Πώς οι εικόνες ανανεώνονται και οι προφητείες γίνονται πραγματικότητα!!!

 

Πώς οι εικόνες ανανεώνονται και οι προφητείες γίνονται πραγματικότητα

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ

Ο Αρχιερέας Στέφαν Παβλένκο συνάντησε αξιόλογους ασκητές ευσέβειας του 20ού αιώνα στην πορεία της ζωής του: τον Μητροπολίτη Λαύρο, τον Αρχιεπίσκοπο Αβέρκι (Taushev), τον Αρχιεπίσκοπο Αντώνιο (Μεντβέντεφ) και πολλούς άλλους. Μίλησα με τον μεγάλο άγιο του Θεού, τον Άγιο Ιωάννη της Σαγκάης, έλαβα την ευλογία του και έγινα μάρτυρας της διόρασής του. Είδα πώς ανανεώνονταν οι εικόνες και πραγματοποιήθηκαν οι προφητείες των αγίων γερόντων. 

Θα ήθελα να μοιραστώ μερικές ιστορίες, μερικές θα μπορούσαν να πουν υπέροχες. Όπως λένε, το μεγαλείο βρίσκεται στα μικρά πράγματα.

Στον Σαν Φρανσίσκο παλαιότερα φιλοξενούσε το Μοναστήρι της Παναγίας του Βλαντιμίρ, ένα από τα πρώτα Ορθόδοξα μοναστήρια στην Αμερική. Οι αδερφές το ίδρυσαν στη Ρωσία, μετά κατέφυγαν από τους Μπολσεβίκους στο Χαρμπίν, στη Σαγκάη, μετά κατέληξαν στον Άγιο Ιωάννη της Σαγκάης στο τροπικό νησί Τουμπαμπάο και, τέλος, στο Σαν Φρανσίσκο.

Η ιδρυτής του μοναστηριού, ηγουμένη Ρουφίνα (Κοκόρεβα) (1872–1937), ήταν αληθινή ασκήτρια. Το 1925, η εικόνα του Βλαντιμίρ της Μητέρας του Θεού ανανεώθηκε ακριβώς στα χέρια της.

Αφού η Μητέρα Ρουφίνα αναχώρησε στον Κύριο στη Σαγκάη, η πνευματική της κόρη, Μητέρα Αριάδνα (Μιτσουρίνα) (1900–1996), έγινε ηγουμένη του μοναστηριού.

Επισκέφτηκα αυτό το μοναστήρι, βοήθησα τις αδελφές, μερικές φορές υπηρετούσα κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, αντικαθιστούσα τους απόντες ή άρρωστους ιερείς, έτσι η μητέρα Αριάδνα με γνώριζε καλά.

Εκείνα τα χρόνια συχνά ανανεώνονταν εικόνες στο μοναστήρι τους. Η εικόνα του Σωτήρος, της Μητέρας του Θεού, του Αποστόλου Λουκά ανανεώθηκε...

Και ξαφνικά με φώναξε:

- Πάτερ Στέφαν, έλα σε μας, πρέπει να σου δείξω και να σου πω κάτι.

Φτάνω και αντί να με δεχτεί στη συνηθισμένη τραπεζαρία των προσκυνητών, με πηγαίνει στη μικρή μοναστηριακή τραπεζαρία στον δεύτερο όροφο, όπου δεν έχω ξαναπάει. Όχι πολύ μεγάλο δωμάτιο, με τζάκι από τη μια πλευρά και παράθυρα προς το δρόμο από την άλλη. Και η μητέρα λέει:

– Πάτερ Στέφανε, θέλω να μοιραστώ μαζί σας: η εικόνα μας του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού ανανεώνεται.

Και πρέπει να πω ότι μου αρέσει πολύ η αρχαία αγιογραφία, αυτό που λέγεται βυζαντινό-ρωσικό στυλ, και αυτή η εικόνα ήταν έτσι – Δυτική, λίγο σαν πορτρέτο. Την κοίταξα και τίποτα δεν με εντυπωσίασε πραγματικά. Και απαντώ στη μάνα μου τόσο νωχελικά:

– Ναι; Χμμ...

Εδώ έφυγε για λίγο από το δωμάτιο, δεν θυμάμαι γιατί, ίσως για να μου φτιάξει ένα τσάι, και κοιτάζω αυτό το εικονίδιο, κοίτα... Και ξαφνικά, ακριβώς μπροστά στα μάτια μου, έγινε – μπαμ, και έγινε αμέσως μια σκιά πιο ανοιχτό. Ήταν σαν να είχε αφαιρεθεί ένα αόρατο φιλμ από πάνω της. Έμεινα κατάπληκτος: Θεέ μου, τι είδα;! Έγινε ξαφνικά πιο λαμπερή! Σκέφτομαι: μήπως πέρασε ένα σύννεφο και άστραψε μια ηλιαχτίδα; Πήγα στο παράθυρο και κοίταξα έξω στην αυλή, και υπήρχε η περίφημη ομίχλη του Σαν Φρανσίσκο, και δεν φαινόταν ήλιος.

Στάθηκα κοντά στο εικονίδιο, το κοίταξα και - μια φορά, μια φορά - έγινε δύο αποχρώσεις πιο ανοιχτό. Η ηγουμένη επιστρέφει και σχεδόν ουρλιάζω:

- Μάνα Αριάδνα! Μάνα Αριάδνα! Εικόνισμα! Εικόνισμα! Ανανεώνονται.

Η ηγουμένη μου απαντά ήρεμα:

- Λοιπόν, πάτερ Στέφανε, γι' αυτό σε προσκαλέσαμε, για να δεις πώς ανανεώνονται οι εικόνες μας.

Σχεδόν ουρλιάζω ξανά:

- Ναι, ναι, μάνα, ναι, ναι!

Μια τέτοια περίπτωση...

Πηγή: Pravoslavie.ru