20 Φεβρουαρίου - Πριν από 95 χρόνια, η ηγουμένη Ραχήλ (Ερσόβα) /1869 - 20.02.1929/, η τελευταία ηγουμένη της περίφημης μονής Καζάν-Μπογκοροντίτσκι στην πόλη Καζάν, αναχώρησε στον Κύριο.

 

20 Φεβρουαρίου - Πριν από 95 χρόνια, η ηγουμένη Ραχήλ (Ερσόβα) /1869 - 20.02.1929/, η τελευταία ηγουμένη της περίφημης μονής Καζάν-Μπογκοροντίτσκι στην πόλη Καζάν, αναχώρησε στον Κύριο.

Σε αυτό το μοναστήρι το 1579 ένα 9χρονο κορίτσι, η Ματρώνα, βρήκε μια εικόνα στο μέρος που της υποδείχθηκε σε όνειρο. Η Παναγία του Κυρίου μας εμφανίστηκε στη Ματρώνα τρεις φορές σε όνειρο και πρόσταξε την κοπέλα να πάει στα ερείπια του καμένου σπιτιού τους και να πάρει μια εικόνα με την εικόνα Της από το έδαφος.

Η Ματρώνα και η μητέρα της ήρθαν στις στάχτες και στο καθορισμένο μέρος βρήκαν μια πρωτόγνωρη εικόνα της Μητέρας του Θεού με το Χριστό Παιδί.

Παρουσία πλήθους κόσμου, η εικόνα μεταφέρθηκε στον κοντινό Ναό του Αγίου Νικολάου της Τούλας. Στο δρόμο, συνέβη ένα θαύμα: όταν συνάντησαν την εικόνα, δύο τυφλοί ζητιάνοι που ζητούσαν ελεημοσύνη στη βεράντα της εκκλησίας θεραπεύτηκαν από την ασθένειά τους.

Η ανακάλυψη της θαυματουργής εικόνας έγινε στις 21 Ιουλίου (νέου ρυθμού) 1579, όταν ο μελλοντικός Πατριάρχης Ερμογένης, ο οποίος αργότερα δέχτηκε τον μαρτυρικό θάνατο το 1612 από τους Πολωνούς, υπηρέτησε ως ιερέας στην επισκοπή Καζάν και έφερε το όνομα Yermolai. Συνέθεσε μια αφήγηση για αυτό και για τα πρώτα θαύματα από την εικόνα.

Η ανακάλυψη της θαυματουργής εικόνας μόλις 27 χρόνια μετά την κατάληψη του Καζάν από τα ρωσικά στρατεύματα υπό τη διοίκηση του πρώτου Ρώσου Τσάρου Ιβάν Βασιλίεβιτς του Τρομερού έγινε αντιληπτή ως ένα συμβολικό γεγονός μεγάλης σημασίας.

Το ίδιο έτος 1579, με διαταγή του Τσάρου Ιβάν Βασίλιεβιτς, ιδρύθηκε το Μοναστήρι της Μητέρας του Θεού στον τόπο της ανακάλυψης. Σύμφωνα με την παράδοση, η πρώτη μοναχή εκεί ήταν η ίδια η Ματρώνα, η οποία έλαβε το όνομα Μαύρα αφού πήρε τον θρόνο.

Η τελευταία ηγουμένη του περίφημου αυτού μοναστηριού ήταν η Ηγουμένη Ραχήλ. Ήταν κόρη ενός χωρικού από την επαρχία Βιάτκα. Σε ηλικία 13 ετών, διορίστηκε στο μοναστήρι Pokrovsky στην επαρχία Nizhny Novgorod.

Δύο χρόνια αργότερα, μεταφέρθηκε στο Μοναστήρι της Θεοτόκου Καζάν, όπου το 1917 ανέβηκε στον βαθμό της ηγουμένης και όλη η ευθύνη για τις υποθέσεις του μοναστηριού σε μια τόσο δύσκολη και αβέβαιη εποχή έπεσε στους ώμους της. 

Για το ασκητικό της έργο, η Ηγουμένη Ραχήλ τιμήθηκε με χρυσό θωρακικό σταυρό με παράσημα με διάταγμα του Παναγιωτάτου Πατριάρχη.

Μετά το κλείσιμο της μονής, ο ακριβής χρόνος της οποίας δεν είναι γνωστός, αφού από το 1926 η κλειστή μονή εγγράφηκε ως ενορία, η οποία εκκαθαρίστηκε στις αρχές του 1931, η Μητέρα Ηγουμένη έζησε σε ιδιωτικό σπίτι με τέσσερις αδελφές, όπου η ψυχή της, με το θέλημα του Παντοδύναμου Θεού, αναχώρησε στον Κύριο.

Σύντομα, τουλάχιστον 9 μοναχές καταδικάστηκαν σε φυλάκιση σε στρατόπεδα, 41 σε εξορία, όπου μερικές στη συνέχεια πυροβολήθηκαν.

Οι υπόλοιπες καλόγριες ζούσαν στο Καζάν σε μικρές ανεπίσημες κοινότητες, δουλεύοντας κυρίως σε εργοστάσια ραπτικής. Ταυτόχρονα, οι αδελφές, που δεν εγκατέλειψαν τα μοναστικά τους τάματα, φρόντιζαν κρυφά ιερείς και επισκόπους. Τέτοιες κοινότητες υπήρχαν μέχρι τη δεκαετία του 1960.  

Η μητέρα Ραχήλ βρήκε την τελευταία της ανάπαυση στο νεκροταφείο Arskoye στην πόλη του Καζάν. Μετά από πολλά χρόνια αναζήτησης, οι τοπικοί ιστορικοί του Καζάν βρήκαν τον τάφο της.