Μεγάλοι Ρώσοι πρεσβύτεροι του 20ου αιώνα . 8

Γέροντες της ερήμου Γκλίνσκι

Πρεσβύτερος Αντρόνικ (Λουκάς) (1889–1973)

Ο μεγάλος γέροντας Αντρόνικ χρειάστηκε να περάσει όλο το μαρτύριο της Ρωσικής Εκκλησίας - συνελήφθη, ήταν στη φυλακή, σε ένα στρατόπεδο στο Κολύμα. Το 1948 ο Γέροντας Αντρόνικ επέστρεψε στο Ερμιτάζ του Γκλίνσκ και έγινε αδελφικός εξομολογητής. Η ψυχή του Γέροντος Ανδρονίκ, εξαγνισμένη πολλές φορές. βαθιές θλίψεις, γέμισε με τα γεμάτα χάρη χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η πνευματικότητα προσέλκυε τους ανθρώπους στον γέροντα. Έχοντας υπομείνει γενναιόδωρα όλα τα δεινά, εκπλήρωσε την εντολή «Αγαπάτε τους εχθρούς σας» και απέκτησε στην καρδιά του το μεγαλύτερο δώρο της χάρης του Θεού - τη χριστιανική αγάπη για τον πλησίον.

Σοφός πνευματικός μέντορας, ο Γέροντας Ανδρόνικος είχε ένα χάρισμα από τον Θεό να βλέπει αδιαμφισβήτητα την εσωτερική κατάσταση ενός ανθρώπου. Όλη η δύναμη της πνευματικής καθοδήγησης του γέροντα βρισκόταν στο γεγονός ότι του αποκαλύφθηκε άνωθεν πώς και με ποιον τρόπο να οδηγήσει κάθε ψυχή στη σωτηρία. Σώζοντας τους άλλους, ο ίδιος ανέβηκε στην κορυφή της κοινωνίας με τον Θεό και οδήγησε όσους τον άκουγαν να τον ακολουθήσουν.

Μετά το κλείσιμο της μονής Γκλίνσκ το 1961, ο Γέροντας Αντρόνικ μετακόμισε στην Τιφλίδα υπό τη φροντίδα του πρώην κατοίκου του Ερμιτάζ του Γκλίνσκ, Μητροπολίτη Ζινόβι (Μαζούγκα) του Τετρίτσκαρο, ο οποίος αγαπούσε και σεβόταν πολύ τον γέροντα.

Πνευματικές οδηγίες του Γέροντος Ανδρόνικου

Ο Γέροντας Ανδρονίκ, όταν ρωτήθηκε τι να κάνω αν με ενοχλεί ο τάδε και ο τάδε, απάντησε: «Μην βλέπεις, μην ακούς». Με αυτό προέτρεψε τους ανθρώπους να προσέξουν τον εαυτό τους, να ξεκινήσουν από τον εαυτό τους, να δουν μέσα τους την αιτία της πνευματικής αδυναμίας. Ο γέροντας είπε ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την υπερηφάνεια, είναι χειρότερο από την πορνεία και την αγάπη για το χρήμα, γιατί μέσω αυτής οι φωτεινοί Άγγελοι έγιναν δαίμονες. Με τον ίδιο τρόπο οι άνθρωποι στην περηφάνια τους γίνονται σαν δαίμονες. Ρώτησαν τον δαίμονα τι φοβάται, εκείνος απάντησε: «Ταπεινοφροσύνη». Ο Θεός είναι πιο ευχαριστημένος με την ταπεινοφροσύνη ενός αμαρτωλού παρά με την υπερηφάνεια ενός δίκαιου ανθρώπου. Όταν ρωτήθηκε ποιος είναι ο φόβος του Θεού, ο γέροντας είπε: «Να μην κάνετε τίποτα με τη θέλησή σας, να αισθανθείτε την παρουσία του Θεού σε κάθε μέρος και επομένως να κάνετε τα πάντα όπως ενώπιον του Θεού και όχι ενώπιον των ανθρώπων».

