάρουν τον Vasily Ivanovich στο Orel και μαζί να τον ταΐσουν και να τον φροντίσουν.

Ο Γέροντας Συμεών είπε στον πατέρα Συμεών για όλα αυτά και άρχισε να του ζητά την ευλογία του για να πραγματοποιήσει την απόφασή του. Ο πατέρας ευλόγησε, αλλά είπε: «Αλλά όταν περάσετε την πόλη του Pskov, βγείτε από το αυτοκίνητο και κοιτάξτε την πόλη».

Αυτό έκανε ο Συμεών. Στάση στο Pskov 15 λεπτά. Βγήκε στο Πσκοφ, κοίταξε και δεν πίστευε στα μάτια του: οι φρουροί οδηγούσαν μια ομάδα συλληφθέντων και ανάμεσά τους ήταν ο Βασίλι Ιβάνοβιτς, τον οποίο ακολουθούσε.

Ο Συμεών έτρεξε αμέσως κοντά τους και είπε στον φρουρό ότι ήθελε να πάρει τον V.I. Για να εγγραφείτε, έπρεπε να πάτε στην αστυνομία. Ενώ ο Συμεών ολοκλήρωνε την εγγραφή, δεν υπήρχε ίχνος του V.I. Τότε ο Συμεών γύρισε στο Pechory στον ιερέα, λέγοντας: «Το βρήκα και το έχασα». Αλλά ο ιερέας τον ηρέμησε και του είπε: «Πήγαινε στο Pskov, είναι εκεί με την αδερφή του».

Και έτσι αποδείχτηκε. Ο Συμεών πήρε αμέσως τον V.I και τον πήγε στο Orel, όπου μένουν μέχρι σήμερα.