ΈΝΑΣ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ !!!!!

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ὁ ἀρχαῖος ἡμῶν πρόγονος Πλούταρχος ἔχει γράψει τὸ ἔργο Βίοι Παράλληλοι συγκρίνοντας τα πεπραγμένα διαφόρων παλαιῶν ἀνδρῶν. Ἐμεῖς σκεφθήκαμε νὰ ἐπισκοπήσουμε τους βίους, συγχρόνων και

μή, συνανθρώπων μας και να διαπιστώσουμε την αντιπαράλληλη πορεία τους, καθώς καί τά χαρακτηριστικά τους ὡς ὑπομνηματισμό τῆς Βίβλου σέ θέματα πίστεως στό Θεό. Διαπιστώσαμε, λοιπόν, σέ πάρα πολλά σημεῖα νά ἐπαληθεύεται ἡ Ἁγ. Γραφή καί ὁ λόγος τοῦ Κυρίου.

Μερικά παραδείγματα:

1) Τό «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ»(Μθ 5, 8) ὑπογραμμίζει τή σεξουαλική ζωή πολλῶν συνανθρώπων μας ὡς ἑξῆς: Οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ἀπίστους εἶχαν ἁμαρτωλή σεξουαλική ζωή.

2) Τό «οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καί οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν»(Μθ 20, 25) μᾶς ὑπομνηματίζει τό γεγονός ὅτι οἱ ἡγέτες,ὅταν παρασυρθοῦν σέ ἁμαρτωλές ἀτραπούς, ὅπωςπ.χ. ἡ ἀστρολογία, γίνονται αἰτία κακοδαιμονίας γιά τούς λαούς των. Οἱ ὑπήκοοί τους δέν εὐημεροῦν πνευματικά, καί, μερικές φορές, καί ὑλικά.

3) Το «έσται καιρός ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλά κατά τάς ἐπιθυμίας τάς (: γαργαλίζοντας) τήν ἀκοήν, καί ἀπό μέν τῆς ἀληδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι θείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπί δέ τούς μύθους ἐκτραπήσονται» (Β' Τιμ. 4, 3-4) πιστοποιεῖται πολλες φορές στη ζωή τῶν, ἀνατολικοθρησκευτικών κυρίως, πεποιθήσεων. Ἡ ἀπύθμενη ανοησία τῶν μύθων αὐτῶν «καλά κρατεῖ».

4) Τό «Ὅταν δέ τό ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπό τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι' ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καί οὐχ εὑρίσκει. Τότε λέγει· εἰς τόν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον· καί ἐλθόν εὑρίσκει σχολάζοντα καί σεσαρωμένον καί κεκοσμημένον (: ἥσυχο καί σκουπισμένο και στολισμένο (ἕτοιμο νά δεχθῆ ἐπίσκεψι)). Τότε πορεύεται καί παραλαμβάνει μεθ᾿ ἑαυτοῦ ἑπτά ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καί εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ· καί γίνεται τά ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων» (Μθ 12, 43-45) διαπιστώνεται στην κακοδαιμονία τοῦ δυτικοῦ κόσμου: ἀπέρριψαν τό Χριστό πού τούς ἀπελευθέρωσε ἀπό τά δαιμόνια καί τώρα πορεύονται «κατά χειροτέρων κρημνῶν».

5) Τά «καθήσεσθε ἐπί θρόνων κρίνοντες τάς δώδεκα φυλάς τοῦ Ἰσραήλ» (Λκ 22, 30) και «οὐκ οἴδατε ὅτι ἀγγέλους (: τούς κακούς ἀγγέλους, δηλ. τούς δαίμονες) κρινοῦμεν;» (Α' Κορ 6, 3) διαπερνοῦν ὅλο τό ἔργο μας αὐτό. Στη Β' Παρουσία ἡ κρίσι θά γίνη δι᾿ ἀντιπαραβολῆς· ὁ Χριστός θά πῆ στούς κολασθησομένους: «Αὐτοί οἱ συνάνθρωποί σας, πολλές φορές ομότεχνοι σας, καὶ ἐν μέσῳ ποικίλων αντιξοοτήτων, πως τα κατάφεραν να μπουν στη Βασιλεία Μου; Πως τα κατάφεραν καὶ ἔγιναν και παρέμειναν πιστοί σ' Ἐμένα;».