* * *

Πάθη: πορνεία, αμαρτωλός πόθος, αγάπη για τα χρήματα, απόγνωση, συκοφαντία, θυμός, μίσος, ματαιοδοξία και υπερηφάνεια - αυτοί είναι οι κύριοι κλάδοι του κακού. Όλα τα πάθη, αν τους επιτραπεί η ελευθερία, ενεργούν, μεγαλώνουν, εντείνονται στην ψυχή και τελικά την αγκαλιάζουν, την κυριεύονται και τη χωρίζουν από τον Θεό. Αυτά είναι τα βαριά φορτία  έπεσαν στον Αδάμ αφού έφαγε από το δέντρο. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός σκότωσε αυτά τα πάθη στον Σταυρό . Αυτά είναι εκείνα τα παλιά κρασιά στα οποία δεν χύνεται νέο κρασί. Αυτά είναι τα σπάργανα με τα οποία ήταν δεμένος ο Λάζαρος. Αυτοί είναι δαίμονες που έστειλε ο Χριστός στο κοπάδι των γουρουνιών. Αυτός είναι ο γέρος που ο Απόστολος διατάζει τον Χριστιανό να αναβάλει. Αυτά είναι τα γαϊδουράγκαθα και τα αγκάθια που άρχισε να εκτοξεύει η γη για τον Αδάμ αφού πετάχτηκε έξω από τον παράδεισο».

* * *

Προσέξτε τις σκέψεις σας, γιατί για όσους συμφωνούν με λάγνες σκέψεις και χαίρονται με αυτές, δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας. Αντίθετα, όσοι δεν συμφωνούν μαζί τους, αλλά αντιστέκονται με κάθε δυνατή προσπάθεια, προσευχόμενοι εναντίον τους, λαμβάνουν στέφανα από τον Θεό.

* * *

Ο Κύριος φυλάει την ψυχή σου όσο εσύ φυλάς τη γλώσσα σου. Μην πολλαπλασιάζεις λέξεις, θα διώξουν το Πνεύμα του Θεού μακριά σου.

* * *

Είναι σπουδαίο πράγμα να μαθαίνεις τη σιωπή. Η σιωπή είναι μίμηση του Κυρίου μας, ο οποίος δεν απάντησε τίποτα, σαν να θαύμασε τον Πιλάτο ( Μάρκος 15:5 ).

Γέροντας Σεραφείμ (Ρομάντσεφ) (1885–1975)

Ο μεγάλος Γκλίνσκι πρεσβύτερος Σχήμα-Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ, όπως και ο Γέροντας Αντρόνικ, ακολούθησε το μονοπάτι που έμελλε να ακολουθήσουν πολλοί Ρώσοι μοναχοί και ιερείς - ο γέροντας συνελήφθη, εξορίστηκε στην κατασκευή του Καναλιού της Λευκής Θάλασσας, έζησε στο Κιργιστάν, μετά τον πόλεμο. έζησε στην Τασκένδη, όπου ήταν εξομολογητής στον καθεδρικό ναό.

Στις 30 Δεκεμβρίου 1947 ο γέροντας επέστρεψε στο ερημητήριο του Γκλίνσκ και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε εξομολόγος της μονής.

Ήταν ένας πολύ έμπειρος εξομολογητής, γνώστης όλων των ενδόμυχων κινήσεων της ανθρώπινης καρδιάς, κάτοχος πνευματικών θησαυρών, που απέκτησε μέσα από ένα μακρύ και δύσκολο κατόρθωμα. Το ιδιαίτερο πνευματικό χάρισμα του γέροντα ήταν η ικανότητα να δέχεται την εξομολόγηση και να καλεί τους ανθρώπους σε πλήρη ειλικρίνεια. Προικισμένος με πνευματικό συλλογισμό, ο Γέροντας Σεραφείμ έδινε οδηγίες σε όλους όσους έρχονταν κοντά του. Με ιδιαίτερη πατρική αγάπη δέχτηκε αυτούς που βασάνιζαν από τη θλίψη, τη θλίψη, την απόγνωση, που δεν ήξεραν ποιο δρόμο να ακολουθήσουν στη ζωή, αλλά και όσους κυριεύονταν από αμφιβολίες και ζούσαν έξω από το σωτήριο φράχτη της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Στα δύσκολα μεταπολεμικά ο Γέροντας Σεραφείμ άκουσε όλες τις θλίψεις και αμέσως έβαλε επίδεσμο στις πνευματικές πληγές και έδωσε τις απαραίτητες συμβουλές. Οι οδηγίες και οι προσευχές του στοργικού γέροντα έριχναν παρηγοριά, γαλήνη και χαρά στις ψυχές των θλιμμένων. Οι συνομιλίες του, γεμάτες αληθινή ταπείνωση, ζέσταναν τις ψυχρές καρδιές των ανθρώπων, άνοιξαν τα πνευματικά τους μάτια, φώτισαν το μυαλό τους και οδήγησαν σε μετάνοια, πνευματική γαλήνη και πνευματική αναζωπύρωση.

