Τά τρία σπίτια.

Λέγεται ὅτι κάποτε ἕνας γέροντας ἀσκητής μὲ τὸν ὑποτακτικό του πήγαινε ἀπό ἕνα Μοναστήρι σε ἄλλο. Στο δρόμο τους συνάντησαν ἕνα μεγάλο αρχοντικό, στα κεραμίδια τοῦ ὁποίου ὁ ὑποτακτικός διέκρινε ἕνα δαίμονα. Προχωρώντας συνάντησαν μιά ἀχυροκαλύβα, πού ὁ ὑποτακτικός βλέπει ὅτι τήν εἶχαν περικυκλώσει πολλά πονηρά πνεύματα. Ἔπειτα συνάντησαν ἕνα ἐρημοκκλήσι. Μέ περιέργεια τώρα κοιτάζει νά δῆ ἐάν ἐδῶ ὑπάρχουν πνεύματα πονηρά. Καί δέν βλέπει οὔτε ἕνα. Τοῦ ἔκαμε ἐντύπωσι τό γεγονός. Ρώτησε τό γέροντα καί ἔλαβε τήν ἀπάντησι:

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ ἀρχοντικοῦ ζοῦσαν ὅλοι μακρυά ἀπό τό Θεό. Ένας δαίμονας ἦταν ἀρκετός γιά τήν παρακολούθησί τους. Στήν καλύβα μένει κάποια χριστιανική οἰκογένεια, πού τά πονηρά πνεύματα ἀγωνίζονται νά τήν παραπλανήσουν. Ἐπειδή εὕρισκαν ἀντίστασι, εἶχαν μαζευθῆ πολλά. Στό ἐρημοκκλήσι δέν ἔμενε κανείς καί ἑπομένως δέν ὑπῆρχε λόγος νά βρίσκεται ἐκεῖ ὁ Σατανᾶς»  

Βιβλιογραφία.Αρχιμανδριτης Ιωάννης Κωστώφ. 

ΒΑΛΣΑΜΟ ΤΗΣ ΨΥΧΉΣ ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΙΕΡΆ ΜΟΝΉ ΑΓΊΟΥ ΙΩΆΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΎ