«Ἂν βρῶ μία οασι πού θά μποροῦσαν νά τή μοιρασθοῦν μαζί μου καί ἄλλοι ἄνθρωποι, εἶναι σωστό νά τήν ἀπολαύσω μόνος μου ἢ πρέπει νά τούς σώσω ὁδηγώντας τους ἐκεῖ;
Ἄν βρῶ ἕνα δάσος τό ὁποῖο εἶναι ὄμορφο ἐν μέρει επειδή εἶναι ήσυχο και δὲν ἔχει ἀνθρώπους καί εἶναι ἀπομονωμένο, πρέπει νά τό κρατήσω γιά τόν ἑαυτό μου ἤ νά τό κάνω εθνικό πάρκο για ἑκατομμύρια ανθρώπους οἱ ὁποῖοι, ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι ἑκατομμύρια, θά τό ἀσχημύνουν ἢ ἀκόμα μπορεῖ νά τό καταστρέψουν;» (MW, 168).
Τό περίσσευμα τοῦ ἑνός στό ὑστέρημα τοῦ ἄλλου (Β' Κορ 8, 13), εἶναι ἡ χριστιανική τοποθέτησι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.