ΕΝΝΕΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΗΣ (ΣΤ' αι.)

 Η ΓΕΩΡΓΙΑΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΟΞΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΝΝΕΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΗΣ (ΣΤ' αι.)

Στη νότια Γεωργία, στο ιστορικό Τάο, στις πηγές του ποταμού Mtkvari (Kura), υπήρχε ένα χωριό που ονομαζόταν Κόλα. Εδώ ζούσαν χριστιανοί, αλλά οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν ειδωλολάτρες. Όλη την ημέρα, ειδωλολάτρες και χριστιανά παιδιά έπαιζαν μαζί. Όταν χτυπούσε η καμπάνα που καλούσε για προσευχή, τα Χριστιανά παιδιά σταματούσαν να παίζουν και έτρεχαν στην εκκλησία για τη λειτουργία. Πάντα τους ακολουθούσαν εννέα ειδωλολάτρες νέοι: ο Γκουράμ, ο Αδάρνας, ο Μπακάρ, ο Βάτσε, ο Μπαρτζίμ, ο Ντάτσι, ο Χουανσέρ, ο Ραμάζ και ο Παρσμάν, αλλά στις πόρτες της εκκλησίας τους σταματούσαν πάντα και δεν τους επέτρεπαν να μπουν μέσα. Τα παιδιά πάντα ζητούσαν επίμονα να τους επιτραπεί να μπουν στο ναό και μια μέρα οι Χριστιανοί τους είπαν ότι μπορούσαν να μπουν στην εκκλησία αν αποδεχτούν τον Χριστιανισμό, βαφτιστούν και λάβουν τα Ιερά Μυστήρια. Τα αγόρια συμφώνησαν με χαρά. Τότε ο ιερέας, μη φοβούμενος την οργή των ειδωλολατρών, πήγε τα παιδιά στο ποτάμι μια χειμωνιάτικη νύχτα και, βουτώντας τα σε παγωμένο νερό, τα βάφτισε. Κατά τη διάρκεια της βάπτισης έγινε ένα θαύμα: το νερό έγινε πιο ζεστό και οι νέοι είδαν αγίους αγγέλους. Τα παιδιά, ενισχυμένα στην πίστη τους από αγγέλους, δεν ήθελαν να επιστρέψουν στους ειδωλολάτρες γονείς τους και έμειναν με τους χριστιανούς.

Οι γονείς, έχοντας μάθει για τη βάφτιση των παιδιών τους, τα έβγαλαν με το ζόρι από την εκκλησία και τα έσυραν στο σπίτι με φωνές και ξυλοδαρμούς. Τα παιδιά υπέμειναν τα βασανιστήρια για επτά ημέρες, δεν άγγιξαν φαγητό ή νερό, και μόνο επανέλαβαν: Χριστιανοί είμαστε, δεν θα φάμε φαγητό που θυσιάζεται στα είδωλα, ας πάμε στους Χριστιανούς, θέλουμε να είμαστε μαζί τους. Ο μεγαλύτερος από αυτούς ήταν 9 ετών και ο μικρότερος 4 ετών.

Οι γονείς, έξαλλοι από τη σταθερότητα των παιδιών, αποφάσισαν να τα λιθοβολήσουν. Κοντά στο ποτάμι, όπου βαφτίζονταν οι νέοι, οι ειδωλολάτρες άνοιξαν μια τεράστια τρύπα με όλο το χωριό και έριξαν τα παιδιά μέσα. Οι άπιστοι γονείς πήραν πρώτοι τις πέτρες στα χέρια τους και άλλοι τους ακολούθησαν και σε λίγο ο λάκκος γέμισε πέτρες.

Τα παιδομάρτυρα της Κολίγια είναι σαν κρίνα που έχουν μεγαλώσει ανάμεσα σε τσουκνίδες και αγκάθια, σαν άνθη που δεν φουσκώνουν που τα έχει κουρέψει ένα δρεπάνι στο χωράφι, σαν άβγαλτοι νεοσσοί που έχουν καταβροχθιστεί στη φωλιά από ένα αρπακτικό νυχτερινό πουλί. Τα παιδιά όμως, φωτισμένα από το Άγιο Πνεύμα, ξεπέρασαν τους σοφούς – δίνοντας τη ζωή τους για τον Χριστό και για την πίστη!

Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Καρελίν)