«Ἐνῶ ὁ ἄστεγος πεθαίνει ἀπό πεῖνα δύο βήματα παρακάτω καί τό παιδί ροκανίζει τή μοναξιά του μπροστά στήν ἀπατηλή μωρία μιᾶς ἀδηφάγου ὀθόνης, ὁ σκύλος, σέ βελούδινο μαξιλάρι, μακάριος, ὀσφραίνεται τό εὐωδιαστό ψητό, τό ὁποῖο τοῦ μαγειρεύει ἡ κυρία του. Χονδροειδής ἀνισότητα τῆς κοινωνίας μας πού ἔχει ἐξοκείλει. Ἄραγε, αὐτό σημαίνει ἀγαπῶ τά ζῶα; Ὄχι, αὐτό σημαίνει ξεχνῶ τόν ἄνθρωπο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.