Μετά το κλείσιμο του ερημητηρίου του Γκλίνσκ, ο ηγούμενος του σχήματος Σεραφείμ μετακόμισε στο Σουχούμι, όπου συνέχισε τους γεροντικούς του κόπους, όντας ο εξομολογητής του καθεδρικού ναού. Και πολλοί προσκυνητές συνέρρεαν κοντά του εδώ. Ποτέ άλλοτε η Εκκλησία του Σουχούμι δεν ήταν τόσο γεμάτη όσο υπό τον Γέροντα Σεραφείμ.

Πνευματικές διδασκαλίες

Πώς να σωθείς αν δεν υπάρχουν πρεσβύτεροι; - «Όλοι έχουν στενοχώριες. Αντικαθιστούν τους μεγαλύτερους, όπως τους επιτρέπει ο Κύριος, γνωρίζοντας την καρδιά του καθενός. Κανείς δεν θα βοηθήσει ή θα αλλάξει αν δεν αλλάξετε τον εαυτό σας. Πρέπει να ξεκινήσουμε με προσοχή στη γλώσσα και το μυαλό. Και πρέπει συνεχώς να προσέχουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας και όχι τους άλλους».

* * *

«...Πρέπει να υπομένουμε τα πάντα με παιδική ταπείνωση - και ευχάριστα και δυσάρεστα, και να δοξάζουμε για όλα τον καλό Θεό. Όταν έρθει κάποια θλίψη ή ασθένεια, θα λέμε: «Δόξα σε Σένα, Κύριε». Αυξήθηκαν οι θλίψεις και οι ασθένειες, πάλι: «Δόξα σε Σένα, Κύριε». Οι άχαρες θλίψεις και οι ασθένειες έχουν ενταθεί και οδηγούν στον τάφο, και πάλι: «Δόξα Σοι, Κύριε». Γιατί μετά θάνατον θα ζούμε για πάντα και θα χαιρόμαστε με τις κυρίες των αγίων. Και επομένως, ό,τι κι αν συμβεί σε εμάς, θα ευχαριστήσουμε τον Θεό για όλα και θα πούμε: «Δόξα σε Σένα, Κύριε». Με αρρώστιες και θλίψεις ο Κύριος θεραπεύει τις αμαρτωλές πληγές της ψυχής μας. Να αντέχετε όλες τις δυσκολίες με ευχαριστία στον Κύριο. Αυτός ποτέ δεν δίνει σε έναν άνθρωπο έναν σταυρό που δεν μπορούσε να αντέξει, και με τη χάρη Του μας ενισχύει να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Και με τη γκρίνια και την απελπισία διώχνουμε τη θεία βοήθεια και, όντας οι ίδιοι ανίκανοι να αντέξουμε το βάρος των αμαρτιών μας, απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τον Θεό.

