Μέρα με τη μέρα. Ημερολόγιο Ορθοδόξου Ιερέα! 161

 

Αιώνια άνοιξη

14 Ιουνίου.

 

«Λάβετε ομοίωμα από συκιά: όταν τα κλαδιά της μαλακώσουν και βγάζουν φύλλα, ξέρετε ότι το καλοκαίρι είναι κοντά» ( Ματθαίος 24:32 ).

 

Η φύση μας διδάσκει πολλά. Αυτό είναι ένα βιβλίο που είναι συνεχώς ανοιχτό σε εμάς, προσβάσιμο σε όλους όσους θέλουν να μάθουν από αυτό. Την άνοιξη, όλα ξυπνούν, όλα φαίνονται να αναπνέουν και να ζουν, η χαρά της ζωής μας κυριεύει άθελά μας - τα μάτια μας στηρίζονται σε ένα υπέροχο θέαμα, όλα μοιάζουν να μαλακώνουν μέσα μας κάτω από τις ζωογόνες ακτίνες του ήλιου. Αλλά στους εαυτούς μας, στις καρδιές μας, στα συναισθήματά μας, ό,τι είναι καλό δεν πρέπει να ξυπνήσει με νέα δύναμη; Βλέποντας αυτές τις υπέροχες ομορφιές της φύσης, που αφιερώνονται μπροστά μας, δεν θα έπρεπε οι καρδιές μας να ζεσταθούν ακόμη περισσότερο σε κάθε ανάγκη - η ροή της αγάπης μας θα ρέει ακόμα πιο ζωντανά, ακόμα πιο ανεξέλεγκτα.

 

Ανεβαίνουν τότε όλες οι σκέψεις μας στον Δημιουργό μας, νιώθουμε ένα νέο κύμα ευγνωμοσύνης για ό,τι μας δίνεται και μια ιδιαίτερη ανάγκη να ανοίξουμε τις ψυχές μας σε Αυτόν με ένθερμη προσευχή;

 

Το φθινόπωρο και ο χειμώνας συγκρίνονται συνεχώς με τα γηρατειά. και θλιβερές σκέψεις γεννιούνται ακούσια στη ζοφερή θέα της ετοιμοθάνατης φύσης. Αλλά αν η θέα ενός γυμνού δέντρου είναι σκοτεινή, μέσα από τα ξερά κλαδιά μπορούμε να δούμε καλύτερα τον γαλάζιο ουρανό. Ούτε ένα χαρούμενο πράγμα, ούτε ένα χαρούμενο πράγμα δεν πέφτει μακριά μας με τα χρόνια - όλα πέφτουν μακριά. Δεν χρειαζόμαστε πια τη διακόσμηση της νιότης, δεν μας ταράζουν πια οι καθημερινές τσακωμοί και οι έγνοιες, η ματαιοδοξία του κόσμου δεν μας ελκύει, όλα τα μικρά πράγματα που μας αλυσοδένουν στη γη φυσικά πέφτουν μακριά μας σαν ξερά φύλλα. Κάπως γίνεται πιο εύκολο όταν, έχοντας απελευθερωθεί από κάθε τι περιττό, μπορούμε να παραδοθούμε σε μια εντελώς πνευματική ζωή.

 

Ο κουρασμένος ταξιδιώτης δεν είναι λυπημένος καθώς πλησιάζει τον πολυπόθητο στόχο του. Γιατί να λυπόμαστε όταν κι εμείς πλησιάζουμε τον στόχο μας, όταν βρισκόμαστε ήδη στην παραμονή αυτής της αιώνιας ευδαιμονίας, ακόμα ακατανόητης για εμάς, όταν μερικές φορές μας κυριεύει μια προαίσθηση αυτής της αιώνιας άνοιξης, για την οποία κι εμείς θα ανεβείτε όταν ολοκληρώσουμε τη γήινη καριέρα μας!