Μέρα με τη μέρα. Ημερολόγιο Ορθοδόξου Ιερέα! 77

 

Οι επισκέψεις του Θεού

21 Μαρτίου.

«Δώσε μου να δω τις αμαρτίες μου» (από την προσευχή του Εφραίμ του Σύρου )

Ο λόγος του Θεού μας μιλάει ξανά και ξανά: ο Κύριος ενεργεί με κάθε δυνατό τρόπο. Δεν αφήνει έναν άνθρωπο μόνο του, γιατί μέσα σε αυτή την ειρήνη ο άνθρωπος γίνεται σκληρός, και το χώμα της καρδιάς του, που έχει στεγνώσει και σκληρύνει, μπορεί τελικά να μην μπορεί να δεχτεί τον λόγο του Θεού. Θα αγγίξει μόνο την επιφάνεια, όπως λέγεται στην παραβολή του σπορέα, και θα εξαφανιστεί γιατί το χώμα δεν το δέχτηκε μέσα. Ευχαριστώ τον Θεό για όλα όσα γυρίζει αυτή τη σκληρή γη για να την κάνει χαλαρή, μαλακή και να ανοίξει μια τρύπα για τον λόγο Του! Ανάγκη, αρρώστια, θλίψη, τα απελπιστικά μας προβλήματα, όλα όσα μας δείχνουν την αδυναμία και τη φτώχεια μας είναι το αλέτρι του Θεού που γυρίζει τη γη, αυτές είναι οι επισκέψεις του Θεού. Θέλει να κόψει βαθιά αυλάκια σε αυτό το άψυχο, ατίθασο χώμα για να το κάνει ικανό να δέχεται ζωντανό σπόρο.

Βαθιά αυλάκια μετάνοιας και συνείδησης της αμαρτίας - αυτό είναι το έδαφος ευνοϊκό για την αποδοχή του λόγου του Θεού, αυτό είναι το νόημα και ο καρπός της νηστείας, που ξεκινάμε σε ανάμνηση της σαρανταήμερης νηστείας του Ιησού Χριστού για τις αμαρτίες μας. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην Παλαιά Διαθήκη, όταν η νηστεία προβλεπόταν για να συνέλθουν οι άνθρωποι, να ταπεινωθούν, να συνειδητοποιήσουν την αμαρτία τους, να την ομολογήσουν και να αποσυρθούν από αυτήν. Με αυτή την έννοια, προσευχόμαστε τώρα: «Δώσε μου να δω τις αμαρτίες μου » .

Το επαναλαμβάνουμε γονατιστοί πολλές φορές, αλλά πώς και γιατί; Είναι πράγματι απλώς να εκφράσεις με τα χείλη σου την επιθυμία να δεις τις αμαρτίες σου, αλλά να μην τις κοιτάξεις καν με την ψυχή σου, ή, αφού τις δεις παροδικά, να τις πιέσεις ακόμα πιο κοντά στην καρδιά σου και να μην τις αποχωριστείς ποτέ; Καλύψτε τις πληγές σας όσο το δυνατόν γρηγορότερα, κρύψτε τις από τα μάτια σας και των άλλων και αφήστε τις μόνο καλυμμένες, αλλά να βρωμάνε και να σαπίζουν στην καρδιά!

Γιατί να «δω τις αμαρτίες μου» ; Αλήθεια, να τα κρύψεις πάλι στην ψυχή και να τα βγάλεις πέρα ​​ακόμα πιο ήρεμα με τα θανατηφόρα έλκη σου; Ο Σατανάς μας τα κρύβει επιμελώς, τα σκεπάζει με βρώμικα κουρέλια, κάτω από τα οποία σαπίζουν όλο και περισσότερο και διαβρώνουν την ψυχή. Ο Θεός ανοίγει πληγές γιατί είναι ο Γιατρός της ψυχής. εκθέτει, σκίζει τα κουρέλια για να θεραπεύσει! Αυτό ζητάμε, φωνάζοντας: «Δώσε μου να δω τις αμαρτίες μου!» Μακάρι να φωνάξαμε ειλικρινά, να μην κοιτάξαμε ελαφρά την αμαρτία που κάρφωσε τον Υιό του Θεού στον Σταυρό! Δώσε μου «να δω τις αμαρτίες μου », να τις εμποτίσω, να τις μισήσω και να τις απορρίψω για πάντα!