* * *

«Ο μεγάλος γέροντας άγιος Σεραφείμ είπε: «Όποιος δεν έχει θλίψεις δεν έχει σωτηρία», και γι' αυτό πρέπει να σηκώσουμε τον σταυρό των θλίψεων και των καθημερινών δυσκολιών και να τον σηκώσουμε χωρίς παράπονο, ευχαριστώντας τον Κύριο για όλα. Ο Κύριος δεν μας βάζει τον Μεγάλο Σταυρό Του, αλλά προστάζει ο καθένας να πάρει τον δικό του, δηλαδή να είναι έτοιμος να υπομείνει τόσα πάθη, εξωτερικούς και εσωτερικούς πειρασμούς, όσα η τιμωρητική, καθαρεύουσα και συγχρόνως ελεήμων Πρόνοια του Θεού. επιβάλλει στον καθένα. Συντονιστείτε λοιπόν να λέτε πάντα, να νιώθετε με όλη σας την ύπαρξη: «Ο Κύριος κάνει τα πάντα για μένα». Έτσι είναι σε όλη τη ζωή: κατά την επίθεση των παθών και σε όλους τους πειρασμούς του εχθρού, σε ασθένειες, σε λύπες, σε προβλήματα και κακοτυχίες - σε όλες τις δυσκολίες της ζωής, πείτε: «Ο Κύριος κάνει τα πάντα για μένα, αλλά Εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να κάνω τίποτα, να αντέξω τίποτα, να νικήσω, να κερδίσω. Είναι η δύναμή μου!

* * *

Πώς να αρχίσετε να βελτιώνεστε; - «Ξεκίνησε κάθε μέρα το πρωί για να κάνεις μια καλή αρχή, ζητώντας με τα λόγια του Χρυσοστόμου: «Κύριε, δώσε μου να Σε αγαπήσω...»

* * *

«Αν παρατηρήσεις ότι δεν κατάφερες να κάνεις όλα όσα ήθελες, πες: «Κύριε, ελέησον!» Έπρεπε να αναγκάσω τον εαυτό μου, αλλά η τεμπελιά με νίκησε - «Κύριε, συγχώρεσέ με». Εάν ξεχάσετε κάποιον και καταδικάσετε κάποιον, μετανοήστε γρήγορα και αν παραβιάσετε κάτι, κάντε το ίδιο. Έχοντας μετανοήσει, προσπαθήστε να μην αμαρτήσετε και μην σταματήσετε να εστιάζετε σε ό,τι έχετε κάνει, ώστε να έχετε πάντα ένα ήρεμο πνεύμα, μην αγανακτείτε με τίποτα και κανέναν».

* * *

Πολλοί παραπονέθηκαν για ασθένειες, για τις οποίες ο γέροντας είπε: «Οι ασθένειες επιτρέπονται όταν δεν είμαστε ικανοί για κατορθώματα. Η ατυχία μας είναι ότι είμαστε πολύ ανυπόμονοι και δειλοί».

* * *

Μια μεγάλη παρηγοριά στην ασθένεια θα ήταν η ικανότητα της αδιάκοπης προσευχής του Ιησού. «Ενσταλάσσεται» μόνο με μετάνοια για αμαρτίες και ταπείνωση. Ο γέροντας είπε ότι όσοι έχουν βιώσει τη χαρά που δίνει η προσευχή δεν θέλουν πλέον αλλαγές, γιατί φοβούνται μήπως χάσουν την προσευχή στη φασαρία της καθημερινότητας.

* * *

Όταν θέλεις να νικήσεις τους δαίμονες, πρέπει να υποκύψεις στους ανθρώπους. Σέ  προσβάλει κανείς; Υποχωρήστε σε αυτόν και θα έρθει μια γαλήνια σιωπή, που θα ελευθερώσει την ψυχή από την αμηχανία. Στην πνευματική ζωή δεν ανταποδίδει κανείς κακό αντί κακού, αλλά το κακό νικιέται ευσεβώς. Κάνε το καλό σε όσους σε προσβάλλουν, προσευχήσου για εκείνους που σε βλάπτουν και ρίξε όλη σου τη θλίψη στον Κύριο. Είναι ο μεσολαβητής και παρηγορητής των παθόντων.

* * *

Ο πνευματικός πλούτος αποκτάται με την υπομονή. Υπομονή ζητείται με την αδιάκοπη προσευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με» και θα ελεήσει.

