‘’.....να μην ξεχάσω να Κοινωνήσω.... 

ήρθαν τα Χριστούγεννα....’’ 

Καθώς πλησιάζει η ημέρα των Χριστουγέννων 

τούτα τα λόγια βγαίνουν συχνά από χείλη κάποιων χριστιανών..... 

Το ζητούμενο είναι όμως πως συνήθως βγαίνουν; 

Δυστυχώς ως κάποια υπενθύμιση στις τόσες εκκρεμότητες  

που έχουμε να κάνουμε τις χρονιάρες τούτες μέρες..... 

Έγινε η Θεία Κοινωνία

μια επιπλέον δραστηριότητα  

ανάμεσα στις δουλειές του σπιτιού, τα ψώνια   

και την εξόφληση των τελών κυκλοφορίας.... 

Η κάθε Θεία Μετάληψη  

είναι μια προσωπική συνάντηση 

της ύπαρξης μας με το γλυκύτατο Πρόσωπο του Χριστού μας.... 

Και κάθε αγαπητική συνάντηση  

έχει και πορεία, έχει κόπο, έχει αγωνία, έχει λαχτάρα..... 

Εάν με αυτά δεν εμφορείται η καρδιά μας 

πως περιμένουμε να εορτάσουμε Χριστούγεννα; 

Ξέρεις αν χάσαμε τον δρόμο  

προς την Βηθλεέμ της καρδιάς μας  

είναι γιατί ξεχάσαμε  

Ποιος και Γιατί γεννήθηκε εκεί..... 

Ξεχαστήκαμε γιατί δεν νοιαστήκαμε.... 

Ας κάνουμε λίγο αγώνα,  

να μην αφήσουμε τα φώτα του κόσμου τούτου 

να καλύψουν το Άστρο που μας δείχνει τον δρόμο 

που οδηγεί στο σπήλαιο, στο Θείο Βρέφος, 

τον δρόμο που λέγεται μετάνοια....

Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου.