ΔΙΑΒΆΖΟΥΜΕ...

«Με κάλεσαν να εξομολογήσω και να δώσω Θεία Κοινωνία σε έναν ετοιμοθάνατο.  Όταν έφτασα στο διαμέρισμα, πριν ακόμη μπω στο δωμάτιο του ετοιμοθάνατου, άκουσα κάποιον να βρίζει και να λέει αισχρότητες εκεί.

 Μπερδεύτηκα και ρώτησα ποιος έκανε έτσι.  Προς έκπληξή μου, μου είπαν ότι αυτός ήταν ο ετοιμοθάνατος.

 Μπερδεύτηκα ακόμη περισσότερο και άρχισα να σκέφτομαι: μπορώ να πλησιάσω έναν τέτοιο άνθρωπο με τα Ιερά Μυστήρια;

 Αφού προσευχήθηκα, αποφάσισα να αφήσω τα πάντα στο θέλημα του Θεού και να εκπληρώσω το καθήκον μου στον ετοιμοθάνατο.  Τον εξομολόγησα και τον κοινώνησα.

 Όταν επέστρεψα σπίτι και άνοιξα το κουτάκι με τά Τίμια Δώρα με έκπληξη είδα ότι ένα μόριο των Τιμίων Δώρων παρέμενε ανέπαφο...

 Ο Κύριος έκλεισε και τα μάτια μου και τα μάτια του αρρώστου και η κοινωνία δεν έγινε.  Είναι προφανές ότι ο ετοιμοθάνατος δεν ήταν άξιος να λάβει τα Ιερά Μυστήρια».