Άγιος Λαυρέντιος του Τσερνίγοφ (1868–1950)

Στην εμφάνιση, ο μοναχός Lawrence έμοιαζε με ερημίτη γέροντα: άνω του μέσου όρου ύψος, με ελαφρώς γκριζωπά γκρίζα μαλλιά. Ένα λαμπερό πρόσωπο, μερικές φορές με ένα ελαφρύ κοκκίνισμα και ένα διαρκές χαμόγελο, στολιζόταν με καθαρά, καθαρά γαλαζωπό-γκρι μάτια, που έμοιαζαν πάντα φιλικά, πάντα έλαμπε με εξαιρετική ευγένεια. Υπήρχε ένα ιδιαίτερο βάθος σε αυτά τα μάτια, το βλέμμα ήταν απαλό και στοργικό.

Πάντα καλοήθης και χαρούμενος, παρά την κούραση, συχνά στερούμενος έστω και βραχυπρόθεσμης ανάπαυσης, ο γέροντας μετέφερε ανεπαίσθητα σε όσους ερχόντουσαν μια κατάσταση πνευματικού σθένους και ανάτασης.

Το πιο σημαντικό πράγμα που έκανε τον γέροντα μεγάλο ήταν το χάρισμα της διόρασης, το χάρισμα της προνοητικότητας.

Το όνομα του Γέροντα Λόρενς ήταν γνωστό πολύ πέρα ​​από τα σύνορα του Τσέρνιγκοφ, παρά το γεγονός ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα η επικοινωνία μεταξύ των πιστών ήταν ασήμαντη. Άνθρωποι που τον γνώριζαν προσωπικά και άκουγαν μόνο γι' αυτόν του έγραψαν. Έγραψαν από τη Γεωργία, τη Μόσχα, το Κίεβο, την Οδησσό και άλλα μέρη. Κάποιοι ζήτησαν προσευχές, άλλοι ζήτησαν συμβουλές σε πνευματικά ή καθημερινά θέματα, κάποιοι εξέφρασαν τη λύπη τους που δεν άκουσαν την ευλογία, έδρασαν με τον δικό τους τρόπο και αναγκάστηκαν να υπομείνουν. Και ο γέροντας έδωσε μια ξεκάθαρη, οριστική απάντηση σε όλες τις αμφιβολίες και τις ερωτήσεις.

Μερικά αποσπάσματα από μια συλλογή που συνέταξαν τα πνευματικά παιδιά του γέροντα

Κατά τη διάρκεια της κατοχής, σπάρθηκε σίκαλη στο οικόπεδο που γειτνιάζει με το μοναστήρι, αλλά το οικόπεδο αφαιρέθηκε και δεν τους επέτρεψαν να θερίσουν. Ο γέροντας έστειλε την οικονόμο Ε. στο συμβούλιο, αλλά δεν ήθελαν να την ακούσουν και την έδιωξαν. Με δάκρυα επιστρέφει στον γέροντα, και το επόμενο πρωί τον ευλογεί πάλι να πάει στις αρχές. Μπήκα σιωπηλά στο γραφείο και εξεπλάγην από την ευγένεια των ίδιων ανθρώπων που μου επέτρεψαν ελεύθερα να μαζέψω τις σοδειές. Ο Ε. ήρθε ευχαριστημένος και είπε στον μοναχό Λόρενς πώς είχαν αλλάξει. Ο γέροντας χαμογέλασε: «Ναι, όταν κάποιος είναι κακός, έχει δαίμονα, αλλά όταν προσεύχεσαι, θα ανατραπεί και ο άνθρωπος γίνεται καλός».

* * *

Μια γυναίκα ήρθε στον γέροντα με ανησυχία ότι δεν υπήρχε γράμμα για πολύ καιρό από τον γιο της, που ήταν στο μέτωπο. Ο γέροντας την ηρέμησε, είπε ότι δεν θα είχε χρόνο να γυρίσει σπίτι πριν λάβει το γράμμα και πρόσθεσε: «Να ξέρεις ότι, μέσω των προσευχών της μητέρας σου, ούτε θα καείς στη φωτιά ούτε θα πνιγείς στο νερό». Όταν γύρισε σπίτι, ο ταχυδρόμος της έδωσε ένα γράμμα στο δρόμο.

