Το πράο και μεγαλοπρεπές πρόσωπο του γέροντα έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου. Είχα την τύχη να δω τον πατέρα Δανιήλ μόνο μία φορά στη ζωή μου, όταν το 1993, στη Μονή Ντονσκόι, εγώ, ένας δεκαεπτάχρονος μαθητής, με έφεραν κοντά του για ευλογία. Θυμάμαι το στοχαστικό, προσεκτικό βλέμμα του, την προσευχητική του ορμή - μόλις αντιληπτή, σαν ελαφρύ αεράκι, και τα ήσυχα λόγια ευλογίας του. Δεν μπορούσα τότε να εκτιμήσω ούτε την υψηλή πνευματικότητα του ιερέα ούτε την διορατικότητά του. «Δόκιμος του Πατριάρχη Τύχωνα», «Ο γηραιότερος κάτοικος της Μονής Ντονσκόι», «Διάσημος γέροντας της Μόσχας», «Θαύματα του πατέρα Δανιήλ» - οι τίτλοι άρθρων για τον Αρχιμανδρίτη Δανιήλ στα μέσα ενημέρωσης ήταν γεμάτοι με τέτοιους τίτλους στις αρχές της δεκαετίας του 2000. «Ήταν ένας μεγάλος προσευχόμενος πολεμιστής για τη Ρωσία», έγραψαν οι αδελφοί της Μονής Ντονσκόι στη νεκρολογία τους το 2006. Και ο Κύριος με προόρισε να γνωρίσω καλύτερα τον πατέρα μόνο μετά τον θάνατό του, μέσω της συνάντησης με τις πνευματικές του κόρες. Θέλω να αποκαλέσω αυτές τις ηλικιωμένες αλλά νέες στην καρδιά γυναίκες «μυροφόρες του πατέρα Δανιήλ». Και αυτή είναι η καθαρή αλήθεια.
Ήταν με τον πατέρα για πολλά χρόνια, τις έθρεψε, τις φρόντιζε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας ή της νύχτας για πολλά, πολλά χρόνια. Και οι «μυροφόρες» άκουγαν τα κηρύγματα και τις οδηγίες του, φρόντιζαν την υγεία του με γυναικεία προσοχή... Έχουν περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια από τον θάνατο του πατέρα και τα πνευματικά του παιδιά είναι τόσο φιλικά όσο ήταν κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τις ενώνει η μνήμη του πατέρα Δανιήλ, οι συνεχείς κοινές προσευχές για αυτόν και τους αγαπημένους τους. Συγγραφέας - Όλγα Σοκολόβα. Συνιστάται για δημοσίευση από το
Εκδοτικό Συμβούλιο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.