ΤΟ ΌΡΑΜΑ ΜΕ ΤΌ ΠΕΤΡΑΧΉΛΙ. ΠΑΤΉΡ ΙΩΆΝΝΗΣ ΙΣΤΡΑΤΙ.

Επιτραχήλιο!!!!  ΤΟ ΌΡΑΜΑ ΜΕ ΤΌ ΠΕΤΡΑΧΉΛΙ.

 Ένας μοναχός πατέρας από τη Μονή Νεάμτς, επιφανής λόγιος, τυπογράφος, βιβλιογράφος, πριν από ένα τέταρτο του αιώνα, μου διηγήθηκε μια στιγμή της ζωής του. 

 Ήταν μοναχικός και αγαπούσε την ησυχία, γι' αυτό και έμενε σε ένα σπιτάκι έξω από το μοναστήρι, μόνος.  Έκανε τον μοναστηριακό του κανόνα με αγιότητα, όλους τους κανόνες του, συν ακάθιστο και την παράκληση της Θεοτόκου. 

 Όταν ήταν στην θεία λειτουργία δεν του άρεσε πολύ η κοινωνία και το πλήθος των αδελφών.  Το πλήθος τον ενοχλούσε, σπάνια περνούσε από την τράπεζα για φαγητό.  Πονούσε το κεφάλι του που μιλούσε τόσο πολύ.  Αλλά αυτό που απλώς τον ενόχλησε ήταν το πλήθος των πιστών στο Saint Maslu.  Άνθρωποι από όλα τα γειτονικά χωριά συνέρρεαν στο Μυστήριο της εξομολόγησης και τραβούσαν τα πετραχήλια στα κεφάλια των ιερέων.  Κατά την ανάγνωση των Ιερών Ευαγγελίων, σαν σε σημάδι, όλο το εκκλησίασμα των γυναικών συνωστίστηκε κάτω από το Πετραχήλι του τραβώντας τον φτωχό πατέρα.  Του φαινόταν μάλιστα ότι ήταν ανάξιο και άσεμνο να μπει κάτω από τα  πόδια του. 

 Ο ηγούμενος τον είδε συνοφρυωμένο και τον ρώτησε.  Του  είπε ο πατέρας: γέροντα, ήρθα στο μοναστήρι, για να μην με πιάσουν, να με σπρώξουν όλες οι γυναίκες, να με τσακίσουν. 

 Ο πατέρας του είπε: Θα προσευχηθώ για την αγιότητά σου.  Αυτό είναι όλο. 

 Το επόμενο βράδυ, ο Πατέρας ονειρεύτηκε μια μεγάλη λίμνη φωτιάς, με τρομερό μίασμα, στην οποία καιγόταν εκατομμύρια άνθρωποι.  Και τον μετέφερε ένας άγγελος πάνω από τη λίμνη της φωτιάς, γεμάτη διαβόλους. 

 Φορούσε το Πετραχήλι του , και δεκάδες άνθρωποι το κρατούσαν ουρλιάζοντας φοβισμένοι, κι όμως το Πετραχήλι δεν έσπασε. 

 Και ο άγγελος του είπε: αυτοί είναι οι άνθρωποι για τους οποίους προσεύχεσαι, στους οποίους εξομολογείσαι.  Μην τους απομακρύνεις από το Πετραχήλι σου γιατί πέφτουν στη θάλασσα της φωτιάς και χάνονται για πάντα.  Και όχι μόνο τα κρατάς, αλλά και σε κρατάνε, γιατί χωρίς αυτο  μπορούσες να πετάξεις. 

 Έκτοτε, με φόβο και τρόμο, ο Πατέρας δεν απομάκρυνε κανέναν από το Πετραχήλι  του γνωρίζοντας ότι η χάρη του Θεού ρέει μέσα του, «σαν την αλοιφή στο κεφάλι που κατεβαίνει στα γένια, στα γένια του Ααρών, που κατεβαίνει στην άκρη τα ενδύματά του ".