Μια κοπέλα ήρθε στον γέροντα για ευλογία για να μπει στο μοναστήρι, αφού οι συνομήλικοί της είχαν λάβει την ευλογία να το κάνουν, και ο γέροντας την κοίταξε και είπε: «Πήγαινε να παντρευτείς». Άρχισε να αντιτίθεται και να διαφωνεί. «Και ποιος θα γεννήσει ιερείς και επισκόπους;» Η πρόβλεψη έγινε πραγματικότητα. Ο γιος της έγινε αρχιερέας.

Σεραφείμ Βυρίτσκι (1866–1949)

Ο μοναχός Σεραφείμ ήταν ο εξομολόγος της Λαύρας του Αλεξάνδρου Νιέφσκι στα μετεπαναστατικά χρόνια. Δέχτηκε αμέτρητους επισκέπτες, μερικές φορές κυριολεκτικά έπεφταν από τα πόδια του από την κούραση. Τις περισσότερες φορές, δεν ρωτούσε τίποτα, αλλά μετέφερε απευθείας πώς να ενεργήσει και τι να κάνει, σαν να ήξερε εκ των προτέρων για τι θα του μιλήσουν.

Λίγο πριν τις μαζικές συλλήψεις κληρικών που ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Άγιος Σεραφείμ αρρώστησε βαριά. Οι γιατροί ανακοίνωσαν ότι μόνο η παραμονή του στο χωριό θα μπορούσε να τον σώσει.

Ο πρεσβύτερος αντιτάχθηκε στην κίνηση, αλλά ο κυβερνών επίσκοπος κάλεσε μια μοναχή από τη Μονή Novodevichy, η οποία στον κόσμο ήταν σύζυγος του Αγίου Σεραφείμ, και την ευλόγησε να πάει τον άρρωστο γέροντα στη Βυρίτσα, ένα παραθεριστικό χωριό κοντά στην Αγία Πετρούπολη. Αυτό έγινε το καλοκαίρι του 1930.

Τα χρόνια της παραμονής του Γέροντα Σεραφείμ στη Βυρίτσα ήταν χρόνια αδιάκοπης αρρώστιας ο γέροντας δεν μπορούσε ούτε να σηκωθεί από το κρεβάτι. Αλλά αυτή είναι και μια εποχή εκπληκτικών άθλων, που επαναλαμβάνουν τα κατορθώματα των αρχαίων ασκητών. Η ζωή του γέροντα πέρασε με νηστεία και προσευχή. Σχετικά με τα κατορθώματα του γέροντα, συγγενείς και φίλοι είπαν ότι «ήταν απλώς αδύνατο για έναν συνηθισμένο άνθρωπο να τα δει όλα αυτά χωρίς δάκρυα». Και παράλληλα ο γέροντας δέχτηκε δεκάδες και εκατοντάδες κόσμο που προσήλθε στη Βυρίτσα για πνευματική υποστήριξη και συμβουλές. Ο γέροντας, όπως σημείωσαν οι συγγενείς του, περνούσε τις νύχτες του με προσευχή, διαβάζοντας τις ατελείωτες σημειώσεις για την υγεία και την ανάπαυση που του έφεραν τα πνευματικά του παιδιά. Κατά τη διάρκεια αυτών των τρομερών ετών, που υπήρχαν όλο και λιγότεροι ιερείς στην άγρια ​​φύση, όλοι όσοι έρχονταν στον γέροντα έπαιρναν παρηγοριά.

Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, ο Γέροντας Σεραφείμ επανέλαβε το κατόρθωμα του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ - σε μια τεράστια πέτρα που βρισκόταν στον κήπο, ο γέροντας προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα του Αγίου Σεραφείμ για τη σωτηρία της Ρωσίας. Ο άρρωστος γέροντας, βασανισμένος από ασθένειες και πρακτικά ανίκανος να περπατήσει (τον έφεραν στην πέτρα), ήταν τότε 76 ετών. Προσευχόταν στην πέτρα κάθε μέρα - με ζέστη, βροχή, παγωνιά - προσευχόταν όσο του επέτρεπαν οι δυνάμεις του - μια ώρα, δύο ή πολλές ώρες - αλλά αυτή η ορθοστασία συνεχίστηκε σε όλα τα χρόνια του πολέμου.