6) Στὸ νοῦ μας ἔρχεται ή, κατά τον Ησαΐα, πνευματική κατάσταση της Μεσσιακῆς ἐποχῆς: «ἐρράτῇ ἐν τῇ ἐρήμῳ ὕδωρ και φάραγξ ἐν γῇ διψώσῃ καὶ ἔσται ἡ ἄνυδρος εἰς ἕλη ( λίμνες), καί εἰς τήν διψῶσαν γῆν πηγή ὕδατος ἔσται» (Ησ 35, 6- 7), ενώ προηγουμένως οι περιοχές ἦταν ἄνυδρες ἔρημοι.

Αυτό διαπιστώνουμε και στη σειρά μας αυτή: πνευματική «ξεραΐλα» καί ἀσφυκτική ατμόσφαιρα στούς ἀπίστους και πηγές ὕδατος καθαροῦ καί ὀξυγόνου στούς πιστούς.

7) Ὑπάρχει γεῦμα ἁμαρτωλό («φάγε, πίε, εὐφραίνου» (Λκ 12, 19)) καί γεῦμα εὐφροσύνης («ἡτοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξεναντίας τῶν θλιβόντων με ἐλίπανας ἐν ἐλαίῳ τήν κεφαλήν μου, καί τό ποτήριόν σου μεθύσκον με ώσει κράτιστον (: ἄριστος» (Ψ 22, 5)). Αὐτό διαπιστώνεται καί στή σειρά μας αὐτή στερεά και θρεπτική τροφή στούς πιστούς, σέ ἀντίθεσι μέ τούς ἀπίστους.

Ἐπιβεβαιώνεται συνεχῶς ἡ Παραβολή τοῦ Ασώτου: τά ξυλοκέρατα σέ λίγο καιρό γίνονται άνεπιθύμητα, ὡς δύσπεπτα, και καθίστανται λαχταριστά τά τοῦ Οἴκου τοῦ Πατρός.

Να σημειώσουμε, τέλος, ὅτι στη ζωή αυτή, μέ ἐξαίρεσι τή Θεοτόκο, δέν ὑπάρχουν «κιβωτισμοί»: ἀπόλυτα μαῦρο καί ἀπόλυτα ἄσπρο. «Δέν ὑπάρχει ἅγιος χωρίς παρελθόν καί ἁμαρτωλός χωρίς μέλλον», κατὰ τὸν ὀξυδερκή Oscar Wilde. Αὐτό θά τό διαπιστώση ὁ ἀναγνώστης στη συνέχεια: Μερικά πρόσωπα θὰ μποροῦσαν νά εἶναι στὴν ἀντιπαράλληλη θέσι, λόγῳ ὁρισμένων στοιχείων τῆς βιοτῆς τους. Ας μὴν ξεχνᾶμε, πάντως, τήν ἀτέλεια τῶν προσεγγίσεών μας; Η πλήρης ταξιθέτηση θά γίνη ἀπό τό Χριστό μας κατά τή Β΄ Παρουσία Του, οπότε ὁ «κάθε κατεργάρης θα πορευθῆ στον πάγκο του» καί γιά νά λογοπαίξουμε τη ζωή δέν εἶναι μουντή, στο «σαλτιμπάγκο» του.

Λοιπόν: «Χόπ, ἂν κάνω δεξιά, πέφτω πάνω στη ροδιά.

Χόπ, ἂν κάνω ἀριστερά, πάνω στη βατομουριά».

Ἄς «χοπίσουμε» κι ἐμεῖς κατά τόν Ἐλύτη: Μιά στη μπόχα καί μιά στήν ἀνάσα. Μιά στό ἔρεβος καί μιά στή φωτοχυσία. Μιά στό λοιμό καί μιά στήν εὐεξία.

Μιά στο λιμό καί μιά στό ὑγιεινό γεῦμα. Καλό ταξίδι!