Πνευματικές οδηγίες του Γέροντα Σεραφείμ Βυρίτσκι

Ο Παντοδύναμος Κύριος κυβερνά τον κόσμο και ό,τι συμβαίνει σε αυτόν συμβαίνει είτε με τη χάρη του Θεού είτε με την άδεια του Θεού. Τα πεπρωμένα του Θεού είναι ακατανόητα στον άνθρωπο. Οι τρεις άγιοι νέοι στο σπήλαιο της Βαβυλώνας ομολόγησαν τον Θεό και πίστευαν αληθινά ότι όλες οι πνευματικές και εμφύλιες καταστροφές που επετράπη να συμβούν σε αυτούς και στον ισραηλινό λαό επετράπη να συμβούν σύμφωνα με τη δίκαιη κρίση του Θεού. Μόνο μια τέτοια άποψη της ουσίας όλων όσων συμβαίνουν προσελκύει την ειρήνη στην ψυχή, δεν επιτρέπει σε κάποιον να παρασυρθεί από τον ενθουσιασμό, κατευθύνει το όραμα του νου στην Αιωνιότητα και φέρνει υπομονή στις θλίψεις. Και οι ίδιες οι θλίψεις τότε φαίνονται βραχύβιες, ασήμαντες και ασήμαντες.

* * *

Τώρα ήρθε η ώρα της μετάνοιας και της εξομολόγησης. Ο ίδιος ο Κύριος έχει καθορίσει την τιμωρία για τον ρωσικό λαό για τις αμαρτίες του, και μέχρι ο ίδιος ο Κύριος να ελεήσει τη Ρωσία, δεν έχει νόημα να πάμε ενάντια στο άγιο θέλημά Του. Μια ζοφερή νύχτα θα σκεπάσει τη ρωσική γη για πολύ καιρό, πολύ πόνο και θλίψη μας περιμένει. Επομένως, ο Κύριος μας διδάσκει: με την υπομονή σας σώστε τις ψυχές σας ( Λουκάς 21:19 ). Μπορούμε μόνο να εμπιστευόμαστε τον Θεό και να Τον παρακαλούμε για συγχώρεση. Ας θυμηθούμε ότι «ο Θεός είναι αγάπη» ( Α΄ Ιωάννου 4:16 ) και ας ελπίσουμε για το άφατο έλεός Του

* * *

Στις πιο δύσκολες στιγμές, θα είναι βολικό να σωθούν εκείνοι που, στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους, αρχίζουν να αγωνίζονται στην Προσευχή του Ιησού, ανεβαίνοντας από τη συχνή επίκληση του ονόματος του Θεού στην αδιάκοπη προσευχή.

* * *

Ποτέ δεν πρέπει να ζητήσετε από τον Κύριο τίποτα επίγειο. Ξέρει καλύτερα από εμάς τι είναι χρήσιμο για εμάς. Προσεύχομαι. πάντα έτσι: «Παραδίδω, Κύριε, τον εαυτό μου, τα παιδιά μου και όλους τους συγγενείς και τους γείτονές μου στο άγιο θέλημά Σου».

* * *

Η προσευχή προστατεύει και αντανακλά τις τρομερές προτάσεις της σκοτεινής δύναμης.

Και η προσευχή των αγαπημένων, η προσευχή μιας μητέρας, η προσευχή ενός φίλου είναι ιδιαίτερα ισχυρή - έχει μεγάλη δύναμη.

* * *

Ο Κύριος είναι σε θέση να εγείρει εργάτες αν ζητήσουμε. Ας προσευχηθούμε και ας ζητήσουμε - και τότε ο Κύριος θα αναστήσει τους εκλεκτούς Του από τις πέτρες.

* * *

«Πόσο συχνά αρρωσταίνουμε», είπε ο γέροντας, «επειδή δεν προσευχόμαστε στα γεύματα, δεν επικαλούμαστε την ευλογία του Θεού για το φαγητό. Προηγουμένως, τα έκαναν όλα με την προσευχή στα χείλη τους: όργωναν - προσεύχονταν, έσπερναν - προσεύχονταν, θέριζαν - προσεύχονταν.

Τώρα δεν ξέρουμε τι ετοίμασαν οι άνθρωποι αυτό που τρώμε. Άλλωστε, το φαγητό συχνά παρασκευάζεται με βλάσφημα λόγια, βρισιές και κατάρες. Ως εκ τούτου, είναι επιτακτική ανάγκη να ραντίσετε το γεύμα με νερό Ιορδανίας (Θεοφάνεια) - αγιάζει τα πάντα και μπορείτε να φάτε ό,τι είναι έτοιμο χωρίς ντροπή.

Ό,τι τρώμε είναι θυσία της αγάπης του Θεού για εμάς τους ανθρώπους. Μέσω της τροφής όλη η φύση και ο αγγελικός κόσμος υπηρετούν τον άνθρωπο. Επομένως, πριν από ένα γεύμα πρέπει να προσεύχεστε ιδιαίτερα ένθερμα. Πρώτα απ 'όλα, επικαλούμαστε την ευλογία του Επουράνιου Πατέρα διαβάζοντας την προσευχή «Πάτερ ημών». Και όπου είναι ο Κύριος, εκεί είναι η Μητέρα του Θεού, εκεί είναι οι Άγγελοι, γι' αυτό ψάλλουμε: «Παναγία Θεοτόκε, χαίρε...» και το τροπάριο στις Αγγελικές Δυνάμεις: «Ουράνια στρατεύματα των Αρχαγγέλων.. Δεν είναι περίεργο που λέμε: «Αγγέλοι  στο τραπέζι» - και αληθινά Άγγελοι μαζί μας στα γεύματα, όταν τρώμε φαγητό με προσευχή και ευχαριστίες. Και όπου είναι οι Άγγελοι, εκεί είναι όλοι οι άγιοι. Ψάλλουμε λοιπόν το τροπάριο στον Άγιο Νικόλαο, καλώντας μαζί του την ευλογία όλων των αγίων στο γεύμα μας.

* * *

Ο γέροντας συμβούλεψε όσους ήταν άρρωστοι να παίρνουν μια κουταλιά της σούπας αγιασμένο νερό κάθε ώρα. Είπε ότι δεν υπάρχει ισχυρότερο φάρμακο από το νερό και το ευλογημένο λάδι.

* * *

Τουλάχιστον μία φορά στη ζωή μας πρέπει να ανάψουμε ένα κερί για εκείνους τους οποίους προσβάλαμε, απατήσαμε, κλέψαμε ή δεν τους πληρώσαμε.

* * *

Ο γέροντας είπε ότι ο Κύριος μας έδωσε την ψυχή μας, αλλά το σώμα μας προέρχεται από τους γονείς και τους προγόνους μας, επομένως μέρος των αμαρτιών τους περνά σε εμάς. Πρέπει λοιπόν να προσευχόμαστε για τους γονείς και τους παππούδες μας και στην εξομολόγηση να φέρουμε μετάνοια για όλους αυτούς. Περιμένουν την προσευχή μας και είναι τόσο χαρούμενοι όταν προσευχόμαστε γι' αυτούς. και όσοι βρίσκονται ήδη στη Βασιλεία των Ουρανών μας βοηθούν.

* * *

Ο γέροντας συμβούλεψε τα πνευματικά του παιδιά να διαβάζουν όσο πιο συχνά γίνεται την προσευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου : «Κύριε και Δάσκαλε της ζωής μου». «Σε αυτήν την προσευχή», είπε ο γέροντας, «όλη η ουσία της Ορθοδοξίας, ολόκληρο το Ευαγγέλιο. Με αυτό ζητάμε από τον Κύριο βοήθεια για την απόκτηση των ιδιοτήτων ενός νέου ατόμου».